| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Eduardo e seu pai |
|
De paseo co meu pai José García Goyanes na Illa de Arousa
TEXTO DE EDUARDO GARCIA
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
| 1 |
Sempre que visitei a miña terra, en vida de meu pai, éste se encontraba na Praia Compostela, no seu Parque. Entón paramos para ver o paisaxe de aquéla zona, é alí estaba o vello García, sentado nun banco daqueles. O levamos á Isla de Arousa. Disfrutou moito coa familia santiaguesa. Moito. É o pulpo, é unha tentación para todos os que nos desprazamos hasta alí. Non sempre ves disfrutar a un home de esos anos, con diabetes, e ceguera ao 50% e con 85 anos naquél tempo.
Cometéu moitos erros na vida que causaron moitos problemas de todo tipo. Quizá non merecía algo do que lle dimos ése día, porque sempre estuvo moi presente nas desgracias. Pero, con razón ou non, era meu pai, e deixaría de ser eu, si fixera ó revés do que fixen. Tratalo como pai... foi o que él o fixo tan feliz aquél día. Non podemos facer leña do árbol caído, cando a madeira está vella e podre.
Se metéu nun mundo él soliño, que non tiña modo de saír de tantos problemas. Saía de un, e xa lle tiñan outro para a colección. Pero disfrutaba moito coa súa familia de Santiago. Por veces te dabas conta que parecía como si estivera ausente de todo o que lle rodeaba naquél día. Pero era moi feliz, porque ése día, son días que cando tés tantos anos, hai que telos sempre en conta.
Eu quixen traelo para Santiago, para que deixara certo tipo de vida, pero foi como predicar no deserto. As súas conocencias as tiña ahí e non concebía a vida que lle faltaba por vivir, fóra da súa Vilagarcía, co seu mar e todo...
Había nacido en 1904 en Bamio-Carril. Traballou no vello Banco de La Coruña moitos anos, hasta a fusión co BB. Era moi coñecido, porque o seu, estaba cerca do público. Morreu hai máis de 20 anos ou por ahí. E morreu despóis de ser atracado e pisoteado na súa terra por chavales que o conocían como veciños da súa casa. Unha pena. Pero certo todo. Os culpables do conto non foron castigados polo que fixeron. Este país sempre tivo cousas parecidas. Que Dios lle perdone. D.E.P. Vello García. Hasta vernos.
.......................................
"Moitas bágoas, moitos días,
levei chorando d'aquela;
pro...consoléime; que o'cabo,
val'máis caída, que cega"...
|
|
|
Comentario por E. García - 20.2.2013 (20-02-2013 17:45) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
