lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
A nai e o fillo |
|

O fillo mais vello de Balvanera, lembramolo no seu traballo de electricista, era Jose Garcia
|
|
5 Comentario(s) |
|
1 |
Eduardo, no sabia que eras hermano de Jose,se llevaban muy bien con mi abuela Encarnacion pues vivieron al lado en la calle Juan Garcia, tengo muy buenos recuerdos de los dos e hijos |
|
|
Comentario por Margarita Mosquera Porto (26-01-2013 18:58) |
|
|
2 |
Margarita, a José lo debiste ver infinidad de veces cuando subias para casa pues estaba casado con la hija de la mandadera de las monjas de clausura.
Saludos. |
|
|
Comentario por Cándido (27-01-2013 21:11) |
|
|
3 |
Hola atodos:
A min, soame moito este señor,pois lémbrome de velo pola miña rua,Juán García, ao carón da señora Encarnación, e, tamén polo Castro, ou a praza da fonte, onde vivía a miña avoa Xacoba . Un saudo.
|
|
|
Comentario por Mari Patiño (27-01-2013 21:29) |
|
|
4 |
Candido, claro que la via todos los dias, la mandadera de las monjas creo que se llamaba Maria y la esposa de Jose era Alicia.
Ahora respondo al comentario de Mari, te dire que Jose y Alicia vinieron a vivir a lado de mi abuela, cuando vosotros os fuistes para la Compostela; Un saludo para los dos |
|
|
Comentario por Margarita Mosquera Porto (28-01-2013 12:25) |
|
|
5 |
Primero se fue mi madre. La cosa no es para menos, porque esta mujer estuvo muy delicada de lo nervios. Y desde que vivo en Santiago, hace casi 60 años, sé que las enfermedades como la de mi madre, cogiéndolas a tiempo, se podía hacer algo más de lo que se hizo. Conozco casos tratados en el Sananatorio de Conxo, que atiende a muchos enfermos por Psiquiatras o Psicólogos que quitan adelante las enfermedades mentales con cierto éxito.(?) Ya sabemos que estas enfermedades suelen tener un poco de todo. Pero mi madre se llegó a poner bien, sin altos y bajos.
Ahora, este Sanatorio, ya no es lo que era. Esto mejoró muchísimo,con arreglo a lo que antes se sabía. Los mismos médicos, tienen unos sistemas para tratarlos que no había antes. Hace unos años, de 60 para arriba dejaban a enfermos con posible curación cercana, para dehacerse del paciente, que tenía problemas de herencia. Y al mezclarlos con tipos muy enfermos llegan a ponerse muy "de atar", como decíamos en aquéllos tiempos.
Yo conozco de cerca un caso de un muchacho de 40 años(?) que se volvió loco viendo en TV la operación de las Torres de New York, hace ahora doce años. Estuvo en Sanatorios de Santiago y terminó como inútil total para el trabajo. Era viajante. Ahora gracias a un tratamiento adecuado vive... Pero cuando se olvida un poco de la enfermedad, vuelve a lo que tuvo. Lo sé todo, porque yo era muy amigo de sus padres. Esta enfermedad tiene aún mucho que estudiar.
Mi madre llevó mucho tiempo con ella. Pero su tratamiento, o no existía, o dejaba mucho que desear. Por eso digo que se puso relativamente bien sin grandes cuidados. Era una mujer muy fuerte. Tal le dio la vida. Todo comenzó hace unos 75 años. Yo era un niño muy pequeño. Pero me daba cuenta de la enfermedad de mi madre. Todo eso que ella hacía siempre lo recuerdo.
Claro que no lo voy a exponer aquí. Pero lo tengo muy guardado. Una mujer que se siente engañada y con cuatro hijos, la cosa no es para menos. Pero me dí cuenta de lo que la gente la quería y viceversa, sobre todo cuando nos dejó para siempre. Antes de fallecer seguía muy enamorada de mi padre, a pesar todo. Pero, sólo se vive una vez. Mi madre murió en la calle repartiendo estampas de Santa Rita y Sagrado Corazón. D.E.P.
BALVANERA GONZALEZ TRIGO.
.......................................
"Xentiña do Valadouro!,
nin Dios te garde siquera;
que, si cadrara, cen veces,
reverderan a Frouxeira"...
De Leiras Pulpeiro. Libro de "POESIA
GALEGA COMPLETA". Moi completa. Digo. |
|
|
Comentario por E. García - 20.2.2013 (20-02-2013 20:44) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|