lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Eduardo, un home vital |
|

E dos nosos da Vilagarcia de sempre, das que construiron o dia a dia de este pobo noso.
|
|
2 Comentario(s) |
|
1 |
A MIÑA VILAGARCÍA DE HOXE
ººººººººººººººººººººººººººººººººººººººº
No hay punto de comparación entre este mundo que ahora vivimos y lo que vivimos antes. En nada se parecen. El nivel de vida, era de película de las de Victorio de Sica. ¡Aquélla Italia de la postguerra! ¡Aquéllas pelis de Victorio y compañía! la Silvano, la Lollo, La Loren... Todas ellas, cada una con su historia. Aquí no se escapa nadie, porque es motivo de algún que otro enfrentamiento. Pero la realidad sólo puede ser una. Y no siempre nos sienta bien a todos. Cuando nuestro Victorio decidió ése tipo de decorados tan naturales, fue cuando todos nos pusimos de su lado, porque lo que él había elegido, nos gustaba a todos. Aquél estilo tan italiano, tan lleno de vida lo estábamos echando en falta, por eso nos gustó tanto. Un tipo de cine que nadie hubiera apostado por él, porque era desconocido... Se dejó ver que Italia estaba preparada para triunfar con su nuevo estilo.
Se hicieron muchas pelis que la gente esperaba, porque, lo bordaban de tan bien que lo hacían. Era una vida "cruda", pero cierta. A veces no éramos capaces de ver todo de un modo tan natural. Esto fué por los años de la II Guerra Mundial. Año 1945 en adelante. En realidad, "sólo" transcurrieron 68 años desde el fin de la Guerra. Y los que estábamos "allí", ¿cómo estamos ahora? Muy difícil, si tenemos en cuenta que llovió mucho.
Vivimos en un país que siempre soñamos con mejorar. No nos importa que se vayan a pique empresas de todo tipo, que nosotros ayudamos a desaparecer buscando un enriquecimiento para nuestro partido y la familia. Nuestro país no cuenta, porque sólo cuentan nuestros ingresos. Menos mal que por lo menos, nos enteramos por los medios que alguien de los nuestros se llevaron sus millones a Suiza o las Islas Caiman. Al estilo de nuestros más queridos políticos Peperos. Tengo que reconocer que nuestros queridos compañeros de la gaviota, saben mucho más que yo cómo se puede esconder sin que nadie te vea, un paquete de billetes de 500 euros. ¡Son artistas!
Aí están los casos de Luis y otros compañeros inteligentes. Lo saben todo si quieres esconder los billetes.
Conde Roa quiso igualar a otros y quedó a la luna de Valencia. Es que no tienen p.i., digan lo que digan los demás. Nos vemos en la Fiesta de Padrón, dentro de pocos días...
......................................."Eu queríame casar,
miña nai, non teño roupa;
casa miña filla casa,
que unha perna, tapa a outra"...
..........................
|
|
|
Comentario por E. García - 30.03.2013 (30-03-2013 17:13) |
|
|
2 |
Sin necesidade de que se entere ése home da foto, diréi que cándo me vexo así, coma un rapaz, teño moita envidia daquél tempo pasado... Un tempo que sempre era novo en todo. Aquéles que cheiraban a vello, porque ademáis olía moito a súa roupa a Naftalina, era un motivo para escaparse deles. Hoxe, temos o mesmo caso, pero ó revés, porque os vellos somos nós. Nos costa un pouco recoñecelo, pero é así. Cando non vas ó médico, tócalle ir ó dentista, ou ó Hospital, analista ou tamén á Botica, que a temos moi cerca, aquí en Santiago. Que si as medicinas agora non teñen a eficacia daquéles tempos; que si a tixeira de Rajoy ou o seu discípulo Núñez Feijoo. Eu creo que si os productos non levan o que levaron sempre, a eficacia non sei dónde vai estar. Pero si non che dan o que tén que ser, esto é coma unha estafa consentida. Entre os do goberno é os que temos que tomar tanta metralla, ahí é coma o conto das Preferentes. Porque creo que é unha estafa consentida.
Outro día falaremos de "chourizos", xa que estamos en Carnaval.
¡Non quero meterme cos políticos, non vaia a ser que me quiten cartos da miña pensión! Da outra vez que faléi déles, me quitaron cartos e me deron un aumento de un 0,25% que non me chega para darlle de propina a o meu barbeiro, cada mes...
Outro día, ademáis de chourizos (boa cosecha, si, señor, temos que falar de outras cousas tan ricas destas fechas. Filloas, orellas, tostadas borrachas. Viño tinto, cacheira... Pero que veña todo con chorizos desos "da casa", da casa de...
Mércores de cinza. Veremos quenos trae o día, amigos.
Si con medicinas orixináis temos para dous meses, despóis da tixeira iremos a catro, digo eu. Tampouco creo que estos medicamentos sean tan caros cómo nos poñen nos panfletos ésos que dan os médicos. Eu tomo un producto para coidar a miña ASMA e costa cada medicina destas 175 euros cada envase para inhalar.
Sinceramente, non creo que sea éste o precio nin a eficacia do mesmo. Outro procucto que me deron para tratar a próstata, tamén costa unha barbaridade. |
|
|
Comentario por E. García - Santiago (05-03-2014 12:35) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|