lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Martina e Candido |
|

Pais do noso blogueiro Candido, o que imos botar de menos, ca sua dona vanse para Benidorm a pasar o inverno. Hoxe lembramos a Martina e Candido, porque eran boa xente, de esa que nadie tivo que decir de eles...soio boas cousas. Que non se nos esquenzan.
donada por anonimo
|
|
5 Comentario(s) |
|
1 |
Eran boa xente...y si la cara es el espejo del alma también eran felices. Y tuvieron un hijo que nos hace felices a los demás muchas veces, ayudando a encontrar gentes en las fotos, o con sus comentarios. Con su buen humor y alegría. Es el único que me conoce de hace años y me hizo mucha ilusión...Felicidades Cándido por tener unos padres así... |
|
|
Comentario por Marité Montesinos Castro (30-10-2012 18:07) |
|
|
2 |
Marité, fuí un niño muy esperado pues nací cuando mi madre tenia 42 años y en aquella época sin "in vitro" y sin los adelantos actuales era muy complicado dar a luz a esa edad. Ello justifica el haber sido criado con todo el amor del mundo, pero no mal criado, pues los tiempos y el sueldo de mi padre que era un obrero no daba lugar a ello, pero tenia lo que se podia tener.
Fueron felices conmigo y tuve una inafancia maravillosa, pues era el niño de todo el edificio y no tenia parada y como tú bien dices eso se refleja en sus caras y pensándolo bien quizá tambien en mi carácter. Como matrimonio fueron ejemplares y tú los has intuido.
Margarita sabe algo de mi historia infantil.
Estoy encantado con mi aportación al Faiado y la pena es que no disponga de más tiempo por qué soy un jubilado muy atareado y la labor es inmensa por la cantidad de fotografias de que se dispone. Respecto al buen humor te diré que es muy triste irse para el otro barrio estando toda la vida de "mala uva", así que para cuatro dias que se vive creo que es mejor pasarlos alegremente, pues estés como
estés el sol sale todos los dias.
Claro que me acuerdo de tí, con tu andar pausado y mirada que decia "a ver quien es el guapo que se acerca" pasabas del Colegio hacia tu casa del Rio del Con por delante de la Iglesia donde los monaguillos jugabamos al futbol con D.Satiro en el atrio y te veiamos pasar luciendo tipo y con esa tez morena tan característica tuya.
Gracias por tus palabras. |
|
|
Comentario por Cándido (01-11-2012 11:54) |
|
|
3 |
Creo que ya comenté en otro lugar que uno de los recuerdos que tengo de Cándido padre es en el muelle de pasajeros los domingos con prismaticos siguiendo las regatas de dornas. Obviamente el conseguia ver cosas que los demás no veiamos y nos iba informando.
Lo recuerdo como un hombre cariñoso y siempre con sonrisa incluso cuando iba y regresaba del trabajo en los talleres de Raparíz. |
|
|
Comentario por Paco Salgado (01-11-2012 14:50) |
|
|
4 |
Yo también lo recuerdo como dices tú Paco, pero ya en la motora del Comité de Regatas, eso sí con sus prismáticos y en la carpintería de Rodrigo Paz con Rabala, también recuerdo como si fuese ahora y ya van 50 años, sus zapatos marrones con rejilla blanca y muchas veces,o una gorra o sonbrero de rafia. |
|
|
Comentario por Guillermo (11-02-2013 12:46) |
|
|
5 |
Me habeis dado una gran alegria, tanto Paco como Guillermo, por ese bonito recuerdo de mi padre. Ese recuerdo que teneis de su forma de ser y de sus aficiones es impagable, pues es una forma de mantenerlo con vida. Gracias de corazón. |
|
|
Comentario por Cándido (16-02-2013 00:56) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|