lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Roberto Ocaña (Pai dos Ocaña) |
|

Do noso blogueiro Roberto e seus irmans. El era de Salvaterra do Miño pero por motivos laborables chegou a Vilagarcia, atopou a Melala...o corazon fixo chispitas e casaron, naceron os fillos, pero a vida e como e. Roberto enfermou e morreu moi novo. O que non morreu foi a sua lembranza, a sua memoria.
donada por anonimo
|
|
3 Comentario(s) |
|
1 |
¡Canto se vota en falta a presencia dun ser querido cando este xa non está entre nos..¡Iste é ocaso do noso querido pai Roberto Ocaña Estévez;querido por todalas persoas quo o coñecian.Era ademais de un extraordinario pai un auténtico manitas.Reparaba aparatos de radio,planchas,acometida eléctrica cando fallaba na aldea ,puña inyeicións ós enfermos que o necesitaban....e un sinfín de cousas que el facia altruistamente, ata que a enfermidade puido con él.Finou con 48 anos pero nos 15 que puiden disfrutar do seu cariño hacia todos nos, e algo que xamais se me borrará da mente mentras viva.El era todo cariño e bondade, e alá a onde iva sempre facia un montón de amigos polo seu carácter i forma de ser. Veu de Salvaterra do Miño pra traballar na Céltica de Eduardo Garcia Reboredo que o foi buscar porque o coñecia, e sabia que como limador non habia outro coma el.Esta foto que está coa miña nai e do dia que casou Nieves Campos no parque Rosalia Castro. Millóns de bicos PAPÄ |
|
|
Comentario por Roberto Ocaña (29-10-2012 23:25) |
|
|
2 |
Es lo único que podemos hacer, recordar...y aunque a veces nos pongamos tristes otras nos ayuda a vivir. Los recuerdos no se borran y parece que las personas están cerca de nosotros. Al recordar momentos vividos a su lado sentimos paz y alegría. La vida es así de dura y tenemos que pasar por ella, no nos queda más remedio. Recordarlos y así nunca los olvidaremos. |
|
|
Comentario por Marité Montesinos Castro (30-10-2012 17:57) |
|
|
3 |
Que bonita foto!!...No tuve la suerte de conocer a mi abuelo Teto,pero mi madre y mi abuela me hablan mucho de él y de como era...como bien dice mi tío era una buena persona a la que le gustaba ayudar....y Melala,que no decir de la bella Melala!!!
Todavía tengo la gran suerte de poder disfrutarla...pero no todo lo que me gustaría,a veces el ritmo frenético de la vida nos hace aplazar momentos,visitas,llamadas...tengo tantos recuerdos con ella!! |
|
|
Comentario por Rebeca Nuñez (13-11-2012 18:30) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|