lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Os da calle do medio |
|

Juanita Sosin, Manolo Galban, Culis e Celita a sua dona...
donada por celita
|
|
3 Comentario(s) |
|
1 |
Baile de Carnaval en el Cervantes. Quintáns, Manolo, Bello, Carrillo y sus respectivas señoras. Atrás, sentado en la platea, Antonio Alcalde "Petelas". |
|
|
Comentario por Cándido (09-12-2011 20:54) |
|
|
2 |
Están también las hermanas de Manolo Galban, Gelucha y Monis. |
|
|
Comentario por Eugenio López de Silanes López (13-12-2011 12:10) |
|
|
3 |
El chico que está a la izquierda de la foto, en primer lugar, es hijo de don Francisco Rubianes, director del Banco de La Coruña. Emparentado con Jandrolas, Carlos Comendador y otros, todos muy populares en Vilagarcía de Arousa. Ahí, también se ve (en la foto), al amigo Antonio Alcalde (Petelas), uno delos amigos más grandes que tuvo mi hermano Pololo. Además de Mesejo, Quintáns y algún otro de sobra conocidos.
Su pasión por el fútbol empezaba y terminaba con el equipo del pueblo, o sea nuestro Arosa.
En La Lomba se sufría tanto como en la Guerra, porque todo aquéllo nos afectaba a nosotros... Porque en el equipo había chicos jugando que los veías todos los días por nuestras escasas calles del pueblo... Aquéllo era como nuestras familias numerosas que premiaba todos los años el Generalísimo Franco. Había muchos chicos nacidos en nuestros barrios y aldeas. Todos ellos con un comportamiento de Matrícula. Así era nuestro amigo Petelas y su grupo. Creo que nunca hubo ningún tipo de "morros" entre ellos, que dice mucho y bueno en favor de la pandilla.
Una de las últimas veces que los vi juntos, fue en el año 1982, con motivo del fallecimiento de mi hermano Pololo, ocurrido en Ourense, donde trabajaba en el Banco de La Coruña. ¿O BB, ya? Había pedido el traslado, porque su director, un tal Don Florencio, fue como un padre para él. Pero, padre, padre. No otra cosa de ésas raras que hay por ahí... Pololo se fue en el año 1961 y allí estuvo 21 años, lejos de sus amigos, ya citados, y su querida Vilagarcía, que adoraba desde niño. En Ourense, entregó su alma, cuando sólo le faltaban meses para una jubilación anticipada, porque él entró de "botones" con 14 añitos, de la mano de Don Paco Rubianes, director. Y "primer padre adoptivo" de mi hermano. Murió Pololo después de 40 años de servicio en el Banco de La Coruña.
Pero, por la amistad que unía a esta pandilla, eran dignos de ser admirados. Siempre juntos. Desde el final de la Alameda, (Casa Calicó), hasta el Teatro Cervantes, todos los días, así. Paseando con buen tiempo, o no. Siempre así...
................................................
"Eu ben vin estar o moucho,
enriba daquél penedo.
¡Non che teño medo, moucho,
moucho, non che teño medo!"...
................
Rosalía de Castro
1837-1885
------------------
Van dedicadas as letras de hoxe, a aquéla pandilla de vilagarciáns, que sempre estiveron unidos por unha amistade sana e sincera. Creo que, ademáis de Pololo, se foi "Petelas". Lle chamo así, con todo o meu respeto e cariño.
Descansen en Paz, meus amigos... Nos vemos.
Era, corrientemente un cuarteto que siempre se llevaron (todos) muy bien |
|
|
Comentario por E. García - Santiago (23-09-2013 10:50) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|