lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA

Nominada aos premios Youtubeir@s 2022

REMOVENDO A TERRA

Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022

RESONANCIAS DO PASADO

Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022

Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021

EU TAMÉN NECESITO AMAR

Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.

Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)

Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)


Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo

THE BATTLE OF THE GOOD MEN

Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.

Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.

A VOLTA DOS NOVE

Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015

Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015


DESDE DENTRO DO CORAZÓN

Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013

Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014


O FAIADO DA MEMORIA

Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura


A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM

1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005


ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL
damemoria@gmail.com
 ESPACIOS
 GALERÍA DE FOTOS
 Ir a estas páxinas
 ARQUIVO

Juan Ramon Abuin
Juan Ramon Abuin

El en Bilbao xa comenzou a estudiar, co tempo era maquinista naval, no vintedous empleouse na Ibarra, seu pai obligou os fillos a aprender a nadar, Juan Ramon iba no Cabo Razo cando se afundeu, agarrado a un tablon hasta que o colleu Escobar de Vilaxoan. Sentiase do Carril, nunca o esquenzeu e con oitenta e tantos anos veu en tren desde Barcelona a despedirse do seu pobo. Non o esquenzamos a el porque era dos nosos


donada por jose ramon abuin requesens

Anterior Volver á galeríaSeguinte

4 Comentario(s)
1 yo lo conoci cuando bino a carril era primo de mi madre tengo un bago recuerdo de ir con mi madre a guto del cuando benia el cabo razo a villagarcia
Comentario por (30-09-2011 19:50)
2 Había en la calle San Roque, en la zona donde pusieron la gasolinera una familia que llevaba el apellido ABUIN. El padre de mis amigos era gabarrero, no sé de qué empresa (había 3 ó 4) y era un hombre muy "forzudo", que era raro en tiempos de escasez de todo.
Tenía dos hijos y dos hijas. Eran tan buenas personas todos ellos que los de fuera, convertíamos aquélla casa en un orfelinato. Muy pocas personas son capaces de aguantar tanto. Demuestra esto que la parte humana de los que allí vivían, eran de calidad suprema.

Yo tuve un tío que también era gabarrero, quizá compañero de él, no lo sé. Pero gabarrero, al fin y al cabo
Cuando en aquél tiempo no habían grúas en el puerto, estos hombres cargaban las mercancías del barco que las transportó, hasta Vilagarcía. Estas barcazas, no tenían ningún tipo de motor. Su fuerza era de una especie de remolcadores que acercaban estos barcos a los embarcaderos, donde finalizaba la operación de descarga. Era una labor muy dura para aquéllos hombres, que subían los sacos y en ellos se les iba media vida. Sacos de azúcar llegados directamente de Cuba. Azúcar moreno de caña de azúcar, que desapareció de mis ojos, desde hace muchos años. Los sacos eran de cien kilos y no sabéis la fuerza que había que tener para subir desde la bodega, hasta el embarcadero. Había que ser muy fuerte, para ganarse la vida de este modo. El señor Abuín era un hombre bonachón, corpulento, pero que sonreía con mucha frecuencia.

No recuerdo bien su nombre. Quizá fuera Joaquín, pero no puedo asegurarlo; creo que un hijo se llamaba Kinso. Pero como queda tan lejos en el tiempo, para mí, no puedo darlo por bueno. Afirmar que todo es así tal cuál, es una equivocación, por mi parte. Ojalá vivan todos para recordar todo esto que cuento para los amigos del "FAIADO DA MEMORIA". Uno de los chicos era un poco más joven que yo; pero el otro por ahí andamos en la edad. O sea que no bajamos de los 80 años, más o menos.

Las gabarras citadas eran de empresas de Vilagarcía. PREGO, CONDE, GALBAN y otra, que se me va... Quizá cuando acabe este trabajo lo recuerde, pero ya será tarde. Quizá Reboredo...

Estas gabarras formaban parte del paisaje arosano de aquéllos tiempos, cuando los barcos no podían atracar a los muelles y tenían que fondear en la bahía. El problema venía después y de esto, ya lo dejamos puesto aquí. Más arriba, está escrito. O sea, que antes no había ni muelles, ni grúas. Todo eso vino después. Quizá a partir del año 1956, no lo tengo muy claro...
.......................................
"Fuches a Vilagarcía,
fuches e non viches nada;
non viches bailar ó Rei,
na Isla de Cortegada"...
.......................................
Texto de Fermín Bouza-Brey, no libro
"DITOS, LENDAS E CANTIGAS", unha obra literaria de moita calidade.


Comentario por E. García - 13.2.2013 (13-02-2013 17:12)
3 Se llamaba Salvador Abuín y posteriormente fué chófer de Conservas Galbán. Tenia dos hijos y cuatro hijas y el hombre mayor era Joaquín "Quin" que trabajó en el Instituto Nacional de Previsión.
Comentario por Cándido (16-02-2013 01:08)
4 Se llamaba Salvador Abuín y posteriormente fué chófer de Conservas Galbán. Tenia dos hijos y cuatro hijas y el hombre mayor era Joaquín "Quin" que trabajó en el Instituto Nacional de Previsión.
Comentario por Cándido (16-02-2013 01:09)
Deixa o teu comentario
Nome:
Mail: (Non aparecerá publicado)
URL: (Debe comezar por http://)
Comentario:
© by Abertal

Warning: Unknown: Your script possibly relies on a session side-effect which existed until PHP 4.2.3. Please be advised that the session extension does not consider global variables as a source of data, unless register_globals is enabled. You can disable this functionality and this warning by setting session.bug_compat_42 or session.bug_compat_warn to off, respectively in Unknown on line 0