| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Felicidades a Marite |
|
Nos vades a permitir unha pequena licencia, o Faiado ten os seus amigos e amigas, como todo o mundo. Hoxe unha de esas amigas Marite Montesinos esta un pouco baixa de moral, ou melancolica, ou triste. Fai anos que casou, logo de un noviazgo longo seis anos esperando o fin da carreira de Gelos, casaron o dia que chegaba a primaveira, nas suas vidas tamen escomenzou toda unha primaveira para sempre...bueno hasta que Gelos marchou no seu ultimo viaxe agora Marite, soña, soña...Como a queremos decimoslle que foi unha privilexiada por haber atopado o amor da sua vida, por habelo disfrutado e por botalo de menos. Felicidades por ese aniversario.
A poesia de Gelos a os vinte anos da sua boda
Eu teño
enxertada no meu ser
unha fada,
raíña das feiticeiras,
vertendo riba de mín
ou voexando arredor
chovisca de celme lume
i enxurradas de dozura
Estóu
de tal sorte ensortellado
na ollada de requeimor
e voce coma un queixume...
Cabelos de seda moura
coruscante de fogaxe,
polo sol aloumiñados,
olleiriñas de feluxe
e pel trigueira de veludo,
sorriso dún parecer
entre a calma e a tristura...
Que amortece os meus receos
e cobexa os meus anceios
dún xeito nunca esquecido
Videira das miñas uvas,
terra úbeda e vizosa
e abondosa sementeira,
agulla fonda cravada,
vencello por mín querido
Se alonxas, vóume após tí
polos adentros da noite
e se non te atopo, morro,
se quedas, teño repouso,
afogo os medos en mín
acougo os feros tremores
escorrento o mal meigallo
e vivo
enxertado no teu ser,
por xebre vimbio cinguido M.Vilar
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
| 1 |
Es un honor y un placer ser vuestra amiga. Incluyo a "todos". Gracias |
|
|
Comentario por Marité Montesinos Castro (21-03-2011 20:43) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
