| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| O Irman de Balbino Costa |
|
Era irman de Balbino e traballou media vida en confecciones Bobo
donado por anonimo
|
|
| 2 Comentario(s) |
|
| 1 |
Chamábase Victor Costa e traballou toda a vida na de Bobo, era unha persona amabilísima, con unha pacencia infinita, cando as " modistillas " ibamos mercar unha cuarta de entretela, medio metro de fieltro ou de forro... e non digamos as " muestras " nin o Santo Job, cortábache unha esquiniña sempre sonrrindo e porriba chamábache guapiña.
Vivía nos Duráns, asúa muller Fefa ( a botoneira ) tamén cariñosísima, tiñan tres fillos Mª José Victor e María. |
|
|
Comentario por lolita camiño (08-11-2010 00:50) |
|
|
| 2 |
Levaba moitos anos que conocía a este home, pero non sabía que era irmán de Balbino Costa, o artista do pobo. Este home da foto traballaba nos almacéns de Ambrosio Bobo, como dependiente-vendedor.
Con él, quizá traballaban catro ou cinco máis, porque daquela o negocio das telas tiñan moita miga, para homes e mulleres.
Tamén había aquél que traballaba o escaparate como ninguén, e esto, supoñía moito nunha zona dónde pasaba tanta xente por aquéla acera céntrica. Xa se sabe que esto dos escaparates, parece que sempre foi máis cousa de
mulleres que de homes. Pero despóis duns anos "o escaparatista" chegóu a ter o lugar que lle correspondía, dentro da empresa. Un grado máis...
Pouco a pouco, estos negocios se foron apartando da sociedade hasta que houbo que buscar solucións... Cambio de negocio ou cierre. Recordo que meu primeiro traxe compróuse en Simeón, alí frente a Calzados "La Madrileña"... De alí houbo que buscar o sastre... Todo a fume de carozo. Despóis os sastres eran os que tiñan as telas e xa non debías ir a comprar a unha tenda. Ou comprabas ó sastre, ou non había traxe, así de claro. Por eso digo que esto cambióu moito, porque hoxe, xa casi non hai sastres. Porque a xente compra o traxe, e xa o leva posto, si quere...
Por tanto nin se requieren tendas, nin sastres, ni farrapo de gaitas. As tendas de confección, tipo Corte Inglés, acabóu con todo. A reconversión que decía Felipe, comenzóu así. Agora con esto dos chinos, tamén lle chega. En Madrid están por todas partes...
Agora se están metendo na hostelería e veremos a ver qué vai pasar de agora en diante, porque non os vexo eu así daquela maneira para triunfar en esto. Ogallá me equivoque, pero para mín, esto, non sirve. China, para nós está moi lexos e sigue sendo un país moi descoñecido en todo, ou casi todo.
De momento, e por moito tempo, creo eu, a xente nosa aínda non se lles da por comer peixe crudo, por moi sano que pareza. Ogallá duren moitos anos as nosas costumes, porque son as nosas. Si vamos alá, a terra dos mandaríns, xa se habrá que adaptar ao que nos vaia ben.
Tendrán que pasar moitos anos para poder facer un xuício axeitado, digo eu.
........................................
"¡Adiós groria!¡Adiós contento!
¡Deixo a casa onde nacín;
deixo a aldea que conozo,
por un mundo que non vin!"...
......................
Rosalía de Castro
Santiago, 1837-1885.
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (19-06-2013 19:17) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
