lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Levaban os amigos a pasear |
|

Neste caso o home de Paca Berride leva na sua lanchiña a uns amigos de paseo
foto donada por paca berride
|
|
2 Comentario(s) |
|
1 |
Un paseito por la ría es un lujo.No existe nada parecido, ni el monte, ni el campo...nada. Es una sensación de libertad, de soñar al mecerse con las olas mientras la brisa te acaricia. Te llena el alma de sensaciones... |
|
|
Comentario por Marité Montesinos Castro (09-01-2013 10:34) |
|
|
2 |
Coincido plenamente con el comentarista anterior. Ésa sensación que te da el pasear por la Ría nuestra, si es la primera vez que te llevan, es comparable a aquéllos tres astronautas que fueron a la Luna. Un día de verano con cierta brisa es algo que no tiene nombre. ¡Ése sol maravilloso!
Ya lo decía la canción, creo que la letra era de nuestra Rosalía, cuando comentaba:
"Pasei a Ría de Arousa,
nunha lanchiña de vela;
non vín cousa máis bonita,
nin penso volver a vela"...
...............
Y si con un viaje así te tomas unas cervecitas frías, (o un Albariño), acompañado de algo más sólido, esto es algo único. Todos los pueblos de la Ría parece que están a tu alcance y con la impresión de que estás solo en el mundo. ¡Todo esto, es algo único! Digno de disfrutar cada día que sea posible.
Hay unas lanchas motoras (ahora le llaman "Catamarán"), que hacen un recorrido muy hermoso, saliendo desde El Grove, para contemplar desde la Ría el paisaje enxebre que tiene a su alcance. Y para que la gente lo pase mejor nos dan unos mejillones para que todo nos vaia bonito. Si es con un Albariño (o cuatro), mucho mejor... Piensa que mientras estés en el barco, no te vas a encontrar con agentes de Tráfico, como en la Carretera... ¡Nadie te va a poner una multa!.
Disfruta, mientras puedas, porque todo lo que está por venir es muy incierto. Parece que sólo podrán vivir aquéllos que lo tiene todo "atado y bien atado". Como decía aquél señor de Ferrol.
Tal como avanza todo esto, nos damos cuenta perfectamente que han destrozado lo que antes llamábamos "clase media". Esta clase era aquélla que trabajando los dos más viejos de la casa, con un sueldo por encima de lo normal, eran ya portadores del "carnet" de clase media. Hoy entre las hipotecas y todo lo que se nos vino encima, casa en la playa, dos coches, hijos estudiando en la Universidad lejos de casa... los números no cuadran. Y si uno de ellos se fué al Paro... Porque a partir de aquí, todo está muy confuso. Alguno se quedará sin nada de lo que estaba pagando en hipoteca...
Todo se vino abajo como un castillo de naipes. De tenerlo todo a lo otro, hay un paso. Ésa gente que estaba muy bien y ahora que están en una pobreza absoluta, no son capaces ni de mendigar. Son los clientes de Cáritas y Cruz Roja. Es tarde para poner el reloj a "cero". Me dan mucha pena, porque son personas que siendo trabajadores, creyeron que eran algo más. Y no es así. Decía un refrán moi vello:
"Vale máis ser dono dunha galiña,
que criado dun galiñeiro"...
Y tenían razón quienes pensaban así.
Cuando pagas una hipoteca, la escritura original, pasa a poder del Banco o Caja, por algo será... Cuando terminas de pagar tu deuda, te devuelven el documento que acredita que el dueño, eres tú. Pero NO antes.
---------------
Sigo muy afectado por el accidente del tren. Ayer mismo vinieron a Santiago el futuro rey y su mujer, Leticia. Dejaron el pabellón real como antes, cuando no había ladrones en la familia real. Esto que hicieron los Príncipes, es un papel que yo no lo hubiera querido para mí.
78 muertos. Cuerpos sin cabeza; sin manos o piés... ¡Destrozados! Un accidente evitable. ¡Todo nuevo! Creo que aún sigue habiendo gente que no tenía porqué estar ahí. Ahora resulta que se niega a declarar, este cab.
.......................................
"Cantart' hei Galicia,
teus dulces cantares;
qu' así mô pediron,
na veira do mare"...
..............
Rosalía de Castro
1837-1885
Dedicamos estas letras da nosa
poetisa, a todo ése persoal médico
dos Hospitales de Galicia, que
traballaron sin descanso hasta
o final. Gracias, amigos. Un "10"
polo voso traballo. E tamén pola
vosa humanidade. A pesares
dos recortes... ¡Así nos vai!
|
|
|
Comentario por E. García - Santiago (27-07-2013 12:48) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|