lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA

Nominada aos premios Youtubeir@s 2022

REMOVENDO A TERRA

Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022

RESONANCIAS DO PASADO

Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022

Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021

EU TAMÉN NECESITO AMAR

Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.

Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)

Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)


Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo

THE BATTLE OF THE GOOD MEN

Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.

Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.

A VOLTA DOS NOVE

Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015

Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015


DESDE DENTRO DO CORAZÓN

Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013

Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014


O FAIADO DA MEMORIA

Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura


A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM

1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005


ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL
damemoria@gmail.com
 ESPACIOS
 GALERÍA DE FOTOS
 Ir a estas páxinas
 ARQUIVO

Levaban os amigos a pasear
Levaban os amigos a pasear


Neste caso o home de Paca Berride leva na sua lanchiña a uns amigos de paseo


foto donada por paca berride

Anterior Volver á galeríaSeguinte

2 Comentario(s)
1 Un paseito por la ría es un lujo.No existe nada parecido, ni el monte, ni el campo...nada. Es una sensación de libertad, de soñar al mecerse con las olas mientras la brisa te acaricia. Te llena el alma de sensaciones...
Comentario por Marité Montesinos Castro (09-01-2013 10:34)
2 Coincido plenamente con el comentarista anterior. Ésa sensación que te da el pasear por la Ría nuestra, si es la primera vez que te llevan, es comparable a aquéllos tres astronautas que fueron a la Luna. Un día de verano con cierta brisa es algo que no tiene nombre. ¡Ése sol maravilloso!

Ya lo decía la canción, creo que la letra era de nuestra Rosalía, cuando comentaba:

"Pasei a Ría de Arousa,
nunha lanchiña de vela;
non vín cousa máis bonita,
nin penso volver a vela"...
...............

Y si con un viaje así te tomas unas cervecitas frías, (o un Albariño), acompañado de algo más sólido, esto es algo único. Todos los pueblos de la Ría parece que están a tu alcance y con la impresión de que estás solo en el mundo. ¡Todo esto, es algo único! Digno de disfrutar cada día que sea posible.

Hay unas lanchas motoras (ahora le llaman "Catamarán"), que hacen un recorrido muy hermoso, saliendo desde El Grove, para contemplar desde la Ría el paisaje enxebre que tiene a su alcance. Y para que la gente lo pase mejor nos dan unos mejillones para que todo nos vaia bonito. Si es con un Albariño (o cuatro), mucho mejor... Piensa que mientras estés en el barco, no te vas a encontrar con agentes de Tráfico, como en la Carretera... ¡Nadie te va a poner una multa!.

Disfruta, mientras puedas, porque todo lo que está por venir es muy incierto. Parece que sólo podrán vivir aquéllos que lo tiene todo "atado y bien atado". Como decía aquél señor de Ferrol.

Tal como avanza todo esto, nos damos cuenta perfectamente que han destrozado lo que antes llamábamos "clase media". Esta clase era aquélla que trabajando los dos más viejos de la casa, con un sueldo por encima de lo normal, eran ya portadores del "carnet" de clase media. Hoy entre las hipotecas y todo lo que se nos vino encima, casa en la playa, dos coches, hijos estudiando en la Universidad lejos de casa... los números no cuadran. Y si uno de ellos se fué al Paro... Porque a partir de aquí, todo está muy confuso. Alguno se quedará sin nada de lo que estaba pagando en hipoteca...

Todo se vino abajo como un castillo de naipes. De tenerlo todo a lo otro, hay un paso. Ésa gente que estaba muy bien y ahora que están en una pobreza absoluta, no son capaces ni de mendigar. Son los clientes de Cáritas y Cruz Roja. Es tarde para poner el reloj a "cero". Me dan mucha pena, porque son personas que siendo trabajadores, creyeron que eran algo más. Y no es así. Decía un refrán moi vello:
"Vale máis ser dono dunha galiña,
que criado dun galiñeiro"...

Y tenían razón quienes pensaban así.
Cuando pagas una hipoteca, la escritura original, pasa a poder del Banco o Caja, por algo será... Cuando terminas de pagar tu deuda, te devuelven el documento que acredita que el dueño, eres tú. Pero NO antes.
---------------
Sigo muy afectado por el accidente del tren. Ayer mismo vinieron a Santiago el futuro rey y su mujer, Leticia. Dejaron el pabellón real como antes, cuando no había ladrones en la familia real. Esto que hicieron los Príncipes, es un papel que yo no lo hubiera querido para mí.
78 muertos. Cuerpos sin cabeza; sin manos o piés... ¡Destrozados! Un accidente evitable. ¡Todo nuevo! Creo que aún sigue habiendo gente que no tenía porqué estar ahí. Ahora resulta que se niega a declarar, este cab.
.......................................
"Cantart' hei Galicia,
teus dulces cantares;
qu' así mô pediron,
na veira do mare"...
..............
Rosalía de Castro
1837-1885

Dedicamos estas letras da nosa
poetisa, a todo ése persoal médico
dos Hospitales de Galicia, que
traballaron sin descanso hasta
o final. Gracias, amigos. Un "10"
polo voso traballo. E tamén pola
vosa humanidade. A pesares
dos recortes... ¡Así nos vai!
Comentario por E. García - Santiago (27-07-2013 12:48)
Deixa o teu comentario
Nome:
Mail: (Non aparecerá publicado)
URL: (Debe comezar por http://)
Comentario:
© by Abertal

Warning: Unknown: Your script possibly relies on a session side-effect which existed until PHP 4.2.3. Please be advised that the session extension does not consider global variables as a source of data, unless register_globals is enabled. You can disable this functionality and this warning by setting session.bug_compat_42 or session.bug_compat_warn to off, respectively in Unknown on line 0