| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Complicidade |
|
Sempre foron complices e o actualizan a diario
foto donada por maruja e moncho
|
|
| 3 Comentario(s) |
|
| 1 |
No los conozco, pero se les ve una complicidad y una cara de enamorados.... Parece en una boda.¿Sería en el Parque Bolera o en el Balneario? |
|
|
Comentario por Tere (27-05-2010 00:33) |
|
|
| 2 |
A parexa de namorados son, Maruja Rodriguez Santiso, e Moncho Rodriguez Eirea, o neto do ASENTADOR,son de Rubians e aí siguen xuntos e complices, teñen dous fillos, Mª José e Antonio, e tres netos Marta, Laura ( a miña afillada ) e Martín.
Maruja e curmán de Casilda e Elena Vila Santiso.
!! Xa somos familia !! |
|
|
Comentario por lolita camiño (31-05-2010 21:16) |
|
|
| 3 |
Teño que felicitar a Margarita polo titular que lle pon a esta foto que figura enriba deste texto. O título é "COMPLICIDADE", e se axusta en todo ao que eu penso. Esta parexa se ve que están moi namorados e que o déles termina falando co Sr. Cura que os a de casar. Que naide pense que os conozo de algo... Pero, o nome do mozo sóname moito, quizá o asocie con FEXDEGA ou o Concello. Creo que foi un home con certa sona no pobo, pero nada máis. O caso que o recorden a un por unha acción boa e non ésas que "están de moda" nos medios por ésas cousas que sabemos todos, e que eu non estóu disposto a recordar...
Non crean que minto, si digo que esta clase de matrimonios, sempre serán moi felices. Eu son dos que pensan que si o resto do mundo fóra igual ao que vemos na foto, todo sería máis fácil. Seguro que sobraban moitos abogados, notarios, policías, e todos aquéles que viven arredor desta xente...
E certo que a fe "move montañas", pero un mundo sin amor, "sería un inferno".
Eu, por exemplo, comencéi a vivir con ése amor que digo, cando marchéi da casa dónde vivín máis anos dos debidos. Como a miña crianza foi moi extraña, direi que ése amor que despide ésa moza da foto, é unha envidia para quen non conoza ése amor que todos coñecimos, por aquéles anos mozos.
Eu conozo xentes que se quedaron sin o seu amor, pola circunstancias que sexan, e non son naide na vida. Fáltalle un 50% da súa felicidade, e ése, é un precio moi caro, para seguir vivindo... Están amargados de por vida, porque non teñen días felices para recordar... ¡Ésas fotos, xa medio chamuscadas que temos outros! ¡Ése amor que empeza como estos mozos e termina co último bico! Ésas lágrimas que se eternizan desde que un se vai. ¡Aquéles lutos que se facían eternos hasta o último suspiro! Así se amaba antiguamente e non me extraña que a mocedade de hoxe, teña envidia do amor que sentían os seus pais...
Eu non son partidario das despedidas... de casados. Salvo ésos casos que se deben resolver canto antes, polo ven da parexa é fillos. Seguir así é un riesgo moi grande, porque todo pode ir a parar á noticia tráxica para os medios. Estamos vivindo uns tempos, que non agradan a naide. Nin se poden dar consellos, "nin farrapo de gaitas". Porque de un día para outro, todo cambia... E o que hoxe parece branco, mañán pode ser negro.
E xa non digamos todos ésos dramas que se asoman a nivel de xente casada e con fillos... ¡Dios nos colla confesados! Porque esto,"é o fin do mundo". Ao desamor únese á amargura, é esto é peor que o que pasóu na casa de "Tócame, Roque"... Así o digo, sin pensar en poñerme colorado. Acabaron a paus, pero seguían... E a "pobre" da señora non se lle ocurréu outra cousa, que esconder unha estaca á veira da cama... ¡Nón! Este non é o mellor remedio para estos casos... Deixar pasar un tempo é "Volver a empezar", como na película.
E a ver si o remedio deixámolo aparcado...
--------------------------------------------------
"Soutelo do teu ollar,
ermida do teu lentor;
congostra das túas verbas,
¡Romaxe do teu amor!...
................
F. Bouza Brey
"Ditos, Lendas e Cantigas"
-------------
Obra orixinal do insigne escritor,
arousán e merecedor do Premio do
"Dia das Letras Galegas" |
|
|
Comentario por E.García - Santiago (05-10-2013 11:57) |
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
