lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Os enanos |
|

A os cabezudos no Carril chamaronlle sempre "os enanos". Na foto os sobriños do lembrado Eduardo Ferreiros, o mais vello tamen se chama Eduardo o pequeno Antonio como seu Pai
donada por eduardo castroman
|
|
2 Comentario(s) |
|
1 |
¡¡Los cabezudos de Carril!!.
Una pequeña anécdota: yo nací el día 25 de julio, es decir, el día de Santiago Apostol, es decir Fiesta "patronal" en Carril.
Por la mañana ya me felicitaban ,los besos de rigor, regalos y demás, pero para mí, mi cumpleaños no lo era del todo hasta que sobre las 12,00 h. aproximad. escuchaba acercarse la música de aquella pequeña banda que acompañaba a los Cabezudos de Carril. Siempre venían a las casas de la Renfe y tocaban y bailaban en medio del patio. La gente les echaba monedas desde las ventanas y los chavales/as bajábamos y le tocábamos las manos a los dos altos, que daban vueltas haciendo que se despegaran del cuerpo en un vuelo circular, primero hacia un lado y luego hacia el otro, mientas bailaban al ritmo de la música; y les levantábamos las faldas para ver al que iba debajo. Un trabajo no precisamente de "enanos" puesto que soportar el peso de aquel enorme armazón de madera, cartón y tela, tenía eso ¡tela!. No estoy segura de quienes eran esas personas, pero creo recordar que uno de ellos era el que casi todo el mundo conocemos por (y por Dios, que nadie se ofenda por este apodo, dicho con todo el cariño del mundo ya que tanto el padre , ya fallecido y en unas trágicas cirunstancias que el pobre no merecía, como el hijo, son unas bellas personas, pero ahora no recuerdo su nombre), pues eso, creo que uno de ellos era "el barrigas". El "guardia" corriá detrás de nosotros por el patio, y los gritos de los chavales que corríamos escapando de él casi impedían oir la música de aquella charanga.
Recuerdo que luego me daba mucha pena verlos alejarse de vuelta hacia Carril. Pero sabía que el año siguiente volverían.
Ver esta foto me ha emocionado y me ha echo darme cuenta de lo bien que me sentía durante aquéllos minutos que duraba aquélla "mi fiesta particular de cumpleaños". |
|
|
Comentario por Mary Gallego (30-12-2009 11:50) |
|
|
2 |
Por favor, necesito corregir unos cuantos errores ortograficos, aunque este maldito ordenador no me deja poner tildes, pero ahi va:
voy a tener que pasarme al gallego porque tanto "me ha emocionado" y "me ha ECHO", me ha HECHO "algunha falcatruada" como ponerles acento a "aquellos" minutos y a "aquella" mi fiesta...y a saber que mas habra. Cielos, los acentos....
|
|
|
Comentario por Mary Gallego (30-12-2009 17:27) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|