lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
A familia prospera |
|

O ano 1969.
Un gran cambio na miña vida. O ano anterior pasara por Gondomar, camiño de Tui, con ánimo inaugurador o coche do señor caudillo-generalísimo-del-estado-español-por-la-gracia-de-dios. Coas bandeiriñas, que recollín tras aquel pase polo pobo da caravana cun estilo que despois me recordou a película "bienvenido mister marshall", montei un bonito pavillón multicolor no patín do pazo de Fontán. Dinme conta de que eu o que quería ser era espectaculero.
Pero cando chega o 1969 o mundo desmoroase. Deixamos Fontán e vámonos para o centro de Gondomar, para a Paradela. Para un edificio que construiran os meus pais e donde ía a estar a nova tenda que ía a sustituir a vella que inauguraran nove anos antes.
Podedes vela nesa fotografía. É clavadiña a vella, con todo amontoado, pero onde non falta de nada. Conta cun almacen grande onde se poden apilar moitas mais cousas que na vella.
E ahí están miña irmán e miña nai coas sempiternas básculas Dina e Moba, por dentro do mostrador de formica e eu, pola parte de afora, por donde me gustaba a esta realmente.
Pero o desplazamento non ía a selo peor. Atrás quedaban o Catincas, a Calila e o Turista, os meus amigos da infancia idolatrada (tódolos nomes son marca rexistrada de Carmen a Vidrines) pero mais terra ía a porse de por medio cando os meus pais, nese ano, decidiron por orden na miña vida e darme uns estudios conforme o seu estatus social. Vamos, o que eles consideraban que era o mellor para min. E alá me mandan o Colexio Labor a Vigo...DE INTERNO.
Aquí corro un tupido velo e paso a outra fotografía...
|
|
1 Comentario(s) |
|
1 |
Antonio,comparando esta foto con la siguiente,se te ve más cara de felicidad,aquí, que dentro del mostrador,por lo que ya dabas a entender,que lo tuyo era estar fuera,sin ataduras ni barreras que te impidieran hacer lo que en realidad querías.
Ya de niño tenías tu vocación bien marcada,con esos ojazos,para poder revisar escrupulosamente,los descartes de las películas que encontrabas.
Acabo de leer la historia de tu vida,contada por tí a grandes rasgos,pero que grandes rasgos tan profundamente marcados y con que chispa.....
Me ha encantado tu historia,pero especialmente el entorno en el que viviste,un verdadero paraje idilico.
Lo que no podías adivinar,era que gracias al certamen de video aficionado,en el que conseguiste algunos premios,conseguirías algo tan especial como tener otro lugar de adopción y más aún el cariño y la simpatía de tantos vilagarcianos que te has ganado,simplemente con tu tesón y trabajo.Nuevamente mil gracias Antonio.
Lo de Marga,queda reservado,para cuando nos cuente su historia. |
|
|
Comentario por tere (17-12-2009 17:14) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|