lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
O da dereita vai de luto |
|

Cando a unha muller de aquela epoca lle morria a Nai ou o Pai, nadie lle quitaba os cinco anos de luto, si o que lle morria era o home...pois casi pra toda a vida de negro. O luto dos homes era a corbata negra e esa banda negra que se lle colocaba nas gabardinas e abrigos
fotografía donada por Fita e Cunino
|
|
4 Comentario(s) |
|
1 |
El del centro es Paco Tobio, padre de Paco, Fita y Lolita |
|
|
Comentario por Paco Salgado (30-10-2009 23:12) |
|
|
2 |
5 años era como ponerle un plazo al dolor, pero el luto no tiene fecha de caducidad. El luto dura mientras tu corazón se enternezca recordando los momentos vividos a su lado.
Y eso, por fortuna, dura toda la vida. |
|
|
Comentario por Mary Gallego (02-11-2009 01:06) |
|
|
3 |
Mary, querida amiga, hasta ahora no me había detenido en esta fotografía, y leo tu comentario con un retraso de más de siete meses; Sin embargo, ello no me impide apreciar, en su amplio significado, la conmovedora ternura, y la sensibilidad, que alberga la última frase. |
|
|
Comentario por Roberto Núñez Porto (27-06-2010 01:31) |
|
|
4 |
Antigüamente habia mucho signo exterior de luto, con mucho dolor para algunos y de forma hipócrita para otros y como una pobre mujer se quedase viuda joven, ya estaba atada a la pata de la mesa toda su vida, pues la Sociedad no veia con buenos ojos que rehiciera su existencia.
Me habeis tocado la fibra sensible, amigos Mary y Roberto y aparte de daros la razón deciros que soy de los que creo que una persona está viva en tanto en cuanto la tengamos en nuestra memoria y por eso yo me acuerdo de los mios ausentes continuamente, con luto o sin luto. Un abrazo. |
|
|
Comentario por Cándido (27-06-2010 12:54) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|