lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Manolo Otero tamen e noso |
|

El chegou lonxe, cantante de voz profunda, e romantico, moi romantico, pero viveu ca sua Tia no calexon de Ravella.
fotografía donada por Jose Manuel Casalderrey
|
|
14 Comentario(s) |
|
1 |
La foto és de Manolo Otero haciendo la primera comunión. |
|
|
Comentario por José Manuel Casalderrey (11-09-2009 04:42) |
|
|
2 |
aunque era niña me acuerdo de manolo otero ya siendo famoso en una visita a villagarcia que si mal no me acuerdo le firmo un autografo a una chica que se llama amparo que hoy en dia trabaja en la panaderia alonso esta en el sitio de su tia que era la que iba con un carrito a repartir el pan por las casas y me acuerdo que se lo firmo en la mano.Tambien en ese callejon vivian la familia Lameiro y un señor que se llamaba Floreal que tenia dos perros que uno de ellos se llamaba lassi |
|
|
Comentario por conchi abal (05-10-2009 17:52) |
|
|
3 |
Yo creo que casi todos los que coincidimos con él nos acordamos mucho de Manolo Otero. Mi marido Pepe Filgueira habla muchas veces de él porque eran del mismo curso. José Manuel a ver si consigues que entre en esta página y saber si él también se acuerda de nosotros. Me acuerdo también de sus padres y de sus actuaciones en el Liceo. |
|
|
Comentario por Gema Garrido (05-10-2009 23:58) |
|
|
4 |
Manolo Otero y yo nos sentábamos juntos en los pupitres del León XIII.- A los dos nos gustaba dibujar.- Recuerdo que intentábamos "iniciarnos" en el "Jiu-Jitsu, que estaba de moda..- También nos reuníamos con la pandilla de amigos del Jardin de Ravella
Y, ¡como no! También me acuerdo de Pepe Filgueira (De los más listos de l clase) Un saludo, Pepe. |
|
|
Comentario por JUAN L. PATIÑO (08-10-2009 20:49) |
|
|
5 |
buscaba esta foto porque soy como los gatos muy curiosa, me puse a buscar la biografia de manolo otero y en todas pone que nacio en madrid, pero visitando la foto en la que sale jurando bandera, ya pone que nacio en madrid y que se crio con su tia en el callejon de ravella de todas las maneras uno es de donde pace y no de donde nace asique e noso de villagarcia y con mucho orgullo |
|
|
Comentario por conchi abal (21-10-2009 23:03) |
|
|
6 |
Acabo de recibir la triste noticia del fallecimiento de Manolo Otero, d.e.p.
La noticia la ha dado TVE.
|
|
|
Comentario por Eugenio López de Silanes López (02-06-2011 22:17) |
|
|
7 |
Según Mundo Noticias
El cantante español Manuel Otero Aparicio, conocido popularmente como "Manolo Otero", falleció ayer 1 de Junio, víctima de un cáncer hepático, que le fuera descubierto en un hospital de Sao Pablo - Brasil -. Ciudad esta donde residía hace ya varios años, al lado de su esposa Celeste Ferreira. Manolo Otero debió cancelar un concierto que haría en Medellín debido a que se sintió mal y eso le produjo la consulta médica que le determinó la enfermedad. Manolo Otero fue uno de los cantantes más famosos de la década de los años 70 y 80, sus éxitos como Vuelvo a ti. Te he querido tanto. Bella mujer, entre otras, marcaron su camino a la gloria en el mundo del espectáculo. Manolo Otero a sus 63 años deja una huella inmensa entre los adultos de la época y que siempre lo recordaran por sus canciones que inspiraron amoríos conciliaciones y hasta bodas. Manolo otero visitó varias veces a Colombia donde ofreció muchos conciertos con un éxito arrollador. Sus exequias serán muy íntimas y su cuerpo será cremado tal y como era su deseo dijo su esposa Celeste. Paz en su tumba.
Su primer disco lo grabó en 1975 y se llamó ?Todo el tiempo del mundo? otros han sido ?Vuelvo a ti? ?Bella mujer? y ?Que he de hacer par olvidarte?. Estudio Filosofía y Letras en la niversidad de Madrid. Deja un enorme vacío entre los que gozamos con su música allá por los años sesenta cuando era todo un líder.
|
|
|
Comentario por Eugenio López de Silanes López (02-06-2011 22:55) |
|
|
8 |
Hoxe supemos do seu falecemento. Queremos dar o noso pesame a familia e a tódolos seus amigos e amigas, algúns, como Casalderrey e familia, que de seguro estarán xunto deles nestes tristes momentos.
Os demais estaremos lembrando aqueles tempos que escoitábamos a súa voz en temas como "todo el tiempo del mundo" ou "bella mujer" que nos regalaron momentos felices nas salas de baile. |
|
|
Comentario por O Faiado (02-06-2011 23:14) |
|
|
9 |
Hoxe sintome triste o saber a noticia do pasamento de Manolo Otero, as suas melodia quedaran no noso recordo para sempre, ó meu pesame para ó Amigo Casalderey e a sua Familia, descansa en Paz manolo. |
|
|
Comentario por Juan Leites (02-06-2011 23:29) |
|
|
10 |
Esta es la foto que mejor representa la edad en que conoci a Manolo Otero, en el Jardin de Ravella.
Como dice Juan L.Patiño, ya en esa época, "Manolin" nos enseñaba los golpes de jiu-jitsu que aprendiera en Madrid. Era invencible hasta con los mayores que el y además dibujaba con perfección los personajes de los cuentos del guerrero del antifaz, Roberto Alcazar y Pedrin, etc...
Desde aqui en Brasil, donde vivía con su mujer e su madre Mely ( que también falleció aqui en deciembre de 2010), acompañaba nuestro blog con alegría por reencontrar sus amigos de infancia y juventud con quién conviviera en Villagarcía, y ,también con tristeza, al ver el descuido de nuestros políticos con la conservación del patrimonio histórico de Villagarcía, culminando con el episódio de los bancos del jardin,que tantos recuerdos le traían de aquellos felices tiempos.
Estuvo en mi casa por unos días por ocasión de mi cumpleaños (13.05) y asistió con nosotros toda la presentación del "Festival Coa Axuda de Meus Amigos", y elogió mucho tanto la iniciativa del Faiado cuanto la calidad de cada una de las presentaciónes, que le surprendieron por parecer de profesionales.
Se fué con un maravilloso recuerdo de sus tiempos en Villagarcia.
Más que un gran cantor internacional era muy buena persona, amigo leal de todas las horas, con quién tuve el privilegio de poder convivir todos estes años despues de reencontrarnos.
A todos los amigos que se solidarizan , por Celeste y familia, así como por nosotros, agradecemos emocionados las manifestaciones de pesar y afecto. |
|
|
Comentario por José Manuel Casalderrey (05-06-2011 21:42) |
|
|
11 |
Acompaño a todos en el sentimiento que nos une, ante la ausencia de un antiguo amigo. Yo también conocí a Manolín en la época en que está hecha esta foto, quizá un poco antes. Venía a jugar a la estación con Suso Lameiro, era algo más joven que yo (nací en el 42) y serían los años 50-51. Yo tenía ocho o nueve años y él no podía tener menos de seis o siete. Luego seguí su vida artística y privada con la curiosidad de ver en las pantallas alguien que conoces. Tenía una voz grave, preciosa. La vida dice un amigo de mi familia, es triste, pero es bonita... Tendremos que conformarnos con eso. Con cariño. |
|
|
Comentario por Marité Montesinos Castro (06-06-2011 11:32) |
|
|
12 |
Marite yo tambien conoci a Manolo Otero Aparicio , como cantante tenia una voz muy bonita y guapo que era , su primera cancion fue "Todo el tiempo del Mundo" nacio el 25 de Junio de 1942 le faltaba poco para su cumpleanos 69 anos . Mi sincero pesame a toda su familia |
|
|
Comentario por margarita mosquera porto (06-06-2011 13:06) |
|
|
13 |
Recuerdo a Manolín cuando vivía en Ravella con su tía, cerca de la casa de Gabriel Bravo.
A José Manuel Casalderrey y a Ane, que perdieron su amigo cercano en Brasil, reencontrado por José Manuel después de haberlo conocido de niño en Ravella, les envio un abrazo fuerte. |
|
|
Comentario por Paco Salgado (08-06-2011 22:03) |
|
|
14 |
Conocín desde moi noviños a esta familia dos Lameiro. O seu pai era o conductor do autobús que traía e levaba á estación da RENFE, os viaxeiros que iban e viñan de Vilagarcía. Non recordo si eran tres ou catro. Eu me quedaría con tres...
Eran uns rapaces moi avispados e tamén moi respetuosos coa xente maior. Eles igual levaban o autobús, outro cobraba o billete, pero sempre comportándose como rapaces maiores do seu tempo que lles tocóu vivir. Eran moi queridos no pobo porque eran moi simpáticos e un pouco travesos... Pero, sobre de todo eran como os nenos do pobo. Vivían en aquél calexón de Ravella, moi cerca da miña aboa materna, chamada Cecilia.
Antes de cumplir a edad reglamentaria para facerse co carnet de conducir, quizá eles podrían haber quitado o carnet necesario para pilotar avións. Me encantaban estos rapaces. E o vello Lameiro, ou non tan vello, sabía que aquéles nenos chegarían lexos, si lles daban oportunidades, como a ésos que sabemos todos...
Desde que me vin para Santiago, non volvín a saber nada de eles. Agora, ao ver a un dos Lameiro en ésa foto, me acordéi de eles porque eran tres fenómenos, con todas as cualidades para poder triunfar nesta vida. Eran pícaros, pero muy formales. Ademáis, eran moy simpáticos con todo o mundo.
Como vecinos que eran, diréi que ademáis tiñan mucha amistad co difunto e amigo meu, ANTONIO GONZALEZ, o da Imprenta "Celta".
Porque Antonio foi moy parecido a eles
en casi todo, cando era un neno. De lo bueno...
.......................................
"Pau viradoiro,
qu'onda queira, que vaia,
troncho que troncho.
--------
Máis en tend'un homiño,
¡Virxe do Carme!,
non hai mundo que chegue;
para un folgarse"...
................
Rosalía de Castro
1837-1885
---------
Estas sete líneas da nosa poetisa,
van dedicadas ós irmáns Lameiro,
e súas correspondentes familias.
Boa saúde, para todos.
|
|
|
Comentario por Eduardo Garcia Gonzalez (17-07-2013 22:57) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|