lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
As vaquiñas eran esclavas |
|

Pois como di Cuervo, istes eran antes os medios de transporte.
fotografía donada por
|
|
8 Comentario(s) |
|
1 |
Así llegaba la madera a la fabrica de mi abuelo. El ruido del eje del carro se o
ía desde que empezaban a bajar Lobeira . |
|
|
Comentario por Jose Cuervo (13-08-2009 16:50) |
|
|
2 |
Os irmáns Cuervo, Luis e José de Cornazo,viñan pola miña casa para comprarlle pinos a meu pai, que tamen traballaba coa madeira, José que era solteiro daquela, e tiña fama de tacaño, sempre me daba unha peseta, un día cando marchaba caheo nos bolsillos, non deveu atopar ningunha, e doume un peso, eu maís contenta que un cuco pero por pouco tempo, nunca mais me volveu dar nada.
Meu pai deciame, Lolita ¡ El pájaro volo ! |
|
|
Comentario por lolita camiño (14-08-2009 01:32) |
|
|
3 |
Lolita, sigue que tu sabes y puedes. |
|
|
Comentario por luis (14-08-2009 13:14) |
|
|
4 |
Lolita: Tus comentarios son historias tan cercanas, tan cotidianas y coloquiales, que es un verdadero placer leerlas y poder contar contigo en este lugar de encuentro como es 'O Faiado'. ¡Por favor!, sigue siendo tú misma. |
|
|
Comentario por Roberto Núñez Porto (14-08-2009 19:51) |
|
|
5 |
Pues la verdad es que las vacas eran unas esclavas. En mi casa había dos, la Paloma,blanca y marrón y la Pequeña, blanca y negra. La Paloma daba mucha leche.Con las vacas trabajábamos la tierra en pleno verano tirando del arado. Era el esfuerzo más grande. Las demás tareas me parecían más llevaderas. Se cuidaban cuanto se podía.De ellas dependía el cincuenta por ciento de nuestros ingresos con la venta de leche y terneros. En una ocasión la Pequeña tuvo dos terneros y cuando mi madre nos dio la noticia fue como si nos tocara la lotería. Tiempos duros |
|
|
Comentario por casilda vila (07-09-2009 09:57) |
|
|
6 |
Haberia que facer un estudio, ainda que o dos estudios e moi perigoso, porque as veces, as conclusions dos estudios deixa a un ca boca aberta, dicia de facer un estudio sobor os nenos de antes e os de agora, non estou de acordo conque todas as falcatruadas se fan agora, non, e si repasamos e leemos a o noso querido Casalderrey, chegamos a determinadas conclusions, o que si penso e que nos hemos pasado coarenta pobos, protexendo os fillos. Isto ven a conto do que nos relata Casilda. Ela era unha nena que conocia e sufria a situacion familiar da sua casa. Cando a vaca traia un terneiro de mais, pra Casilda ¡Unha loteria¡ Cando a vaca se poñia enferma...¡Un drama pra Casilda, porque era un drama pra sua Nai¡ Casilda pasou unha infancia comprometida cos problemas. Todo isto fixo que fose unha persoa integra, boa, e alegre. Nada se lle pon por diante. Eu seino, tamen sei de todo o que nos pode contar, e porque lle quero alegrome que entrase no blog |
|
|
Comentario por margarita (07-09-2009 11:47) |
|
|
7 |
Le doy la bienvenida más afectuosa a mi buena amiga Casilda -yo presumo de tener su amistad y la de su marido, José Carlos; así como también la de su hermana Elena- porque ¡al fin! se ha decidido a entrar en este lugar de encuentro e intercambio de memoria, de vivencias personales, y de historias cotidianas, cercanas y llenas de vida.
Casilda, me ha encantado tu comentario; y no sólo por el hecho que mencionas, que es una historia real vivida en primera persona, sino por lo que representa: una época de privaciones, de grandes sacrificios, y de trabajo duro, muy duro; pero también de pequeñas alegrías compartidas, en el seno de una familia con una madre luchadora, con coraje, que lo ha sido todo para sus hijas.
Estoy seguro de que, con tus comentarios y vivencias, vamos a disfrutar mucho. ¡Que se anime también José Carlos!
Un abrazo afectuoso. |
|
|
Comentario por Roberto Núñez Porto (09-09-2009 19:26) |
|
|
8 |
Nuestra vaca "paloma" formaba parte de nuestra familia, tal vez los que no vivieron de las vacas no lo entiendan, cuando la paloma estaba enferma estabamos enfermos todos. Casilda como es mayor que yo lo vivió mas pero yo al ver la cara de mi madre o de mi hermana, sabia que algo no iba bien en casa.Los ingresos de nuestra casa durante muchos años era la leche de la "paloma" y sus terneros.
Roberto un abrazo muy fuerte. |
|
|
Comentario por Elena (09-09-2009 22:40) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|