lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA
Nominada aos premios Youtubeir@s 2022
REMOVENDO A TERRA
Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022
RESONANCIAS DO PASADO
Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022
Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|

|
ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Tarata e Paca |
|

Iste e Antonio, un dos fillos de Antucho, Antonio era coñecido como Tarata, e casouse con Paca Romero, da familia das "mentireiras", familia de carniceiros e tamen tiñan maquinas de asar castañas na rua. Paca e Tarata tiveron tres fillos, Antonio, Ramon Carlos e Beatriz
foto donada por Moncho Paredes
|
|
2 Comentario(s) |
|
1 |
Soy la esposa de Cholo Renda, vivo en Venezuela donde tuve el privilegio de conocer y compartir la amistad de Paca y Tarata quienes fueron grandes amigos de mis suegros, Carmen La Oleira y Moncho Renda, vayan para ellos cuatro mis oraciones y mis recuerdos. |
|
|
Comentario por Maricarmen Renda (09-11-2009 22:28) |
|
|
2 |
Me encanta esta vida cando te encontras con comentarios cómo ése que ven desde Venezuela. ¡A familia! ¿Habrá algún invento mellor que a familia? ¡Cántas alegrías e tamén sinsabores nos deixan ó largo dos anos! Parece mentira que haxa xente que é capaz de vivir sin familia. Hasta que chega o momento é pide ¡auxilio! ¿Dónde? Hai miles de casos coma ése ¡e non aprendemos! Deixo esto, que me pon algo triste...
.......................................................
"Carballeira de San Xusto,
carballeira derramada;
naquéla carballeiriña,
perdín a miña navalla"... |
|
|
Comentario por E. García - Santiago (11-01-2014 11:23) |
|
|
Deixa o teu comentario |
|
|
|
|