Por dereito, por igualdade, por loxica, por xusticia, maña dia oito de Marzo dia da muller traballadora, esto dos días de a min particularmente non me gustan, pero este de mañan o vexo distinto, estamos nun momento reivindicativo, e de verdade que non hai dereito que as mulleres sexan vistas nas sociedades, sobor de todo na nosa un escalon por debaixo dos homes. Xa teño a idade suficiente para saber que esto e inxusto, unha muller suele ser o cerebro das familias, a racionalidade, o traballo, o amor solidario a cambio de nada. Que sepades que mañan vou a folga, esto non e nada interesante pero seria importante que o país polo que toca as mulleres lle desen un toque de atención a os incompetentes que nos gobernan, que nos pagan unha chea de cartos menos a o ano por ser do mismo sexo que as suas nais….mañan non hai fotos, que sepades.Bos dias
Tal día como hoxe, 27 de febreiro, de fai X anos, vchegaba o barrio de Santa Lucía de Vilagarcía un tsunami de emocións e encantos: era o segundo fillo de Margarita e Felipe. Resultou ser unha nena a quen lle puxeron o nome da nai.
Fai uns doce anos que me atopei, camiñando polos mundos da Memorio, con este terremoto de ilusións. Toda ela sensibilidade e chea de batallas por causas perdidas que merecían ser loitadas para vencer e cambiar en algo esta sociedade.
Concebimos un fillo a quen lle puxemos o nome que todos e todas coñecedes e que non dades acabado de mirar e falar con el e que este ano vai a cumprir os seus primeiros dez de vida.
Dez anos nos que tamén, nós, levamos percorrido xuntos este sendeiro de vida en común.
Coa ilusión de que sigas cumprindo anos e o fagamos xuntos deséxote, querida Margarita, un bó día e magnífica vida.
Mes de frio, de inverno, ahi esta rematando hoxe e nos imolo a celebrar con unha fotografia da decada dos anos cincoenta, Vilagarcia en obras como no dia de hoxe, de aquela quitando os adoquins, que verdadeiramente poden resultar incomodos pero esteticamente non hai color co asfaltados normais, de feito en lugares europeos de renombre, Roma, Paris, Praga siguen presentes.
No décimo ano en que Antonio e mais eu decidimos abrila porta a un proxeto común que nos permitise poñer en valor a visualizacion da Vilagarcia agachada nos caixóns, nos álbumes e naquelas vellas caixas de colacao ou zapatos que se atopaban agochadas nos fondos dos mobles ou mesmo nos faiados collendo es fina patina sepia do tempo. As veces sen poñerlles pés de fotos porque os mesmos donantes descoñecían as imaxes que nos estaban a donar.
Entramos pois nun ano importante para nos, para as nosas emocións e vivencias, onde queremos darlle un cambio físico a esta historia que está de aniversario para facelo mais cercano e queremos compartilo, compartilo con vos que estades sempre ahí, acompañándonos e botando unha man.
De novo FELIZ ANO 2018, moita saude e disfrutémolo XUNTOS.
E non deixedes de permanecer atentos a esta pantalla.
Por estas datas temos de cumpleanos a Melala, nai do noso Roberto Ocaña, e como o Faiado da Memoria e unha familia grande, pois nos sumamos a festa que celebra a familia Ocaña polo cumpleanos da sua señora Nai. Que sexades todos moi felices e disfrutade de ese privilexio presente nas vosas vidas. Que sea por moitos anos mais, parabens a escachar
En Vilagarcia fai unha chea de frio, congelamonos, buscamos noticias que alegran o corazon, imos darlle as gracias a Jose Carlos Dasilva, acaba de deixar o cargo de Presidente do Gato Negro e nos que sabemos do peso da sua laboura sentimonos agradecidos por todo iso que el fixo, moitas gracias Amigo, a descansar, é a os que quedan a o frente do Gato, moito animo.Bos dias, saude.
Mais de 16 horas de dixitalización de cintas VHS e 2 horas de escaneados de 8mm e S8mm levo realizado durantes estes dous últimos días de ponte,
Un traballo necesario para que a Memoria e as lembranzas da nosa historias locais, dos nosos na emigración ou nas súas viaxes por todo o mundo, queden entre nos neste gran arquivo que é O Faiado da Memoria.
E o fin de semana ainda non rematou.
Carmen Teijeiro Fabeiro, do Carril cumpleu onte...cen anos. E ainda queda moito que roer, polo menos coma a sua nai a lembrada Angelita Fabeiro que chegou a os cento sete...coidado nai e filla con todos os seus sentidos no seu sitio. Un privilexio. A Carmiña moitas felicidades e moita saude, parabens carrilexa.
Era o pincho-aguinaldo que se celebraba no concello por estas datas do ano, faciase nos baixos do edificio donde estaban os Municipales, hoxe Policia Local. Con esto damoslle paso a Decembro, que se rebaixe o nivel de frio e que chova. Bos dias, saude
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)