lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano
WEBSERIE HISTORIAS ARREDOR DA VIDA

Nominada aos premios Youtubeir@s 2022

REMOVENDO A TERRA

Selección Oficial no 36 CINEUROPA, 2022

RESONANCIAS DO PASADO

Premio do Público no MICE de Santiago de Compostela, 2022

Selección Oficial no Primavera de Cine de Vigo, 2021

EU TAMÉN NECESITO AMAR

Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.

Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)

Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)


Selección Oficial Mostra de Cine de Lugo

THE BATTLE OF THE GOOD MEN

Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.

Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.

A VOLTA DOS NOVE

Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015

Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015


DESDE DENTRO DO CORAZÓN

Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013

Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014


O FAIADO DA MEMORIA

Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura


A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM

1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005


ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL
damemoria@gmail.com
 ESPACIOS
 GALERÍA DE FOTOS
 Ir a estas páxinas
 ARQUIVO

MANOLO DIZ "O NACHO"


El foi un dos premiados hoxe, sábado 30 de marzo, polo Diario de Arousa como arousán do ano no apartado de cultura. Na gala do noso diario Vilagarcia rachou en premios, Franco Quintáns, diseñador do Carril, tamen levou o de economia, Ramiro Carregal, que desde o escenario reivindicou o maravilloso que un se sinte cando nace en Vilagarcia foi nomeado "Arousán de honra".
Manolo o Nacho fundou a rondalla do Gato Negro fai coarenta anos, desde aquela enseña musical, transmite música a unha chea de xeneracións.

A súa verdadeira profesión é a de mariñeiro... pero mariñeiro. El, xunto ao seu irmán Verino, é un dos protagonistas do noso documental "Desde Dentro do Corazón" e desde o mesmo corazón, os do Faiado nos sentimos felices polo recoñecemento a Manolo, o merece, é do Carril, dos nosos.

Noraboa aos premiados, para Manolo un bico.
Comentarios (6) - Categoría: Xeral - Publicado o 31-03-2012 23:06
NON É TAN DIFÍCIL


Despois dos cincoenta (etantos) cumplidos isto da informática se lle fai un pouco costa arriba... pero non hai nada que un ser humano non poida superar, aguantar... ou o que nos boten. O da informática ten tantas cousas que descubrir que é un mundo apaixoante... un mundo marabilloso. Ben, os do Faiado cando comenzamos este blog tomamos a decisión de que se alguén quería firmar como anónimo, ibámolo a permitir. Cambiaron as circunstancias, a moitos dos nosos blogueiros non lles gusta, a nos tampouco, sobre todo, os talantes que as veces se emplean nos comentarios sén firmar.

Por outro lado hai xente sen práctica blogueira, nese cuadradiño donde se fai o comentario arriba hai un espazo que sirve para poñer o nome da persoa... facilísimo. Se alguén quere, os do Faiado, ofrecémonos para ensinar o requisito do comentario, non teñades apuro xa ninguén naceu aprendido.

Non queda outro remedio que borrar os comentarios que veñen como anónimos, imos a ser todos iguais.
Comentarios (5) - Categoría: Xeral - Publicado o 14-03-2012 09:35
Un viaxe moi soñado

Por parte da sua nai Luisa Perez, Luis Carlos Penide ten unha chea de primos na Arxentina. E hasta ala se foi o noso blogueiro cheo de emocion, emocion porque levaba anos ansiando coñecer a familia, porque quen ten corazon sinte a chamada das raices, e o noso Carlos ten un corazon que se lle sale polo peito. Nos os do Faiado que o queremos sentimonos felices pola viaxe, agora fai un pouco fomos ver os visitantes do noso blog e aparte de Estados Unidos, Venezuela, Luxemburgo, Holanda, Francia España, entraron catro de Arxentina, dous de Mar del Plata, onde esta a chegar o noso blogueiro, enton foi cando tivemos a urxente necesidade de saudalo, non soio a el, tamen a seus primos descendentes das nosas xentes, polas que temos o mais infinito respeto. Saudamos pois a todolos galegos emigrantes na Arxentina, ainda que nunca viñeran a galicia...eles naceron ala porque os seus pais foron a buscar unha estabilidade que o seu pais non foi capaz de darlle polo mesmo son....dos nosos
Comentarios (3) - Categoría: Xeral - Publicado o 28-02-2012 21:37
O Sabado Ingles

O 29 de Xaneiro de 1921 Clifford Secly, de 17 anos, natural de Bristol e aprendiz de mariñeiro, faleceu en Vilagarcía a consecuencia dun golpe nun partido de futbol entre os ingleses e a nosa xente.

Xa poden vir os de Riotinto decindo que o futbol en España naceu en Huelva... pois non, naceu en Vilagarcia de Arousa (e as hemerotecas nos remitimos), enseñáronnos a xogar os inventores... os ingleses.

Amplio é o enraizamento que deixaron entre nós, tamén morrían con nos, por iso contamos cun cemiterio inglés a beira do noso, na estrada que nos leva a Rubiáns.

Os dos pobos de arredor aos de Vilagarcía chámannos...¡Ingleses!. Pois levan razon... temos un punto moi british.

Durante mais de sesenta anos viviron entre nós, divertíronse e choraron entre nós...

Hoxe celebramos en Vilagarcía o final do antroido... ¿E como se chama?: ¡SÁBADO INGLÉS¡
Non o podemos remediar... Lembrade que estamos a facer un documental que recollerá aquelas visitas dos acorazados, torpedeiros, destructores, ? que sementaban de barcos a nosa ría e de vida e cartos a unha Vilagarcía con vitalidade, que impulsaban a economía do noso pobo e das nosas xentes.

A fotografia recolle outro dos antroidos vividos no noso pobo, onde os nosos veciños mantiñan o humor en tempos dificiles, onde os disfraces non costaban unha perra, onde primaba a fantasía e imaxinación, onde se buscaba divertir e pasalo ben, tíñamos verdadeiros expertos como a familia dos Pitilleros, Dito e Pepito, Enrique Campos e os seus fillos, Marina Casabella e Lola a churrera, Pasarin,... vestidos de choqueiros con roupa vella tíñanos a rir unha semana enteira. O noso agradecemento
Comentarios (2) - Categoría: Xeral - Publicado o 25-02-2012 17:08
POR UN ANO NOVO CHEO DE MEMORIA



Estimados amigos e amigas, con esta postal animada que nos realizou o amigo Rafa Molina queremos desexarvos un próspero aninovo. Que nos traia moita memoria. Entre elo a estrea do documental que levamos preparando, desde dentro do corazón, e que o poidades disfrutar.

Que non vos deshaucien a moral con palabras como crisis ou recortes. Ser fortes.

Seguimos aquí con, por e para vós.
Comentarios (12) - Categoría: Xeral - Publicado o 31-12-2011 15:03
GRACIAS E BÓ ANO... E SUBIDA

Faltan uns días para que remate o ano. Tivo de todo, cousas boas e cousas malas, amigos e enemigos (bueno, destes últimos mais ben poucos), pero ímonos a quedar coas cousas boas. Ímonos a quedar cos amigos. Imos mirar para diante con esperanza, alegría e coa emoción de ver como a xente nos chama e quere compartir o proxecto de O Faiado, que somos todos e todas e imos a ser máis.

A representación fotográfica da nosa tarxeta de ano novo, aparte de reflexar un dos capítulos do documental que estamos levando a cabo, quere amosar as dúas caras dunha realidade. A historia dese Cabo Razo que foi un dos eixos de comunicación e comercio de Vilagarcía e cun día encheu de loito e bagoas a nosa Ría, pero tamén de solidaridade, de esperanza e unión. Marcou un punto na nosa memoria imborrable. Memoria como o que representa este espazo de O Faiado.

Os nosos arquivos crecen a diario, as veces éntranos o desalento de ser dous para tanta cousa, por iso, as veces, temos que ir mais lentos? pero imos.

Ben poñemos estas letras polas festas que veñen, polos que estades lonxe, polos que non podemos abrazar como José Manuel Casalderrey e Anne, Paco Prieto, Candido Castro e Goya, Nicolas Garcia Abalo, Sergio Gómez, Luis Paz, Irma Varela, a Familia Crespo, Margarita Mosquera, Eugenio Lopez de Silanes e Chitina, Roxelio Patiño, Carlos Deaño, Ramiro alá en Holanda, a familia de Rogelio Diz en México, as fillas de Matilde na Gran Bretaña e tanta xente que ao longo do ano visita o noso blog. Eles e elas fan, crean noso/voso blog.

Os daquí, os que sempre están con nos, os que nos dan calor imos facer mención especial nestas festas a Lolita Camiño, Rosana Cuesta, Paco Salgado, Koki Petinal, Tere Briones, Marité Montesinos, Luis Carlos e Pepa,Ramiro Lorenzo, Curra Campos, Juana e Morgade, Mariví e José Carlos, Maribel e Andres, Pili e Luis, Mari e Roberto Ocaña, Loli Durán e Manolo, Juan Vélez, Ángeles e Nieves Silva, Lourdes Durán e Benito, a familia García Ramos,Juan Carlos Teijeiro, Rosi Eiras e Eduardo,Amparo e Joaquin Martiñan o personal da Cofradía do Carril, Fernando Franco, a Cofradía de Vilaxoán, Dolores Mariño e Javier, Tere Miguéns e Chuco, Rosa a do bailador,Carmiña a de Jo, Angela Miguéns, Myrian Poyan, Antonio Alejandre,pai e fillo Luis Silva Paco e Lelucha Diz a familia Baltar Veloso, Antonio González, Antonio Neira, a familia Abelenda Alcalde, Carlos Álvarez Puga, Roberto Núñez, Pilar Buhigas e Pilar Gómez, Antonio Escaloni, Carmen Varela, a familia Moreira, a familia Carrasco Villegas, Mari Cruz,viuva de Luis Carús, José Carlos Daponte e Casilda Vila, Elena Vila e Pablo Canal, Carmen Santiso, Esperanza Alcalde e Amadeo Rodríguez Carballido, a familia Camiño Pérez, Marilín, Pilar e Margarita Crespo Rivas, Guillermina Garrido e Agustín Pereira, Conchela Garrido, Daniel e Mituchas, Isabel e Benito, Luis e a súa dona, Rita e o seu home, Lourdes e Antonio, Javier e a súa dona, Lidia Corujo e Mercedes Paz, Chiruca e Victoria Gonzalez , Tucho e Tucha, Tito Porto e Olga Sanmartín, Carlos Paulos, Celia Jiménez , a familia Mosteiro Zapata, a familia Llovo, a familia Ríos, Sara González e Javier Ríos, Teresa Maneiro e Juan Leites, Mari Carmen Prieto e Luis Robles, Pilar Portas e Rodrigo Santiago, Marina Franco e Manolo, Tino Silva e a súa dona, Melchor Varela e a súa dona, Fernando Varela, Fernando Salgado e a súa muller, Jacobo Rey, Pedro Piñeiro, Celita, viuva de Culís, Conchita Vidal, Teté Fernández, Peto Leal, Daniel Mulet, Diego García e Luisa, Eduardo Martínez e Lourdes Torrado, Elvira Varela, Carmen Meaños e Emilio Berride, Paca Berride, Paqui Berride, Carmen Berride e a súa neta Carmen, Margarita Coello, Enrique León Calviño e Enrique León Carrasco, Julio e Mª José Carrasco, Pura Padín, Chichi Petinal, Mingos Petinal e Juanita, Katuxa Padín e Teo Petinal, Keni Cortés e Carmiña Vila, Esperanza Redondo, Quico Redondo, José Redondo e Lolita Penide, Esther Dasilva, Estrella Abalo, Fita Abelenda e Eugenio, Marisa Abelenda e José Luis, a familia Baños, a familia Barreiro Ferreirós, a familia Bascuas Muñiz, Jorge Deaño, a familia Cardalda Garcia, a familia Franco Boullosa , Fefa e Antonio o da Celta, Manuel González Rollán, Nani González, Felipe Teijeiro, Ángeles Pérez, Guadalupe, as irmáns de la Torre, Jesús Rogelio Pose Vazquez, Manuel Millán e Josefa Vázquez, Kuki Gutierrez e Mako, a familia de Joaquín Abuín, Josefita Araujo, Josefita Durán, Juan Bazarra, Juana Berride, Charo e Chiruca Berride, Melela Berride, Vita Dios, Antonio Gómez, Elisa Berride, Carlos Berride, Joaquín Sampere Rietz e Rosa Gavieiro, Manuel Suárez, Lolecha Bergantiños, Loli e Mar Barral, Ricardo Piñeiro, Luis Gómez, Luis Silva, Mingos Rodriguez, Maxi e Mari Lojo, Mª Rita Gómez, Jesús Méndez , Luisa Alonso e Luisa Maneiro, Luz Blanco, Manolo Perez e Tere Dasilva, Manuel Eiras, Manolo Sotomayor, Manolo Camiño e Pura, Manuel Muñoz, Manuel Suárez Ramos, Manuel Vázquez, Marcelo e Maruchi González, Margarita Coello, Maria Dolores Longhi, Maria Jesus Valladares, Maria Luisa Marzal, Marisa Abelenda, Marisa Crespo, Martín, Maruja e Moncho, Maruxa Moreira, Mary Gallego, Juan Carlos Porto, Manuel Morales, Santiago Garrido, Mariló Mouriño, José Manuel Longa e Geli Durán, Melchor Varela, Fernando Varela, Mary Crespo, Irma Varela, Cuca Rivas, Román Ramos e Maruja, Moncho Tubio e a súa dona, a familia Juanatey López, Moncho Paredes, Nito Cambre e Charo Feijoo, Pastora Franco, Patricia Otero, Dolores Perez Abuín, Pitusa Abuín, Paula Berride, Pepe Abalo Vicente, Javier Vicente, Jose Ramón Abuín, Teresita Crespo, Pilar de Casi, Ramiro Barreiro, Jesús Villaverde e a súa dona, Piluca Villaverde e José, a Autoridade Portuaria, o Arquivo do Concello de Vilagarcia, Rita Crespo, Sito Rodríguez e Carmen, Tito Noya e Lita, Rosa Losada e Juan Bouzas, Rosa Torres, Ramiro Vidal, Rosalía Génova, Rosario Pérez, Rosi Longa, Rosina Villaverde, Rosita e José Fernández, Secundino, Fita, Eduardo Campos, Segundo Barcala, Sofía Beiras, Suca Pedrido, Suso Ameneiro, Tano Dopico,Tinita Hevia, Tino Silva, Tucho Rey, Tinita Hevia, Tito Rey, a familia Valladares Rubio, Ventura Longa, Begoña Hierro, Victoria Hierro, Bernardo Viqueira, Gelines Hierro, Alfonso Galban, Ana Padin, Antonio Rey, o Arosa S.C, Carlos Túñez, a familia Sanmartín, Carmen Tubio, Cesar Díaz, Conchita Ramos, a familia García Brabo Beiras, Elena Deaño, a familia Brumbeck, Horacio Gamarra, Jaime Montes, Javier Garrido, Xavier Camba, Marisa Herranz, Vicente Baltar e Mary, Xine Abelenda, Jorgue Allegue, Jorge Pesado e Loli, Juan Manuel Santos, Se Bazarra e Juana, Lola Campos, Lola Cuevas e Alfonso Arines, Lourdes Melio, Luisita Baltar, Manuel Pérez Teijeiro, Manuel Tourón, Anselma Salgueiro, José Luis Sanz, María Jesús Avilés e José Dorgambide, Dolores Mariño e Javier, María Josefa Vázquez, Santiago Penedo, Mariano Alba, Mario Barreiro, Marisa Crespo, Marisa e Chúa, Marisa Neira, Cris Palacio e Claudio, Iñaki Iturri, Carmen Villanueva, a familia Sierra, Mila e José Cuervo, Máximo Sar, Elvira Cancelo, Verino e Manolo Diz, Rosina Diz, Alfredo Rodríguez e Matucha, Ángela Miguéns, Beatriz Jamardo, Carmen Costa, Carolas, Celia Martiñán, Chelo Figueiras, César Morales, Cova Freije, Juan Luis Paz, Félix Paz, Elena Maneiro, Emilio Lopez, Alfonso Pengo, a cafeteria Esmorga, a familia Fernandez Cuevas, a familia Manolo Mollinedo, a familia Sánchez Mollinedo, Fernando Vila, Flavia Prieto, Javier Vicente, José Luis Domínguez e familia, Mª Carmen Domínguez, Ángeles Mollinedo Rey, Rosina Gonzalez, a familia Pérez-Padrón, Gonzalo Pérez, Manolo e Sofía Pereira, Paquita Cornechos, Moncho Abelenda, a familia Fernández Sánchez, o bar Bóveda, Suso de Peperetes, Ramiro Agrelo, Familia Agrelo, o San Martín de Vilaxoán, a familia Sanmartín Soto, Silvia Calvo, Matilde Pesado, Ramón Iglesias, Lita Sánchez, Diego Alcaine, Silvia Calvo, Trini Martiñán, Carmela da Torre, Carmen Crespo, a familia Chirinos, Guillermo Pedrosa, Maria Doval, Mariló Suárez e Xosé Lois Leirós, Mariló Mouriño, Rita Mouriño e Rolando Vidal, Nacho Somoza, Pilar Sobrino, a familia Martínez Cambre, Ramón Ares e Mercedes, Rosa e Ramiro, Sofía Renda, Carlos Vidal, o Gato Negro, Deborah Baltar, Juana Avilés, a familia Pérez Soutullo, Fernanda Eiras, Sergio García, Jaime Blanco, a familia Tarrío Lapido, Carlos Morales, Mariluz Crespo, Carmela viuva de Balbino Costa, a Residencia Valle Inclán, Cristina Vidal, Manuel Vázquez, José "O Tonero", Miguel Ruiz, José Recuna, Fotografía Lesmes, Fermina Mato, José Luis García e Cuca, a familia Llovo, José Cancelas e Carmen Costa, Eugenio Mouriño, Morocha viuva de Pantera, a British Embassy de Madrid e a consul honoraria da Gran Bretaña María García de la Concha, Faustino Argibay e Gloria, Antonio Paz, Ramón Rebolo e a súa dona e varios Anónimos.

De seguro que alguen nos queda atrás (e, ao mellor, entre tantos nomes algún se repita), pero, por favor que ninguén se enfade, xa sabedes que somos dous e con poucos recursos pero??¡Pero unha chea de ilusións!

A TODOS E TODAS MOITAS GRACIAS.

P.D. Parecíamos poucos e mirade vos que lista mais grande. Quedou o teclado ardendo.

E como regalo de fin de ano...



¡O páxaro de Verino!

Para non sacar a tarxeta de ANONOVO vamos a incluir aquí unha nova subida de fotografías:

A Vilagarcía de onte (6)

Trabanca Sardiñeira (7)

Os Amigos (3)

Disfruten deste novo fin de semana e desta subida.
Comentarios (24) - Categoría: Xeral - Publicado o 13-12-2011 19:09
O noso deica logo a Anne e Casalderrey

Están a facer as maletas para porse rumbo ao Brasil. A fotografía ten todo que ver co noso traballo: recuperación de imaxes e posta en valor do noso patrimonio visual. Mediante o noso blogueiro-colaborador e periodista, o grande Fernando Salgado, José Manuel Casalderrey viviu a emoción de atoparse cunha foto do seu pai de moi noviño, unha foto que descoñecía, e que por certo tivo que mandarlla aos seus familiares para confirmar si era, ou non, o seu Papá.

Que teñan boa viaxe, que volvan pronto, que lles vaia bonito, e que...¡lles queremos!
Comentarios (3) - Categoría: Xeral - Publicado o 28-10-2011 13:26
A comida do domingo

Do domingo dia dezaseis, no Boliño de Tremoedo, pois xa non da mais. Temos unhos blogueiros que no nos fan caso ningun. Son moi seus. Puxemos no blog un menú para que elexiran...buenooo. Puxemos un día para cerrar a lista de asistentes, o luns pasado, buenooo... Somos neste momento coarenta e sete, o comedor do restaurante ten capacidade para cincoenta, e o Antonio está un pouco de aquela maneira porque quere instalar un equipo de sonido (imos ter un cha-cha-cha de medo) e ¿onde o imos a colocar?. Bueno, sin medo e para diante.

Pero porfa que non intente apuntarse nadie mais. Stop. E si alguén queda fora que aproveiten e veñan a tomar un café con nos, é o único que se pode facer.

E por último decir que a foto e de Teresa e o seu irmán José Carlos Dasilva. Aproveitamos para felicitala a ela e o seu home Manolo Pérez xa que hoxe naceu Antía, a súa segunda neta, celebrarémolo o domingo. Á recén nacida e aos seus pais, un millón de lúas felices.
Comentarios (3) - Categoría: Xeral - Publicado o 13-10-2011 21:21
Benvida a Anne e José Manuel


Imos dar a boa noticia de que os amigos do Faiado, polo tanto de todolos blogueiros, Anne e José Manuel Casalderrey están aquí con nós, pasando unhas vacacións... ¡E unha ledicia¡.

José Manuel e o rei do guitarmonium, é un espectáculo velo subido a un escenario, e un espectáculo escoitalo, pon os pelos de punta...

José Manuel veu para o festival dos sesenta organizado polo Faiado, foi o que mais minutos pideu para a súa interpretacion... Tíñamos medo... Foi do milloriño. Gañouse a todo o mundo.

¿Que decir de Anne a dona de Casalderrey? Pois que é unha abogada atípica, irradia paciencia, tenrura, dulzura e amor pola nosa terra.

Haberá que organizar algo no seu honor, xa contaremos. De momento... BENVIDOS!
Comentarios (35) - Categoría: Xeral - Publicado o 23-09-2011 09:15
O NETO ESCRÍBELLE A PEDRO

¿MUCHOS AÑOS?

Pedro, como tantos otros, emigró más de una vez. Recorrió casi todo el mundo y recaló, reincidentemente, en Buenos Aires. Sus hijos nacían y se criaban aquí y allá. Desde 1925 solo lo comunicaba con su pueblo el frágil puente de papel, con temblorosas caligrafías, que viajaba, lentamente, en sobres adornados, en sus bordes, con los colores de las banderas. Recién a comienzos de los cincuenta, hizo, con Andrea, su primer retorno a España como visitante; y, diez años después, el último. Al regreso a nuestra casa en Argentina, abría su baúl de viaje y hacía estallar sus regalos, sus trofeos, sus fotos. Con mis primos y hermanos, sonreíamos burlonamente: ?¡Abuelo! ¿Quién le prestó esa copa de plata para sacarse la foto?? ?¿De quién eran los guantes blancos y la bandera con los que posó para la otra toma?? -?Hombre ? aquella fue porque gané la regata?, respondía con un orgullo que notábamos fingido y exagerado. ?Y ésta, pues es de cuando me eligieron para llevar el estandarte del pueblo? vamos, y tuve que hacerlo en la fiesta de San Roque y demás?. Entonces, nuestra precoz y porteña complicidad se hacía más socarrona simulando aceptar el seguro engaño, la triquiñuela, la picardía de la que, después de todo, éramos fruto: ?¡Qué regata iba a ganar a los setenta y tantos años! ¿Quién lo iba a conocer allí después de tanta ausencia?? Cuarenta años más tarde cumplí mi sueño: me asombré con las serranías gallegas y transité los caminos de Santiago Apóstol. Desde los faldeos de la Villa de Sarria, sentí que retrocedía a la Edad Media al internarme en las neblinas del camino de cornisa para andar por la inclinada callecita que separa las redondeadas paredes de O Cebreiro. Y así, sin apuros, admirando y saboreando cada tramo, cada región, avanzaba desde Lugo hacia Santiago de Compostela; cada vez más cerca del botafumeiro, de la ruta del vino, de las rías, del mar. Llegar a la catedral compostelana ¡justo en la última semana de julio! cuando arriban los peregrinos de todo el mundo para los festejos del Santo, identificados con sus símbolos, sus bastones, sus sombreros marrones con el ala levantada en la frente, su cruz, es un regocijo imposible de explicar o comparar con otras sensaciones. Como impregnarse, en las recovas de piedra, con música celta, gallega y el sonido de gaitas y coplas de estudiantinas, que improbablemente pueda uno escuchar en otras latitudes. Finalmente, el ánimo estaba templado y las viñas rebosantes como para bajar por el camino de Padrón, recordar las estrofas de Rosalía, disfrutar el marco verde de la forestación que acompaña el descubrimiento de la costa bañada por las cristalinas aguas de la Ría de Arosa. Además de los familiares ¿quedaría algún recuerdo en Carril? ¿alguna señal de Pedro y Andrea ? de nuestros orígenes? De pronto, allí estaba, después de la última pendiente del camino, se mostraba el recuerdo de una foto panorámica con la que, casi a diario, me había enfrentado durante toda mi infancia y adolescencia: la Isla de Cortegada (¡ahora en colores!) se extendía como una sonrisa tras la ría. Y, en esta orilla, casi escondida, me sorprendió la no menos conocida silueta de un galpón enorme, abandonado; construido, Dios sabe cuándo, entre el camino y el mar. Al sonar las campanas de la Iglesia, en cuya esquina advertí otro cruceiro, alcé la vista y contemplé ?como si lo hubiera hecho siempre- las ondiñas que acunaban los botecitos multicolores esperando ser desamarrados. Allí, un par de veces al día, las aguas descubren su lecho y ¡a trabajar! Cuando la marea baja, hombres y mujeres armados de grandes rastrillos, unos con botas, otros con sus pantorrillas desnudas, recorren sus ?baos?: los viveros de mejillones, almejas y otras delicias. Cada familia tiene un sector rectangular, circular o de cualquier otra forma, allí, en el fondo del mar. Cuando se alza la marea, los veleritos exploran la ría bordejeándola con suavidad. El pueblo extiende sus remozadas casas a lo largo de la bella costa. Si uno se interna hacia el cerro, no cruzará más de dos o tres calles, sinuosas y angostas. Lo guía la dulce cadencia de la lengua gallega en los espaciados comentarios entre vecinos hasta la parte más alta, la de la Capilla de San Roque, acompañada solo por la sombra de la serena arboleda, desde la que se ve toda Villagarcía. Al desandar en busca del puertecito me sorprendió una vivienda revestida de vieiras prolijamente colocadas, una a una, como testimonial repetición del símbolo. Ya junto al malecón, me senté en la umbría vereda del restaurante de Loliña a degustar sus ostras y jamones. Estaba conmovido por haber visto nuestro apellido en varios lugares: en el listado de responsos fijado en la puerta de la Iglesia, en la dedicatoria del reloj de la plazoleta, y, sobre todo, en letras enormes en el frontispicio del viejo galpón de la que fuera la fábrica de conservas. La propia Loliña, en persona, alta y garbosa aún, luego de inquirirme sobre el mayor o menor éxito de sus platos en mi paladar foráneo, quiso saber, también, los motivos de mi presencia en esos parajes. Su estilo medido y elegante casi se perdió al conocer mi origen familiar. Sus ojos reflejaron el sol del tímido verano, oprimió mis hombros con sus manos y me indagó, afectuosa e impacientemente: ?Vamos a ver. Y tú ¿quién eres, mi niño?? Tras mi desconcierto (por tal actitud y por lo de ?niño?) y mi respuesta, comenzó su impecable y detallado recuerdo de todo lo que había ocurrido ¡hacía cuarenta años! Sin que pudiera ?ni quisiera- resistirme, me llevó del brazo hasta la puerta de la casa en la que vivió Pedro. ?¡Qué gran hombre!? repetía con una devoción que se me antojó exagerada, mientras describía la pipa en la que él solía fumar mientras daba su diario paseo frente al mar y señalaba dónde quedaba Asados, ?junto a Rianxo?, cruzando la ría, donde había nacido Andrea. Sentí que era sincera su emoción al evocar los juegos de naipes que preferían mis abuelos así como al ponderar las aptitudes marineras de ?Don Pedro?, además de su ingenio y cordialidad y ¡hasta su anillo! Me embriagaba de sorpresa y orgullo. Pero no pude dejar de sentir una anacrónica vergüenza teñida de culpa con la gran pena del irrecurrible paso del tiempo. Me acongojó la imposibilidad de expresar ahora al abuelo lo que tal vez él hubiera esperado de nosotros en el momento oportuno, al escuchar de labios de aquella mujer el encarnado, vívido y pormenorizado relato de la alegría de la gente del pueblo al indicar a Pedro para ser quien tuviera a su cargo portar el estandarte a lo largo de sus calles, con aquellos guantes tan blancos. Y del aplauso muy grande y ¡qué hermosa fiesta! cuando le entregaron la copa del primer puesto en la regata tan disputada, metro a metro, y en la que él había triunfado ? ¡a sus setenta y tantos años!

(texto escrito por Luis Alberto Crespo, neto de Pedro Crespo Rivas e residente en Arxentina)

E como colofón a este texto colocamos esta gravación da Rumba dos Cinco Mariñeiros interpretada por Hernán Crespo, e o seu grupo arxentino, fillo de Luis Alberto e bisneto de Pedro.

Comentarios (4) - Categoría: Xeral - Publicado o 30-07-2011 13:40
© by Abertal

Warning: Unknown: Your script possibly relies on a session side-effect which existed until PHP 4.2.3. Please be advised that the session extension does not consider global variables as a source of data, unless register_globals is enabled. You can disable this functionality and this warning by setting session.bug_compat_42 or session.bug_compat_warn to off, respectively in Unknown on line 0