E mañan con moita esperanza, escomenzamos o mes de Abril, primavera a estoupar, pra nos comenza ca liada de organizar a exposicion sobre a Transicion no mes de Maio, e dentro duns dias xornadas adicadas a memoria, que remataran o dia 13 ca inauguracion do Tercer Roteiro, no lugar que corresponde a os asesinatos en Vilagarcia o dia 15 de Agosto do 1936. Escomenzamos o mes facendo xusticia da man de INICIATIVA CIDADAN DE VILAGARCIA. Bos dias
Hoxe é martes de antroido, dia grande na festa que durante unha chea de anos habia que camuflar baixo o tutelaxe publico de FESTAS DE PRIMAVERA. A o franquismo non lle gustaban os ventos de satira e alegria dos cidadans que se adoptaban nestas datas. Pois nada a pasalo ben, o desfile en Vilagarcia suspendeuse hasta o dia dezasete polo mal tempo. Bos dias, saude.
En homenaxe a min mesma, non decirme que non é bonito cumplir sesenta e cinco anos...pois a min gustame, primeiro porque chego a eles, segundo porque o fago con moitisima ilusion, quedanme unha chea de cousas por vivir cos meus, a miña FAMILIA e amplia, Antonio, os meus fillos, meu irman e familia, meus primos, meus amigos, O FAIADO...no dia de hoxe lembro a os meus PAIS, a Maria, Pepa e Esmeralda, que foron as reinas, as hadas da miña infancia, como cando eres neno non hai nada, bueno o que quero decir e que hoxe nesta casa se collen vacacions, de momento solo por hoxe. Bos dias, moitas gracias
A ver si chega un pouco de sol, a primaveira vese mais cerca, desde o Faiado seguimos a facer arquivo, creando o monstruo de imaxes que temos na nosa e na vosa man. O noso arquivo crece a diario, todolos dias se busca un tempo de escaneo que nos permita variar os datos das imaxenes gardadas no seu arquivo.
Bos dias, a pasar un bo fin de seman
Esta claro que si o tempo se vive é bo, pior seria o outro, pero este Xaneiro esta resultando un pouco frio de mais. A ver si quenta un pouco o sol ou chove que tamen e unha boa solucion.Nunha foto da casa Deza, con Mari Carmen Cora que vivia ca sua familia no baixo, querida familia pola nosa parte, desexamos bo dia e moita saude a os nosos seguidores do Faiado
En Xaneiro do mil novecentos cincoenta e un, Bouza Brey, adicoulle un poema a o amigo no seu primeiro cabodeano. E nuns tempos en que as cousas non eran tan faciles, editouno nunha imprenta.
Traemolo a o FAIADO DA MEMORIA como un homenaxe sinxelo a Castelao
O Faiado da Memoria cumpriu 10 anos neste 2018 que está a piques de rematar. Para esta despedida e entrada no novo ano, realizamos este pequeno vídeo en homenaxe a base e mantemento deste espazo de Memoria: os seus amigos e amigas que compartiron as actividades dentro do local de Ravella27 e as que organizamos (ou colaboramos) fora dela.
Esperamos que o 2019 veña cargadiño de mais Memoria e Cultura, que boa falta fai. E que sigades estando aquí, a nosa beira, e mais que vos podedes arrimar.
No mundo cristiano, na relixion catolica, na que nos criaron e educaron, os do Faiado non celebramos esto, pero son festas que sin duda te envolven porque todo xira en torno a elas. Polo tanto, moitas felicidades e bo ano.
Hoxe no FAIADODAMEMORIA.ORG subimos a fotografia 6.900, unidas as 11.814 da Blogoteca fan un total de dezaoito mil setecentas catorce imaxenes subidas a pulso en dez anos que levamos.Non esta mal. Bos dias, saude,a disfrutar.
Artigo de Fatima Frieiro no DIARIO DE AROUSA
Fotografia de Monica Ferreiros
A historia do nacemento de Vilagarcía cobrou onte vida no local do Faiado da Memoria. Fíxoo na voz do licenciado en Filoloxía e edil da Corporación, Gaspar González Somoza, que foi o encargado de ler un documento cuxa única edición data do 1965 e é obra do ilustre Fermín Bouza Brey.
O certo é que moito se ten especulado sobre cal foi a data exacta da fundación de Vilagarcía como tal e incluso moitos historiadores apostan por unha ou outra data. Gaspar González Somoza explicaba onte durante a súa intervención no Faiado que o documento, escrito en galego, non deixa lugar a ningunha dúbida. A súa lectura di que Vilagarcía se fundou no ano 1471 e que foi a partir daí cando este enclave arousán empezou a coñecerse como tal.
O documento, a única edición que se conserva, foi doada ao Concello de Vilagarcía no ano 1996 pola viúva de Fermín Bouza Brey. Sumerxirse neste documento escrito a man é unha forma única de adentrarse nas arterias de Vilagarcía e, a partir daí, ir tirando do fío. Foi precisamente iso o que se fixo onte no local do Faiado no que se agochan historias de diferentes épocas da capital arousá e donde se segue a traballar na recuperación da memoria viva e oral.
A “Carta Puebla” foi onte a protagonista da xornada de recordo e de divulgación e unha ocasión perfecta para os amantes da historia para coñecer de preto cales son os orixes de Vilagarcía.
Bueno, isto comenza cando Marisa, filla mais vella de Luisa Blanco, emigra a Francia.
Marisa ao pouco tempo formou unha familia. Casou con Charlie, francés, e a súa vida, tanto laboral como familiar, faise no país galo.
O mérito aquí e de toda a familia, a Marisa, a súa Nai Luisa e a súa irmá María José, a botan de menos, e Marisa o mesmo.
Non pasa un ano sin que veña a disfrutar da súa vila nas festas de verán.
Como sería a cousa que cando naceu o primeiro neto, Luisa, única filla do Arousán, foi a Francia e cando o neno José,(puxéronlle como o seu avó, recén falecido) tiña unos mesiños, a sua avoa embarcouse co bebé nunha aventura especial: colleo o tren cargada de bolsas cos trebellos do seu neto, cueiros, biberóns, fariñas e demais, e con toda a emoción do mundo viuse cara a Vilagarcia… houbo transbordos, cansancios, pero….¡levaba o seu neno con ela… !
Esto ben a conto porque aquel neno e o pai de Manuel, o que vemos na fotografía…. Hoxe cumpre, vinteun anos… el como os seus irmáns, como o seu pai, é francés, pero tamén de Vilagarcia (xa se sabe que un vilagarcián ven o mundo onde lle peta en gana).
Luisa, desgraciadamente, hoxe non pode achuchar ao seu bisneto, pero nos desde aqui, desde a súa Vilagarcía, mandámoslle unha aperta con cheiros do mar de Arousa.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
