| lugar para a conectividade e o intercambio de memoria sobre o noso pasado personal e humano |
|
EU TAMÉN NECESITO AMAR
Premio Mellor documental galego CURTAS 2019.
Selección Oficial MICE 2020. Santiago (aplazado polo coronavirus)
Selección Oficial ESPIELLO 2020. Boltaña-Huesca (aplazado polo coronavirus)
THE BATTLE OF THE GOOD MEN
Selección oficial Cans 2018. sección vídeo clips.
Selección oficial Son Rías 2018. sección vídeo clips.
A VOLTA DOS NOVE
Nominación Mellor Documental
Premios Mestre Mateo, 2015
Premio do Público
Festival Primavera do Cine, 2015
DESDE DENTRO DO CORAZÓN
Nominada a Mellor Banda Sonora
Jerry Goldsmith Awards, 2013
Nominada a Mellor Longametraxe
Festival Primavera do Cine, 2014
O FAIADO DA MEMORIA
Arousán do Ano 2009
Apartado Cultura
A MEMORIA NOS TEMPOS DO VOLFRAM
1º Premio Certamen Etnográfico
Espiello, 2005
|
|
|
| ARQUIVO DA MEMORIA SOCIAL |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Finou Jose Doeste |
|
Jose esta casado con Juana Aviles Baltar terceira filla de Joaquina Baltar, da familia dos fundadores de Conservas Baltar.
A toda a familia de Jose, a sua dona, fillos, noras, netos e resto da familia, o noso sentido pesame. |
|
|
|
|
| Acto de acompañamento |
|
O proximo sabado dia doce de Novembro, as dezaoito horas (seis da tarde)a familia Recuna Carrasco procedera a levar os restos de Gloria Carrasco, sua nai, fallecida dias pasados a o panteon familiar. O acto está aberto a os amigos e a quen os queira acompañar.
A continuacion as sete e media, se celebrara un acto relixioso na Parroquial de Vilagarcia, por suposto publico e aberto a todos aqueles que queiran mostrar o seu afecto a familia de Gloria.
O Faiado envia o seu pesame mais sinxelo para todos. |
|
|
|
|
| Finou Gloria Carrasco |
|
Gloria naceu en Vigo en Abril de 1932, filla do militar cordobés de nacemento, Rafael Carrasco Calderón e a gaditana Pura Mena.
Co paso do tempo Gloria casou con Jesús Recuna Villaverde, fillo de Fefa,unha das irmás de Elpidio Villaverde, a voda foi en Vilagarcía, lugar de residencia dos novios e das súas familias, o día 28 de Outubro do 1957.
Gloria e Jesús tiveron sete fillos: José, Gloria, Ana, Rafa, Marta, Jesús e Pablo.
A todos eles, especialmente a Gloria e Pablo, colaboradores e donantes do Faiado, unha aperta, calida chea de sentimentos de respeto polo pasamento da sua Nai.
Calquer tipo de acto que se faga na sua memoria o comunicaremos. |
|
|
|
|
| Pasamento de Lola Castro |
|
|
|
|
|
|
| Vaise alguen GRANDE |
|
.jpg)
Falleceu Lolita, Lola Castro, boa filla, boa irman, boa esposa, boa nora,boa nai, boa aboa, boa tia, BOA PERSOA, un ser humano coma un mundo. Negome a que se vaia de todo, sempre, SEMPRE estara un cachiño de Lolita conmigo, no meu corazon.
Mala semana levamos, dias pasados morreu Antonio Paredes, sobriño de Lolita, hoxe sonou o telefono i era Moncho, fillo de Lola, referente de Lola nos seus ultimos anos de vida a darme a noticia da morte da sua Nai. Por certo, fai quince dias que o meu primo e mais eu estivemos a ver a Lola, eu sin sabelo fun a despedirme, o seu fillo iba cada seman.Lola tiña unha edade na que loxicamente chega a morte a ela chegoulle mentras desaiunaba, de maneira feliz, tal cual o merecia, porqué foi unha persoa exemplar, dounos a todos leccions de vida, de valores, de moito cariño, eu non a vou esquencer, porque teño unha chea de lembranzas da sua persoa que me fixeron crecer .
Colocaremos dentro de un ratiño a sua esquela
|
|
|
|
|
| Finou Antonio, fillo de Paca é Tarata |
|
.jpg)
Fagamos memoria: finou Antonio Paredes Romero en Venezuela, donde vivía desde o ano 1961-62.
Antonio era fillo de Antonio Paredes Suárez (Tarata) e Francisca Romero (Paca). Os pais de Antonio emigraron a Venezuela nos anos cincuenta.
daquela, Venezuela, era unha especie de “terra prometida”. Aos poucos foron levando ós fillos, primeiro Antonio, logo Carlos e a última, Beatriz.
Antonio e os seus irmáns quedaron a vivir cos avós maternos, Lola Losada é Ramón Rodríguez, que mais que avós foron pais dos tres nenos, a quenes foron qúen de facer felices. Vivían na que hoxe é rúa Baldosa, perto do barrio do Castro, unha rúa moi pequena, pero con moita miga. As portas e ventanas abertas, os cantos das nais escoitábanse con frecuencia facendo as labores da casa. Os veciños moi ben levados, cando había un cumpreanos celebrabao todo o mundo, cando unha veciña esquencia o azucar ía buscalo a casa da de enfrente.
Lembramos familias do barrio, Luisita Fernandez e os seus fillos, un de eles Tatá, xogador do milloriño do Arousa, Rogelio Vázquez e familia, Fita e Enrique Jiménez, cos seus tres fillos, o Arousán e a súa longa familia, os Moya, a familia Sanmiguel rexentando o bar “Entra y Verás”, Pilar, que a lembramos cunhas gafas de miopía potente e un paraguas aberto tapando o sol en pleno Xullo, a familia Guerrero atendendo a bar “Los Tres Balcones", Giraldina e Serafin co “Bar Jup”, a tenda de Salustiano, o taller de Waldo Cerqueiras, o taller de costura de Lolecha, as pasantías e escola de Candelitas, a Pension Kuki da familia Bazarra… Nese ambiente criarónse Antonio, Carlos e Beatriz.
Na súa casa tamén vivían os seus tíos solteiros, Moncho é Miguel (Chúa) ate que casaron.
Un bo día os país decidiron que había que xuntarse, e, aos poucos, como xa contamos, foron levando aos rapaces, como tiña que ser.
Non imos contar a vida desta familia, que é a nosa, Antonio, por vía paterna, é neto de Esmeralda Suárez, seu pai, Tarata, criouno miña avoa María e a miña tía Antonia, porque Esmeralda tivo que traballar nos barcos da emigración como camarera, xa que quedara viuva con tres fillos ós vinteoito anos.
Esta historia tócanos o corazón, Antonio era o noso curmán, pero o pasado caenos enriba cheo de bos retazos. Lembramos moitísimas cousas, que non se nos esquenzan, Antonio Paredes Romero tampouco esquenceu Vilagarcía e solicitou ser cinza de Vilagarcía. Voltar ao seu fogar, misturarse coa súa terra, as súas raíces, amores de infancia, cachos de vida, memorias de cada un… SEMPRE CON NOS!
Ata sempre primo!
|
|
|
|
|
| Finou Quica, do Chalet da Alameda |
|
.jpg)
Xa escomenza moi mal Novembro, o primer dia e se leva para sempre a Quica a segunda filla da familia Beiras, os que somos de aqui lembramos que casara con Martin Brianes, de Cea. Quica foi unha institucion no mundo dos pasteis, aquela familia numero un co mascaron de proa do Chalet da Alameda, referencia importante nas vidas de todos.
A suas fillas, o noso sentimento, polo derradeiro viaxe de Quica, imposible facerse a idea da morte de unha Nai, sobor de todo de unha Nai como a de elas, con tanto animo é forza.
As suas irmas o mesmo, unha aperta chea de cariño, desde esta casa. |
|
|
|
|
| Mañan cumprese un ano |
|
Do pasamento de Venancio, os do Faiado temos unha deuda ca sua memoria, non nos enteramos do paso da vida a ultimo viaxe, mañan cumprese un ano da ausencia de Venancio. Chus e Iria celebran un homenaxe en forma de acto relixioso na sua memoria na igrexa parroquial.Non esquencer, mañan as cinco da tarde, acto de lembranza a Venancio. Unha aperta a sua familia |
|
|
|
|
| Na memoria de Coté |
|
Demasiado pronto emprendeu o seu ultimo viaxe Jose Francisco Rico Padin, fillo de Chelo é Jose Antonio Rico, unha familia moi coñecida na vila. Pouco mais se pode decir nun dia coma este, levamos unhas datas terribles no pobo, ausencias que caen causando moito dor na nosa xente. A dona de Coté, a sua nai Chelo, as suas irmans, o noso sentido pesame.
|
|
|
|
|
| Foise Maria do Carmen Cora |
|
.jpg)
Xa nos é moi dificil atopar as palabras pra relatar tanta ausencia, tanto dolor.
Maria do Carmen filla de Carmiña Mouriño e de Jose Cora, acomodador do cine e zapateiro de profesion, unha familia maravillosa, residentes en Vista Alegre na casa Deza.
A o seu home, fillos, noras e netos o noso profundo sentimento polo pasamento de Maria del Carmen, facemos extensible o noso pesame a seus irmans, desexamos que teñan forza neste terrible momento |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
