Son as festas do noso pobo, cada ano sona a trimpeta que nos trae a cada un de nos ganas de sair a rua a compartir cos nosos veciños, amigos e familiares as datas que secularmente adicamos as nosas festas. A todos que o pasedes moi ben as ruas teñen un acento especial, atraccions que moven persoas, todo é moi agradable. Tanto a os que estades eiqui, como a os que non lles foi posible, bo Agosto, boas festas e moita saude
Pepe Abalo Vicente, finou fai unhas datas en Madri, ali vivia ca sua dona, ca sua familia, tiñan tres fillos. No vran viñan pra o seu Carril, tiñan casa na Rosa, no seu barrio.No noso arquivo de memoria temos a Pepe, grabado contandonos a sua vida na emigracion, Pepe de novo foi buscando vida, buscando recursos a aquela Europa que hoxe pecha as portas contra os emigrantes. Pepe contaba que a os españolitos os metian en barracons, pero a pouco que foran un pouco despertos tamen aprendian, escoitaban falar de Antonio Machado, de Lorca...de artistas, poetas e intelectuales que non se sabia que existian. Pepe Abalo foi dos que aprendeu.
No Faiado da Memoria sentimos o pasamento de Pepe, e asi queremos expresar o noso sentimento de respeto e cariño pola sua MEMORIA
O dous de Febreiro de dous mil nove abrimos a nosa blogoteca o Faiado da Memoria, inauguramos un espacio cas portas abertas a todo aquel que nos quixera seguir. Abrimos o espacio co seguinte texto:
INTRODUCIÓN Ó PROXECTO
rúa a Marina a partires da rúa de Colón no tempo previos ós recheos.Ábrese este blog (con galería de imaxes) co fin de dar a coñecer e transmitir o traballo que se está a realizar tanto desde a Asociación "O Faiado da Memoria" como do "Arquivo Social da Memoria" dependente da Concellería de Cultura do Concello de Vilagarcía de Arousa.
A función, tanto da asociación como do arquivo do concello é a de recuperar todo tipo de material gráfico, audiovisual, documental, sonoro e oral do concello de Vilagarcía e comarca.
A día de hoxe, febreiro de 2009, cóntase con máis 7.000 elementos gráficos de diveros pobos como A Illa, Catoira, Baiona, Gondomar, Oia, Cangas e Vilagarcía. Sendo, a maior parte, uns 6.000, desta última vila. A isto emos que sumarlle as 30 horas de testemuños personais gravados en vídeo sobre as súas vivencias. Son relatos de vida que, de non telas recollido a tempo poden desaparecer irremedablemente.
E só estamos comenzando.
Por iso nace este blog, para que todos podan ter acceso desde a sua casa ou traballo, desde Vilagarcía ou desde calqueira lugar do mundo. Este é un espacio aberto a participación. Non só un escaparate do traballo realizado, tamén é unha porta para poder pasar, deixalo comentario sobre as imaxes que vamos colocando. As impresións ou recordos que lles traen. A identificación das mesmas. A correción dos datos que figuran nelas xa que moitas non contan cunha identificación precisa nen o seu donador ten unha información precisa sobre ela. Este é un lugar para colaborar.
Pero esta porta tamén invita a pasar fisicamente. Nun espacio preparado pola Concellería de Cultura donde calqueira persona poderá porse en contacto con nos para recoller (exactamente en copiar) as súas testemuñas ou documentos e poder así seguir facendo crecer este Arquivo Social.
¿Cal é a nosa forma de actuación?
Unha vez postos en contacto cunha persona ou familia, ben por iniciativa nosa ou pola de ela, acercámonos o seu domicilio levando con nos levando un ordenadr e un escaner para realizar, no propio fogar do donante, o copiado de todo o material que el teña a ben de cedernos. Isto é importante xa que é premisa importante do proxecto non sacar nin fotografías nin documentos das casas para evitar "desaparicións" dos mesmos.
En caso de elementos como grandes negativos fotográficos ou películas que non podemos realizar copias alí mesmo teíamos que vernos obrigados a levalas pero sempre mantendo a seguridade do que se nos entrega.
Este material formará parte dun arquivo que estará na Concellería de Cultura do Concello de Vilagarcía para uso e disfrute de calqueira persona ou ente, público ou privado. O material estará catalogado co fin de que cada elemento gráfico, sonoro ou audiovisual sexa facilmente localizable.
No dia de hoxe no blog blogoteca.comofaiadodamemoria contamos con 12.151 imaxenes, na casa nova que inauguramos anos despois contamos con 7.803....en menos de quince dias temos vinte mil imaxenes nas nosas paxinas. Vai adicado a xente de Vilagarcia nas festas do 2019. Bos dias, boas festas
Calveiro saca del silencio a las mujeres que lucharon contra “os poderosos”
El pregonero recordó a Josefa Barreiro, Pilar Fernández y Juana Núñez, fusiladas por el franquismo
As fiestas de San Roque arrancaron ayer con un emotivo pregón en el que la justicia tomó la palabra. El escritor Marcos Calveiro hizo memoria propia, pero también fue más allá y sacó del silencio nombres como los de Juana Núñez, Josefa Barreiro y Pilar Fernández, “la Montañesa”, fusiladas durante la “represión fascista”. A ellas estuvo dedicado el arranque oficial de las fiestas de San Roque. A ellas y a los “milleiros de mulleres que foron o celme desta vila, que loitaron día a día con esforzo e dignidade para sacar as súas familias adiante contra vento e marea”. A las “pastoriñas, costureiras, pescantinas, mariscadoras, mulleres da conserveira, labregas... nais que loitaron pola vida dos seus fillos contra os máis poderosos, cando todos ficaban caladiños”.
Pero la memoria, que “é unha fraga”, también llevó al pregonero por el barrio de su niñez, Os Duráns, “naqueles hoxe afastados anos 70”. Y se acordó de la tienda de Marita, del taller de fundiciones “dos Garabáns”. También se pasaron por Ravella paisajes como la taberna de Sita” y, ya en el centro, la librería de Montáns, uno de esos rincones de toda la vida que siguen haciéndole frente a la electrónica. Calveiro se desplazaba allí para comprar “coa paga un sobre sorpresa ateigado de soldadiños ou indios ou vaqueiros de plástico” y se encontraba con “un vello tocadiscos en que nos pinchaba de Dylan a Mozart, da Callas a Janis Joplin”.
Un viaje a la infancia
Porque el pregón de Calveiro fue todo un viaje. Un repaso por la Vilagarcía de su infancia porque, reconoció, “eu escribo para manter no meu interior aquel neno dos Duráns que fun, para tentar escoitar ás árbores desa fraga e apreixar, aínda que sexa durante uns intres fuxidíos, esa infancia case esquecida no remol da miña desmemoria”.
Por ello, por el balcón de Ravella se pasaron también las huertas de Os Duráns “as casiñas baixas e humildas, as eiras onde roubábamos a froita nos veráns, os partidos de fútbol nunha rúa sen coches”, pero también “a xunqueira, ao croar das ras onde agora está a estación de autobuses”, los domingos de vermú y refrescos en el café Central, en el Dorna o en el California y las compras con su abuela en la farmacia de Bermejo o almacenes Simeón.
También recordó Calveiro aquellas primeras lecturas, en la biblioteca municipal, que forjaron el escritor que hoy es. Tintín, Asterix, Salgari y Los Cinco fueron los primeros que hicieron volar su imaginación. Ya más tarde descubrió otra Vilagarcía, la de Lorca, Sorolla, la de Aquilino Iglesias Alvariño y la de Plácido Castro, “senlleiros homes que deixaron a súa pegada fonda nesta vila, Naquela vila que durante moitos anos os ingleses invadiron pacificamente, transformando as súas rúas, as súas xentes, embedándose bailando, cantándose ou namorándose”. Calveiro dio el pistoletazo de salida a las fiestas con un pregón de lo más emotivo, en el que el niño y el adulto se dieron la mano. A continuación, una comitiva formada por asociaciones y colectivos participó en la ofrenda floral al patrón.
Mala noticia, anunciar a morte da filla duns amigos é terrible, finou Eva Sanchez Navia, filla da nosa amiga Ramona…Terrible dixerir esto, somentes tiña trinta e nove anos, estamos conmocionados, impresionados, terriblemente tristes.
A toda a sua familia mañan daremoslle unha aperta forte, pedimos disculpas porque a desesperanza non e boa e hoxe non podemos transmitir outra cousa.
" Rogad a Dios que conceda la Vida Eterna a su hija "
Dña. Eva Sánchez Navia
Que falleció cristianamente el día de hoy,
a los 39 años de edad.
D.E.P.
Su esposo, Amando Florez Del Campo; hijo, Alejandro; madre, Ramona Navia (Vda. de Emilio Sánchez); padres políticos, Antonio Florez y Ana María Del Campo; abuela materna, Carmen Navia; hermanas, Ángeles, Yolanda, Sonia y Kathy; hermanos políticos, Mito, Noly, Abel, Ángel, Antonio y Bárbara; tíos, sobrinos, primos y demás familia.
Ruegan a sus amistades y personas piadosas la tengan presente en sus oraciones y asistan a la conducción de sus restos mortales que tendrá lugar MAÑANA MIÉRCOLES, a las SIETE MENOS CUARTO de la TARDE, a la Iglesia Parroquial de Divino Salvador de Sobradelo, donde se celebrarán los funerales por su eterno descanso y seguidamente al traslado de sus restos mortales al Crematorio de Arosa, favores por los que les anticipan gracias.
La velación dará comienzo mañana miércoles, a partir de las 10 de la mañana.
Imos adicar o noso cachiño hoxe a AS REVENIDAS de Vilaxoan que escomenzaron onte venres dia nove. Hoxe as doce podedes escoitar polas ruas a os inimitables TERRIBLES DE AROUSA, logo temos a sardiñada popular como homenaxe as revenidas de Vilaxoan.
A pasalo ben, disfrutade da beleza de Vilaxoan, da festa, da sua xente, do xantar, noraboa a sua organizacion, non e facil montar un programa como o que se vai disfrutar. Bos dias
Con unha nova interpretacion de Jose Manuel Casalderrey en memoria do seu amigo Juan Bua. Juan era un enamorado das peliculas do Far West, Solo Ante el Peligro era unha das suas favoritas, Casalderrey borda ca sua armonica un dos temas musicais da pelicula High Noon, o fai reivindicando con moito cariño a figura de Juan Bua, o amigo que deixou atras cando embarcou cara a Brasil.
Pechamos o mes de Xullo con este bonito video, ca musica de Casalderrey que sempre nos fala de emocions e lembranzas vividas. Lembra Jose Manuel o seu amigo de infancia e xuventude, Juan Bua de Guillan, un enamorado das peliculas do Oeste.
No Raymond Warrior barco de Greenpeace, atracado o fin de seman no muelle do Ramal, que os vilagarcians acudiron en masa a visitar, facendo colas baixo un sol implacable. Vilagarcia respondeu, Greempace lanza mensaxes claros de loita contra o que se esta a facer no mundo e presenta alternativas de futuro.Si queremos evitar a subida peligrosa do nivel do mar, os huracans máis fortes e aqueles eventos dos que Naciones Unidas falou na última publicación do IPCC de este ano, cerca de tres cuartas partes das reservas de petróleo (que todavía non están en producción) no mundo tendrán que permanecer sin explotar.
Por todo esto, si escoitamos a os expertos, resulta evidente a importancia de no buscar novas reservas de petróleo para explotar, siendo o exemplo máis claro o petróleo do Ártico, que a propia AIE subraya os riesgos ambientais, así como seus altos costes.
Sin embargo, AIE sí que destaca a importancia de apoyar as Energías Renovables. Este informe e por tanto a última evidencia que verifica a importancia de centrarnos en políticas energéticas sostenibles de forma inmediata, co el obxetivo de reducir as emisiones de CO2, potenciar a eficiencia e o aforro enerxético desenrolando enerxías renovables.
Mirando cara o futuro da man de GREENPEACE.Desde a Ria de Arousa, agradecemento do FAIADO DA MEMORIA
As nosas xentes celebran as suas festas nun tempo de vran que anima, os que non as coñecedes sempre é bo momento pra facelo, animadevos e compartide cas boas xentes da Laxe e do Carril as suas festas patronais. Bo dia
.jpg)
.jpg)
.jpg)
