Blog do DEPARTAMENTO de FILOSOFÍA do IES Álvaro Cunqueiro de Vigo. Administrado por estudantes de 1º e 2º de Bacharelato.
|
|
|
| O noso perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| O potencial do noso cerebro. |
|
O cerebro é o mayor órgano do sistema nervioso central e o centro de control para todo o corpo tanto das actividades voluntarias como involuntarias. Tamén é responsable da complexidade do pensamento, memoria, emocions e linguaxe. Nos vertebrados o cerebro encóntrase ubicado na cabeza, protexido polo cráneo. Entre as súas funcións está a de controlar o comportamento activando músculos e producindo a secreción de hormonas.
O cerebro humano presenta unha asimetría relacionada coa especialización de cada unha das rexións cerebrais para distintas funciones. Está dividido en hemisferios (dereito e esquerdo), que á súa vez divídense en lóbulos (occipital, frontal, parietal e temporal):
- Hemisferio esquerdo: Dedicado ás funcións lingüísticas, ao control do aparato fonador e a toma de decisións entre outras funcións.. Relacionase coa capacidade analítica.
- Hemisferio dereito: elabora e procesa a información, dirixe habilidades visuais, artísticas e musicais e por iso, relacionase coa capacidade intuitiva.
Actualmente, está a ter lugar unha divulgación de crenzas non confirmadas acerca dos usos do cerebro. Existe unha moi popular que afirma que a maioría, ou todos os seres humanos, utilizamos só o 10 por cento do noso cerebro. Unha persoa pode ser quen de aproveitar ese potencial non utilizado e, ao facelo, prodúcese un aumento significativo da súa intelixencia.
Ainda que algunhas capacidades intelectuais poden ser melloradas có entrenamento, a idea de que grandes áreas permanezan inutilizadas non ten ningún fundamento lóxico. A pesar de que haxa moitas incógnitas acerca do funcionamento do cerebro, sabemos que as distintas zonas da corteza cerebral están especializadas en funcións relacionadas coa linguaxe, as habilidades numéricas, a imaxinación, o coñecemento atístico, etc.
 Para refutar dita crenza o neurocientífico
Barry Beyerstein estableceu sete proposicións que desminten esas teorías:
-Se o 90% do cerebro non se utiliza, entonces cando se lesionan certas áreas non debe afectar ao rendemento. En cambio, non hay ningúnha área do cerebro que poida sufrir algún dano sen que se perda algunha habilidade.
Hai varios posibles oríxenes desta crenza, ou por unha mala comprensión ou interpretación das investigacións neurolóxicas levadas a cabo a finais do século XIX, ou o feito de só o 10% das neuronas están`permanentemente activadas. Aún todo, non se confirmou por completo a hipótese, pois sigue a extenderse.
(Artigo de Pablo Monroy)
|
|
|
|
|
| Bilingües ou monolingües? |
|
Á capacidade dun individuo ou dunha sociedade para desenvolverse en dúas linguas denomínase bilingüismo. Estudos científicos demostran que usar dúas linguas reduce de 3 a 4 anos a capacidade de padecer Alzheimer, pois cambiar dun idioma a outro parece ser un estímulo para o cerebro de maneira que este fábrica unha especie de reserva cognitiva.
O caso dos nenos galegofalantes ou en calquera outra modalidade de bilingüismo, o feito de "falar por dous" axúdalles a desenvolver máis rápido a linguaxe que a súa vez é máis rico. Os problemas máis comúns na educación dos nenos bilingües son: mezcla de linguas, actitude pasiva fronte ao idioma alleo ao entorno, deficiencias na lectura e escritura, mais risco de sufrir tartamudez.
A linguaxe que o neno aprende mellor chámaselle linguaxe dominante. Houbo décadas no pasado nas que temíase que aprender dúas linguas, podía crear confusións no cerebro, sobre todo no casos dos nenos. As persoas adultas que falan dúas ou máis linguas son persoas multitarea capaces de procesar varias informacións ao mesmo tempo e rexeitar rápidamente os contidos irrelevantes que percibe o seu cerebro.
Hablar un segundo idioma pode cambialo todo, dende a resolución dos problemas de habilidades, ata a personalidade, case coma se se tratara de dúas persoas. Educar aos fillos de forma bilingüe é beneficioso para o seu aprendizaxe, falar dous idiomas amplia os nosos horizontes e modifica a forma na que pensamos. Según algúns estudios, os valores, a personalidade, os recordos, poden cambiar segundo o idioma que esteas falando. É casi coma se un cerebro bilingüe fose o fogar de dúas mentes separadas, todo o cal pon de relevo o papel fundamental da linguaxe nos pensamentos humanos.
A decisión de criar aos fillos falando dous idiomas sempre xerou controversia entre os pais. Os educadores advertían que isto podía confundir ao neno facéndolles non poder aprender o idioma correctamente. No mellor dos casos, pensaban que o neno convertiríase nun "aprendiz de todo e mestre de nada", sospeitábase que podía obstaculizar outros aspectos no desenvolvemento dando como resultado, un baixo coeficiente intelectual. No nosos días eses temores parecen inxustificados.
En realidade, a xente bilingüe tende ter un vocabulario lixeiramente máis pequeno en cada idioma falado, e as veces, son máis lentos para chegar á palabra correcta e nomear os obxectos. Sen embargo, os estudos realizados por Elizabeth Peal y Wallace Lambert, da Universidade McGill de Montreal,(Canadá 1960) descubriron que a capacidade de falar dúas linguas non impedía o desenvolvemento xeral, polo contrario, os nenos bilingües superaban aos monolingües en 15 tests verbais e noutros non verbais, e que son outros factores como o estatus socioeconómico e a educación os que afectan ao rendemento. A pesar de que o fío da investigación sobre os beneficios do bilingüismo seguiu o seu curso, a maioría dos investigadores e educadores continuaron aferrándose ás vellas ideas. Só nos últimos anos o bilingüismo recibiu a atención que merece.
Segundo a teoría popular, os bebés nacen como "cidadáns do mundo", capaces de discriminar entre os sons de calquera lingua. Cando chegan ao ano de edad, sin embargo, se cree que perden esta capacidade, guiándose exclusivamente polos sons da súa fala materna. Este parece ser o caso dos monolingües, pero o estudio de Petitto descubriu que os nenos bilingües todavía mostraban un aumento da actividade neuronal, como resposta as lenguas non familiares ao final do seu primeiro ano.
Qué vantaxes ten o bilingüismo?. Pois, aumenta a flexibilidade mental, fomenta a capacidade de adaptarse aos cambios, mellora das aptitudes cognitivas, fai que se procese a información de forma máis eficaz, reforza capacidades tan importantes como á atención e mais a concentración. Dominar dous idiomas obriga a unha actividade mental permanente que mellora o sistema de control executivo do cerebro, o cal refírese á capacidade de concentrarse nunha actividade minimizando as distracións.
Que relación ten o bilingüismo coa intelixencia? Poderíase afirmar que as persoas bilingües son máis intelixentes que as monolingües? A resposta é ?non?. As funcións executivas son importantes, pero a intelixencia engloba outras moitas funcións. Ademáis de incluir a capacidade para aprender palabras e símbolos, tamén inclúe a atención, a capacidade de observación, a memoria, a aprendizaxe, as habilidades de socialización, a capacidade para tratar con abstracións, para resolver problemas e afrontar situacións novas; en resumo, a intelixencia é a capacidade de asimilar, gardar e elaborar información.
CANTAS LINGÜAS FALAS TI?
(Artigo de Tamara López Villar)
|
|
|
|
|
|
|
