A liberdade, a xustiza e a paz no mundo teñen por base o recoñecemento da dignidade intrínseca e os dereitos iguais e inalienables de todos os membros da familia humana. O descoñecemento e o menosprezo dos dereitos humanos orixinaron actos de barbarie ultraxantes para a conciencia da humanidade; por iso e que se considera, como a aspiración máis elevada da muller e do home, a chegada dun mundo en que os seres humanos, liberados do temor e da miseria gocen da liberdade de palabra e da liberdade de crenzas.

No mundo é esencial que os dereitos humanos sexan protexidos por un réxime de Dereito, a fin de que as persoas non se vexan compelidas ao supremo recurso da rebelión contra a tiranía e a opresión.

Por todo iso, a Asemblea xeral das Nacións Unidas proclamou o 10 de decembro de 1948 a Declaración Universal dos Dereitos Humanos como ideal común polo que todos os pobos e nacións deben esforzarse, a fin de que tanto os individuos como as institucións, inspirándose constantemente nela, promovan, mediante o ensino e a educación, o respecto a estes dereitos e liberdades, e aseguren, por medidas progresivas de carácter nacional e internacional, o seu recoñecemento e aplicación universais e efectivos, tanto entre os pobos dos Estados Membros como entre os dos territorios colocados baixo a súa xurisdición.