Esgotamos as mochilas, e iso que superaban as vinte, con libros para toda a familia. Outro ano máis a campaña de préstamos de verán foi un éxito, tanto a nivel de profesorado como de alumnado. Os libros da nosa biblioteca tamén van á praia, ao río, ao campo, a ...???? nas vacacións. E eles levan de viaxe as persoas que os len. Que a sorte vos acompañe a tod@s!

A andaina do club superou unha etapa máis desta travesía cuxo destino é o mesmo feito de navegar con palabras. Desexamos que sigan intactas ou que se incrementasen as ganas de entrar e percorrer páxinas de libros, de amasar versos, de abrazar frases, de identificarse con personaxes entrañables, de detestar malvados, de andar mundos...

Como fin de festa organizamos un recital ao que convidamos outra xente á que queremos contaxiar este virus da lectura.

Os clubs de lectura do IES Lagoa de Antela e IES Cidade de Antioquía e alumnado de 4º de ESO e 1º de BAC puideron gozar dunha sesión intensa de poesía e música coas poetas María Lado e Lucía Aldao. Laura Aparicio e Lucía Fernández encargáronse da presentación, Lucía leu un poema de Lucía Aldao e Tiziana Rodríguez e Alba Nogueira leron un poema a dúas voces de María Lado. Houbo moitas risas e aplausos e o público participou da creación dun poema colectivo con trazos dadaístas. Estivo xenial!

Alumnado de 4º de ESO inventou historias con seres imaxinarios, moitas ao estilo do Gatipedro, ese trasno entrañable creado por Álvaro Cunqueiro.

A foto é do Castro d'A Xironda, unha aldea situada nun contorno máxico, con lendas tan vivas como a Raíña Loba.

Aquí van algunhas recreacións do alumnado de 1º de BAC sobre poemas da antoloxía de Fran Alonso Poetízate.

A 5ª reunión do club de lectura converteuse nunha xornada didáctica, lúdica, gastronómica e, por suposto, lectora. Pola mañá realizamos unha visita cicloturística polas terras d?A Limia que antes bañaba a Lagoa de Antela. Visitamos as charcas recuperadas, observando a flora e a fauna acuáticas propias destas zonas lacustres (vimos mergullóns ou somorgullos, niños de cegoñas, escoitamos o reiseñor bastardo e algún paspallás?), paseamos polas veigas d?A Saínza e abrazamos a Carballa da Rocha? Ao mediodía, como era día de feira en Xinzo, xantamos un polbo exquisito nunha tasca enxebre. Na sesión da sobremesa, despois dunha deliciosa bica con noces, falamos das lecturas que nos convocaron alí: as novelas gráficas Engurras e Maus e o libro El reencuentro.

Con Engurras falamos do alzheimer, da vellez, do abandono, da soidade, da necesidade de coidados e, como non, da lei de dependencia. Falamos de como un debuxo pode chegar ao corazón, da viaxe á nada sen posibilidade de retorno, da maneira de representar o alzheimer: as páxinas en branco, as caras desaparecidas?

Con Maus falamos do nazismo, da ignominia e a intolerancia, e constatamos como o fío que separa a civilización da barbarie é tan fráxil que á mínima pode romper. Falamos do medo, da memoria, o poder e o silencio. E tamén da forza da imaxe e da orixinalidade representar as vítimas e verdugos con caras de animais.

Con El reencuentro falamos sobre a amizade, a sensibilidade e a empatía, de como as persoas poden recuperar co tempo a alma perdida e recoñecerse. Falamos da separación e un inesperado reencontro.

E tamén falamos da vida, da crise, dos tempos que nos está tocando vivir e do peor que, seguramente, está por chegar.

E Rosa mais eu comentamos, mentres dabamos un "inesperado" paseo pola miña culpa (de novo desculpas, Natalia, he, he), de Smoke e do bonito conto de Nadal. Mágoa que ninguén máis das persoas presentes vise esa interesante película.

O mércores día trinta de maio, os alumnos de 1º de ESO asistimos a un encontro co coñecido escritor Francisco Castro no salón de actos. El foi quen escribiu o libro ?Chamádeme Simbad?,de lectura obrigatoria para a materia de Lingua Galega.
Falounos da súa mocidade, de cando era neno, do moito que lle gustaba ir ao cine para ver películas de piratas, e tamén das cousas da vida cotiá que o inspiran para escribir os seus libros. Contounos como o tema principal que se trata no libro de Chamádeme Simbad, o alzhéimer, supón un drama para as familias e como para esta e outras doenzas se empregan, moitas veces, máis recursos en cousas moito menos importantes que en investigar posibles solucións para estes problemas .
Una das preguntas que lle fixeron os alumnos foi se só escribía en galego. El contestou que unicamente emprega a nosa lingua no seu traballo de escritor pero que os seus libros son traducidos ao castelán, portugués, catalán etc.
O encontro gustoume moito e gustaríame que nos visitasen máis escritores no noso Instituto.