JOHN RUTHERFORD

Naceu en Inglaterra no ano 1941, nunha aldea que se chama Saint Albans. É profesor de lingua e literatura hispánicas no Queen?s College de Oxford, amais de director do Centro de Estudos Galegos da mesma universidade. No ano 2007 recibiu o premio Trasalba (24 edición), que se lle entregou na Casa Grande de Cimadevila do concello de Amoeiro, Ourense, por unir o galeguismo a outras culturas. Ao fío desto Víctor F. Freixanes comenta (La Voz de Galicia 23-6-07) que ?non só homenaxeamos os seus méritos, que serían de abondo. Homenaxeamos unha tradición que se cadra poucos coñecen: a daqueles que, non sendo galegos de nación de nós, dedicaron (e dedican) o seu esforzo, o seu talento, os seus recursos e o seu tempo a estudar e difundir dende fóra de Galicia a nosa identidade cultural e a nosa lingua.? Nesta edición o premio, feito por Isaac Díaz Pardo, foi unha lámina e un debuxo que di: ?somos un pobo abandonado dende hai nove séculos que agarda restos deturpados da súa identidade, e agradecemos a quen nos bota unha man dende fóra estudándonos, como fai o profesor Rutherford?. Ademais recibiu un exemplar do libro titulado John Rutherford, Mar por medio, título que obedece aos encontros anuais chamados así, Mar por medio, que John R. mantiña cos seus amigos entre 1991 e 2004. Nel, grazas a María Liñeira e Dolores Vilavedra, podemos ler os comentarios que os seus amigos foron deixando.
A súa vinculación con Galicia está ligada a Ribadeo, tal e como conta na entrevista publicada en La Voz de Galicia o 23 (Víctor F.Freixanes) e 25 (Jesús Manuel García)de xuño de 2007, polo que se considera galego de Ribadeo. ?Nacín inglés e funme facendo galego?. Alí chegou por casualidade, pois ía estudar Historia pero cambiou para linguas. Como el di, ?non era bo estudante e non dominaba ben o español, así que os profesores recomendáronme que fose a España?. Coincidiu que naquel intre alguén pediu un intercambio para Ribadeo. Unha vez alí descubriu que a xente se sentía orgullosa de seu lugar, que gustaba do seu. Sentimento do que carecía no barrio onde el vivía en Londres. Sorprendido pola defensa que a xente facía do seu, el asumiuno como propio e pasou a formar parte da súa idiosincrasia; é dicir, é galego de seu. Iso non quere dicir que non bote de menos na actualidade os costumes daquela Galicia que coñeceu ao arribar a Ribadeo no ano 1959, que penetrou nel dun xeito determinante, e que para elo colaborou, sen lugar a dúbidas, a muller coa que casou Tita García Méndez. Na entrevista prosegue comentando que a literatura galega conseguiu moitas cousas e avanzou, pero precisa de máis presenza fóra do país. En Inglaterra fixo unha antoloxía de contos de Ferrín, que publicou unha editorial galesa e como era galesa, a prensa inglesa non publicou nin unha soa referencia.
A publicación en galego da novela ?As frechas de ouro? considéraa como a culminación da súa plena integración en Galicia. Empezouna a escribir en inglés, pero, como el di: ?non me saía, resultábame fría, pouco literaria, pensei que non estaba dotado para a literatura e que só podía escribir nesa prosa académica.? Antes de aparcar o libro probou a escribir en galego e viu que a cousa funcionaba. Escribiu este libro, que trata sobre o Camiño de Santiago, cunha carga chea de ironía e humor, onde describe as dificultades e satisfaccións dos peregrinos, a súa vivencia cotiá reflíctidas nunha viaxe literaria na que a ficción e a realidade se superpoñen e mesturan para chegar a unha obra deliciosa, unha sorpresa para as nosas letras.

[1] [2] 3