ra rematar o curso e xa que falamos do fogar de Breogán e o confín dos verdes castros imos dar un repaso as nosas raíces:
Nau de vento, nau dos homes
que vogan na inmensidade
somos xente de Galicia
onde a terra bica o mar-e.
Ai la la, ai la la?
Nau de soños, nau de espranzas
nau de infinda veleidade
o esquece as suas raices
perde a súa identidade.
Ai la la, ai la la?
|
