O 30 de novembro de 2008, os alumnos de terceiro e cuarto da ESO fixemos unha visita ao Centro de Recursos Zooxenéticos de Galicia, no Pazo de Fonte Fiz (Coles), onde se fomenta e promociona a conservación de razas autóctonas en perigo de extinción. Puidemos ver o porco celta, a galiña de Mos, vacas de raza cachena, caldelá, frieiresa, limiá e vianesa, así como cabalos de pura raza galega. Entramos no laboratorio onde nos ensinaron o procedemento de almacenamento do seme en palliñas que se gardan conxeladas en botellas de nitróxeno líquido. O centro distribúe entre os gandeiros exemplares destas especies, que na actualidade contan xa cun importante número de cabezas.

No pazo hai tamén unha capela, un gran pombal e distintas dependencias onde se poden observar útiles que identifican a antiga forma de vida do pobo galego. Gustounos moito unha gran cheminea que hai na cociña e as garitas defensivas que se atopan nas esquinas do edificio.

Almudena Fernández Martínez (4º ESO A)

Os habitantes da Terra viaxan a Marte coa idea de instalarse alí e colonizalo. Canda eles viaxan as súas enfermidades, que acaban matando a moitos marcianos. Estes intentan protexerse da voracidade dos terrícolas, que ademais amosan moi pouco respecto pola cultura de Marte.

Raquel Pires dos Santos (4º ESO A)

Este libro conta unha historia sobre a catástrofe do Prestige. Ao principio fainos unha breve introdución e empeza cunha aventura que emprenderon dous rapaces chamados Said e Sheila, que viaxan no ano 2076 ao océano Atlántico por mor dun problema ambiental. Cando ían avanzando na súa aventura, nun lugar chamado Covelo, atopáronse cunha anciá que lles contou a historia do seu irmán, que vivira a desgraza do Prestige alá polo ano 2002. Lela, que era como se chamaba a anciá, deulles unhas cartas que lle escribira o seu irmán dende o mar, contando todo o que lle estaba a ocorrer, paso a paso.

Andrea González Fernández (4º ESO A)

Ed. Rodeira

Xenxo é un neno que vai de excursión a unha granxa cos da súa clase. Leva unha formiga, “Fara”, no seu peto para deixala na granxa.

Ao longo do libro, cóntanos moitas cousas da súa vida: como eran os seus amigos, o mestre e avós, e todas as aventuras que correu coas súas formigas.

Un día entraron varias formigas no seu cuarto e Xenxo púxolles comida debaixo da cama para que non marcharan. Falaba con elas e xogaba.

O seu cuarto era un país no que el gobernaba e as formigas eran “os soldados que ían apagar o lume dun volcán (pera madura)”. Tamén eran “un río que atravesaba un val (chan do cuarto) para ir desembocar ao mar (prato con auga e azucre)”

Xogaba e falaba con elas ás agachadas. Ninguén sabía nada porque a ninguén deixaba entrar na súa habitación. Un día, no que bebera moito leite pola noite, mexou na cama, e, pola mañá, a súa nai, ao ir ó cuarto a cambiar a cama, viu aquela cantidade enorme de formigas. Asustouse moito. Fumigou rapidamente e morreron todas menos unha.

Xenxo púxose moi triste. Colleuna, meteuna nunha caixa con furados e gardouna. Bautizouna co nome de Fara e decidiu levala a un lugar onde tivera outras amigas.

Así era polo que levaba a Fara no seu peto.

Alumnos/as de 5º Primaria