| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Entrevista a Mercedes Peón |
|
 A intérprete está a colleitar un gran éxito co seu disco 'Sós', co que leva dous meses no número un do World Music Charts Europe e está a emprender unha xira máis aló das nosas fronteiras
Mercedes Peón (A Coruña, 1967) é unha das instrumentistas, cantantes e compositoras máis destacadas da historia de Galicia. Referente dentro do país, Peón tamén amosou a súa proxección fóra das nosas fronteiras. Co seu cuarto disco de estudio, Sós, encabeza por segundo mes consecutivo a World Music Charts Europe, a lista europea de sons étnicos. Mercedes Peón presentou a semana pasada en Vigo e A Coruña o seu disco en directo e a finais deste mes iniciará unha serie de concertos por Tenerife, Francia, Alemaña, Austria, Cataluña. Prepara tamén unha xira en Canadá e por Bélxica. Todo ese éxito conseguiuno a través do seu último disco, unha obra ?conceptual? que vai máis aló das fronteiras galegas.
O disco Sós saíu publicado o pasado mes de novembro. Dende aquel momento, a propia Mercedes Peón definiuno como un disco ?conceptual?. Onde reside esa conceptualidade e cales son os elementos que definen o disco?
O que define o disco é o seu título poliédrico ??---?? [Puntos e trazos que se recollen na portada do disco Sós], título sonoro, universal e mecanizado. Neste título poliédrico ?sós, sodes en arxentino, ou incluso s.o.s.? amósanse suxestións propias e alleas para comezar a achegarse a este traballo. Creo que este traballo discográfico é unha obra maior que as súas partes, partes con vida propia que dialogan entre elas até chegar a unha aperta final, sistémica.
Fixo xa varios concertos de presentación do seu disco. Como se leva un álbum tan conceptual ao escenario e como se lle transmite ao público?
É unha pregunta moi difícil e interesante. Estiven dous meses reflexionando no formato para ser totalmente fiel ao disco. Traballei de xeito electroacústico, ruidístico, escultórico, arriscándome na formación, escollendo músicos e músicas de calidade exquisita que fosen quen de cinguirse á proposta. Traballei meses as mostras que son a base electrónica, os arranxos un por un, e cara ao final os ambientes no meu sampler e a posta en escena. Para rematar, con Jose Puga avaliamos frecuencias, presión, carencias... et voilà! Chea de medo presentamos o disco en Vigo e na Coruña.
O nome pódese entender como ese xogo de palabras entre a chamada de auxilio e a soidade. Tan mal están as cousas?
Certamente non é un disco amable. Como creativa tento plasmar o que non podo dicir con palabras. Emocións, enfados, contradicións, autocrítica, humor. Vivencias e interaccións con cidades do mundo, con xentes da rúa, temas estritos, deixándolle lugar ao libre albedrío, creando espazos para que persoas que me fun atopando en lugares como Suecia, Cataluña ou São Paulo dixesen o que querían, tratando as palabras como sons musicais. Este disco podería dicir que é a miña propia acción no mundo que me toca vivir, sen ningún tipo de pretensión mesiánica. Propostas que poderían ser reais, intuitivas.
A cultura e a música galegas precisan facer agora mesmo ?un agora marcado pola crise económica e a situación da política que se fai dende as institucións de Galicia con respecto á cultura? unha chamada de S.O.S?
É un disco universal. Galicia non está fóra dese mundo cheo de artificios creados por nós mesmos, artificios humanos que nos protexen do natural. Por exemplo a cidade de São Paulo chea de helicópteros, rañaceos, 20 millóns de persoas vivindo nunha cidade-país. Os puntos e trazos do disco ??---?? están por todas as partes, a beleza inmensa da creación, do singular. Atraveseina coa gravadora en man, xente facendo performances pola rúa, outros que non pisan o chan indo de hotel en hotel neses helicópteros, mestura de sons coa miña imaxinación, cariño pola cidade, polas xentes, crítica e humor. Non é unha chamada de socorro, é o que aconteceu cando a atravesei, unha provocación compositiva.
A primeira edición do disco saíu con 5.000 copias. É unha cifra elevada para a música galega nun momento de crise ou é unha cifra axeitada porque a marca Mercedes Peón é unha marca de éxito e ten saída?
A min parécenme poucos. De seguro que haberá máis edicións. De todos os xeitos non é algo sobre o que teña directamente control, hai un selo discográfico, Boa Records, que está a facer un traballo estupendo e que mercou os dereitos de edición, e digamos que son eles os que levan o seu negocio a bo porto. O que che podo dicir é que a miña música hai anos que se escoita en 25 países distintos e isto non é algo que desanime a maquinaria que teño detrás.
Que acollida está a ter entre o público? Haberá proximamente novas edicións?
A acollida do público está a ser unha verdadeira honra para min. Fanme pensar que se pode ser fiel á creatividade, á investigación sonora, á sinceridade. Estou totalmente agradecida. Se haberá novas edicións? Terémosllo que preguntar a Fernando Luaces, de Boa Records, e aos seus socios, posto que é o seu negocio, aínda que eu teña porcentaxe nas vendas. É o mesmo que a tiraxe dun xornal, son os donos do xornal quen deciden tal cousa.
O proceso de composición, produción e elaboración do disco foi levado por Mercedes Peón. Encargarse de todo o proceso é por conseguir a máxima liberdade? A autoedición é o mellor camiño agora para presentar os discos?
Son temas distintos. Eu fago todo porque teño todas esas profesións. Compoño, gravo, edito... Edición no senso de dominar un programa de música para limpar os sons, movelos, filtralos, etc. Toco os instrumentos, canto, arranxo... Todo forma parte da composición. Tamén fago música para outras persoas ou outras áreas como a danza ou o cine. Cando alguén me encarga algo, doulle o traballo finalizado ao completo e se cadra non hai voz, nin gaita, nin pandeireta; hai un mundo sonoro ao servizo doutra creativa ou creativo ou colectivo. No tema da autoedición, como xa comentaba anteriormente, non é o meu caso, parece ser que son rendíbel para outras empresas.
Leva dous meses no número un do World Music Charts Europe, a primeira vez que pasa cunha intérprete galega. Que significa isto para vostede e para a música galega?
Realmente é un tremendo recoñecemento á produción e a composición musical. Estou sorprendida e encantada de tal acollida na crítica especializada de 23 países distintos. Esta lista é un referente mundial e eu son galega, vivo en Oza dos Ríos, nacín na Coruña? Son de aquí.
Se falamos da música en galego, as grandes voces que xorden son maioritariamente mulleres. Mercedes Peón, Rosa Cedrón, Uxía ou Guadi Galego son algúns exemplos. Tampouco hai que esquecer voces masculinas como Xabier Díaz. Por que hai máis voces femininas? Iso é un tópico?
Tópico. Tanto como mulleres camioneiras, médicos, folcloristas, amantes. Ser noticia por ser muller debería facernos reflexionar a todos e todas. E se hai algo que está acotado por xéneros invítovos a rompelos.
A música galega ?case sempre identificada co folk? nos últimos anos viviu unha evolución que a levou cara ao exterior. Dentro desa evolución mesturouse cunha base tradicional con outros elementos e outros estilos. Cara a onde pode ir a música no futuro?
A música da tradición é a música de creación colectiva dun pobo ou grupo de xente que non ten liderado, e se o ten nun momento determinado, acaba diluíndose no tempo porque só perdura o que serve, o que é realmente válido e por iso pervive no tempo. A música de creación individual, de formación do tipo que sexa, terá existencia mentres teña mecanismos para existir pero sempre dentro dese artificio que creamos para seguir vivindo dela, economicamente falando.
www.xornal.com |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
