| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Entrevista a Ugia Pedreira |
|
 A intérprete fala sobre o disco ?Descarga ao vivo? e os proxectos da Central Folque
Ugía Pedreira é unha das grandes voces do país. O seu talento e a súa visión artística convertérona nun referente musical. Difícil de clasificar e contraria a enfundarse en etiquetas, Pedreira conta cun repertorio que inclúe un feixe de estilo que vai dende o folk até os boleros. Os seus inicios musicais chegaron da man do grupo Chouteira e de colaboracións tan heterodoxas que lle permitiron abrirse a diferentes estilos e sensibilidades musicais. Directora da Central Folque, Ugía Pedreira amosa un compromiso claro polo patrimonio musical de Galicia e pola recuperación de sons propios. Ese compromiso que comparte con todos os que forman a Central Folque amósase no disco e no DVD Descarga ao vivo. Cuba-Galiza, no que músicos galegos e cubanos compartiron o escenario para recuperar as melodías esquecidas polo tempo. Os lectores de Xornal teñen unha oportunidade única para adquirir este álbum imprescindible polo prezo de 11,75 euros.
Que significou para a Central Folque levar a cabo esta iniciativa que deu froito ao disco Descarga ao vivo?
Foi a nosa primeira produción internacional e contou cunha duración longa no tempo. Foi un proxecto moi ben estruturado. Houbo unhas primeiras viaxes ao Estudo Superior de Arte e logo chegou a investigación musical de Ramón Pinheiro, da que xurdiu o libro A la Habana quiero ir. Todo iso ao redor da música galega en Cuba. Así conseguimos sacar un repertorio emblemático e longamente esquecido en Cuba de galegos que compuxeron aló. Polo tanto, levan o sabor cubano implícito. Digamos que é galego nas formas e no máis sutil. É tenramente galego. Neste proxecto falouse con musicólogos, investigadores e con antropólogos, tanto na investigación como no concerto.
Existen tantas relacións musicais?
Non se pode escribir unha historia dun pobo sen contar coa outra. Non se pode falar de música cubana sen contar coa galega nin se pode falar de música galega sen ter en conta a Cuba. Houbo unha relación moi grande na illa cando moitos galegos chuparon da teta dunha negra.
Somos pobos irmáns?
A historia é o que di. Non podo engadir moito máis. Un dos maiores emblemas de Cuba era o Centro Galego que agora chaman Ballet Nacional e o Teatro García Lorca. Pero sempre foi un edificio emblemático de Cuba. Na Illa, dicirlle a un Cubano que es galega significa situarte nun mapa. Saben perfectamente quen e como es. Se o dis en Australia, non saben en que parte do mapa caes.
E A Central Folque non está pensando en desenvolver proxectos e investigacións musicais sobre as relacións do son galego con outras latitudes?
Estamos traballando noutro proxecto que está levando o propio Ramón Pinheiro. Trata sobre o canto improvisado, a regueifa. Centrámonos no norte de Portugal e no norleste brasileiro. Aí atopamos moitas cousas semellantes e moita literatura galego-portuguesa. Nós temos moito que dicir nese sentido, porque o galego é o pai e a nai do portugués que se fala en todo o mundo.
Haberá entón un espectáculo como Descarga ao vivo a partir desta nova investigación?
Non falamos de espectáculo ningún. Agora hai unha investigación e non sabemos onde nos vai levar. Isto pode dar un videoclip, un filme, un documental ou nada. Neste traballo intelectual e de procura temos que facerlle caso ao proceso e ver a sinerxia que hai entre a xente que está a traballar. Non hai un fin inmediato, non é un ben de consumo inmediato e non estamos na velocidade capitalista. A Central Folque elixiu sempre a velocidade do mar, nós imos navegando como van as mareas.
E cara onde levan as mareas á Central Folque?
Agora temos moitos portos abrigados e moitos camiños abertos. Temos concertos, temos a Escola Livre e tamén temos un lindo proxecto que consiste no desenvolvemento social e turístico dunha vila a través da música. Algo estraño para un concello, xa que en Galicia non é nada habitual, pero noutros lugares do mundo si que se fai. Concretamente, estamos a traballar con Vilaxoán.
Dentro desas mareas das que falamos, en que máis traballa Ugía Pedreira?
Estou a piques de sacar un libro de poemas e cancións feitas en todos estes anos. Consiste nun agarimo para todos eses compositores que tamén escriben letras, aínda que nunca se lles conceda o Día das Letras Galegas. O título é Noente Paradise. Se todo vai ben, en dous meses xa estará listo.
www.xornal.com |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
