| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Marful no Alalá |
|
 Hoxe, martes, día 10/03/2009 ás 21:35
Houbo un tempo, alá polos anos 30, 40 e 50, en que Galicia estaba chea de salóns de baile; habíaos en todos os recantos e chegou a haber ata tres na mesma parroquia, pois cumprían unha importantísima función social: eran o espazo de relación dos mozos, o sitio onde se xuntaban cando o mal tempo non deixaba facer o baile fóra. Neste senso, os salóns substituíron os seráns e as fiadas e, do mesmo xeito, os acordeonistas e as orquestras substituíron os gaiteiros e as pandeiretas á hora de facer a festa. Amais, nos anos duros da posguerra os salóns serviron para manter a ilusión e o romanticismo e convertéronse nunha parte moi importante da memoria musical dos galegos.
Agora, ata os máis novos, os que non coñeceron o ambiente romántico dos salóns, senten unha especie de morriña cara a eses edificios fermosos que na maioría dos casos están en ruínas. Por exemplo os músicos de Marful, que fixeron o seu primeiro disco inspirados por todos os sons e o ambiente que se viviu nos salóns de baile.
Nestes salóns vivíronse os primeiros bicos e as primeiras apertas de moitas parellas pero, ademais, neles tocaron as súas primeiras notas unha morea de magníficos músicos. Unha vez que os salóns desapareceron, non só sentiron nostalxia deles os matrimonios que se coñeceran bailando, senón tamén os músicos, que en moitos casos se dedicaron a seguir tocando coas orquestras que aínda hoxe enchen Galicia, dar clases de música aos rapaces novos ou arranxar instrumentos.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
