| Pandereiteir@s e festeir@s da beira atlántica da Galiza |
|
|
|
|
| Malmequer |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Alalá |
|
 Hoxe, martes, día 04/03/2008
Alalá revive en Cuba a historia de Eduardo Lorenzo que foi e será para sempre o gaiteiro da Habana, unha historia como a de moitos, a dun galego en Cuba. Cando era neno escoitáballe tocar a gaita ao seu pai e admirábao moitísimo; imitábao cun balde e unha lata e ensaiaba melodías cando ía coas ovellas ao monte. Os anos pasaron e Eduardo continuou coa súa paixón na Habana, pero a súa afección foi moito mais alá ata converterse no gaiteiro galego admirado, querido e respectado, non só pola colonia galega senón tamén polos cubanos.
Coa súa imaxinación e con escasísimos medios construíu gaitas, ensinou a facelas e levou coa súa melodía un cachiño de Galicia. Así conseguiu deixar alí a mellor das herdanzas, que en Cuba o son dunha gaita continúe a soar. O seu desexo viuse sobradamente cumprido, pois quería que no seu enterro soaran gaitas e deixar polo menos un par de gaiteiros en Cuba. Non só foi así senón que quedaron máis que dous gaiteiros, moitos máis.
Un exemplo é o de Roberto Puldón, que hoxe segue a tocar a gaita co sentimento que herdou de Eduardo; outros como Wilber mesturan ritmos e tendencias da música universal coa gaita e mesmo se fixeron un oco no cine, participando este último na película "Habana Blues".
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
