Luar na Lubre levounos da man por "O son do Ar" no 1988 para despois asomarnos á "Beira Atlántica". Con eles, vivimos o "Plenilunio" e voltamos ao "Cabo do Mundo". Agora, no 2007, Bieito Romero e os seus retornan abrindo hourizontes e mentes cun álbum intenso e extenso (14 composicións gravadas en cinco meses). Desta vez, a súa proposta é pasearnos polos "Camiños da fin da terra". A vindeira semana, presentarán esta nova obra a piques de chegar ás tendas de discos.
- "Camiños da fin da terra", dá que pensar.
- Leva ese nome porque estamos nun lugar xeograficamente falando onde acaba o mundo coñecido ata hai pouco tempo. Queremos traballar esa Galicia máxica coñecida superficialmente pero que é moito máis coas súas profundas tradicións, personaxes misteriosos a través dos tempos e a través dos camiños que levan ao fin da terra.
- ¿Que destaca deste álbum?
- Quizais o máis chamativo sexan as versións, entre as que hai unha de Status Quo. Hai que sacar os corsés dos estilos para facer música para o mundo, para o país.
- Como a de "Os animais" que está a rachar en YouTube.
- Esta versión é a punta de lanza para un traballo adicado aos nenos. A canción máis o vídeo levan unha semana en YouTube onde leva 18.000 visitas.
- Así que non é agoreiro coa Internet.
- Nas tecnoloxías dixitais, temos moita esperanza. Vai ser un disco moi divulgado na rede que restará ao CD físico pero iso é moi difícil de controlar. É moi complicado vivir da música. O avance na dixitalización foi bárbaro pero deu pé a unha crise no mercado polo que as compañías cada vez apostan menos polos grupos.
- Pero vostedes teñen un púlico fiel.
- Sí, pero en Galicia é cada vez máis complicado tocar. A xente retrotráese á hora de contratar folc. Desgraciadamente, non se está apostando nada polo folc nin desde as institucións, nin desde as produtoras. A xente vai aos concertos se non paga. Estamos nun país de subvención total. Hai que dar o paso e que os programadores perdan o medo a cobrar a entrada.
- Tras tantos anos, arrepíntese de ter deixado algo atrás?.
- A formación que está na actualidad ten unha grande empatía.Non me arrepinto de nada, os tropezóns que houbo seguiron para seguir para adiante, reflexionar e recoñer os erros.
- O faro da portada, é o de Cabo Vilán?
- Sí, este faro da Costa da Morte simboliza a fin da terra. A portada aparece en vermello por un solpor. Temos que aproveitar estes recursos da natureza.
A Universidade Popular inicia o curso sen profesores na metade das materias
A Universidade Popular iniciou esta semana o curso, a pesar de que a metade das materias carecen de profesor e non puideron empezar.
O motivo é o cambio por lei nas formas de contratación dunha parte dos docentes, que ata agora eran por obra e servizo, o que obriga a buscar novas fórmulas. As modificacións legais afectan a unha decena de profesores para os que se fai necesario buscar unha saída.
Esta circunstancia afecta ás materias de encuaderanción, palillos, pintura, serigrafía, música moderna e son, arpa, zamfoña, gaita, percusión, violín, requinto e canto popular. Nestes casos, as clases non deron comezo e a través dunha nota advírtese aos alumnos que poderían iniciarse en novembro, aínda que se avisará a través de distintos medios.
O resto das materias, ao redor dunha decena, iniciaron o curso con atraso o pasado mércores.
A concelleira de Educación, Laura López Atrio, ten intención de levar as súas propostas de contratación á próxima xunta reitora da Escola de Artes e Oficios, aínda sen fixar.
Na actualidade o centro permanece sen director, a pesar de que recentemente o alcalde asegurou que está previsto o nomeamento dunha persoa con carácter estable.
En tanto non se produce este nomeamento, a supervisión corre a cargo de Rafael Ojea, nomeado recentemente xefe do servizo de Educación do Concello.
Os esforzos de repoboación do monte queimado en Cotobade son inútiles, xa que os incendios facilitaron a proliferación desta especie foránea.
Lonxe de acabar co eucalipto, os incendios forestais do ano pasado facilitaron a proliferación desta especie invasora. E un claro exemplo diso é o inevitable rebrote desta árbore, oriúndo de Australia, na denominada zona cero das chamas do 2006: Cotobade, municipio da provincia de Pontevedra.
A mancomunidade de montes de Cotobade, por exemplo, perdeu preto de 6.000 das 7.000 hectáreas de monte que xestiona nas parroquias de Viascón, San Xurxo de Sacos, Tenorio, Carballedo e Rebordelo. «Case todas as zonas que arderon ou ano pasado xa están repletas de eucalipto», afirma ao pé dun dos montes de Viascón afectados polos lumes Emilio Iglesias , secretario da comunidade de montes da parroquia. «Ou lume facilitou a súa expansión», engade.
Manuel Amado, presidente da mancomunidade, coincide. «É unha invasión», sostén. «Non hai maneira de acabar con eles», subliña, para engadir que desde a estrada N-541 avístanse zonas onde os rebrotes de eucalipto «desespérannos».
De feito, é unha batalla perdida. Os traballos de limpeza e eliminación de rebrotes de eucalipto son insuficientes. Emilio Iglesias explica, acusando aos eucaliptos de exército invencible, que a cinza é practicamente como un abono. Cando se produciron os incendios, as sementes das árbores caeron ao chan e se esparcieron «por todos vos lados».
Neste sentido, o comuneiro insiste. «Todo ou que ardeu é agora eucalipto», sinala Emilio Iglesias . «Todo ou que florece é eucalipto, e iso que tratamos de eliminalo, pero ou certo é que crece moi depresa», apunta.
Pero a situación agrávase aínda máis. En Viascón a masificación do eucalipto está a provocar a redución de auga nos ríos, así como nos regachos. «Vos eucaliptos ata recollen a auga que baixa polo monte», indica o secretario da comunidade de montes de Viascón.
Un por un
A batalla que non verá a bandeira branca, símbolo de rendición, é a que se iniciou en Cotobade e outros municipios galegos para evitar a presenza dun só eucalipto a unha distancia inferior a cen metros das casas habitadas.
Os comuneiros eliminaron cada tocón (a parte da árbore que aflora en superficie e que garda a raíz despois de ser tallado) para evitar novos brotes. «Fumos tocón por tocón ata rematar cos eucaliptos que ameazan vos nosos fogares», sinala Emilio Iglesias . «Se non vas un por un, aos dous días xa tes cinco ou seis máis por tronco de eucalipto».
Veciños do municipio recordan que as especies autóctonas, como o piñeiro, o carballo ou o castiñeiro, serviron no seu momento de barreira para frear a propagación das feroces chamas. «Co eucalipto, un síntese impotente. Ves como ou traballo que fixeches vaise ao traste logo de pouco tempo».
Hoxe mobilización: 17 de outubro
(día de escomezo das clases para o resto de aulas da Escola de Artes e Oficios),
ás 20:00 diante do Marco (rúa Principe),
desta vez con instrumentos
POR UNHA ESCOLA CON PROXECTO DE FUTURO!!!
Datas para as probas de acceso
Xa están expostas na secretaría da Escola as datas para as probas de acceso dos alumnos matriculados en primeiro das aulas do Conservatorio Folc da escola de Artes e Oficios de Vigo.
Durante a semana do 22 ao 25.
O Conservatorio de Música Tradicional de Vigo pasará a ser Escola
A Concellaría de Educación de Vigo informa que teñen a intención de converter o Conservatorio de Música Tradicional nunha Escola que se integre na Escola Municipal de Música. Novas dependencias e a estabilidade laboral dos ensinantes, ?facendo fixos ou interinos a toda a xente posible? son as novas propostas para o centro, segundo asegura a titular do departamento, Laura López Atrio, que engadiu que o novo espazo terá "mellores condicións" e ?unha orientación educativa avanzada".
Hoxe mobilización:
17 de outubro
(día de escomezo das clases para o resto de aulas da Escola de Artes e Oficios),
ás 20:00 diante do Marco (rúa Principe),
desta vez con instrumentos
O Xogo dos recortables...probade a cambiarlle de roupa...
máis a imaxe da traición de Bruto a Cesar (o simil da situación de Yolanda Castaño con Isaac Díaz Pardo)
O buque insignia do humor gráfico galego pecha a súa páxina web...
Sendo requiridos por Dom Pablo Carvajal de la Torre, representante legal de Dona Yolanda Castaño Pereira, a retirar do nosso site o desenho gráfico ?Tu Quoque Iolanda?? e os comentários a ele adjuntos, sob ameaça de demanda judicial por delitos de injúrias com publicidade, e nom querendo ferir a delicada sensibilidade da nossa insigne poetisa, Aduaneiros sem Fronteiras, questionando-nos até que ponto tem sentido continuar a fazer humor gráfico neste país e a desenvolver umha autocrítica da razom galega, vimos de decidir fechar o nosso site por enquanto o nosso legítimo direito à liberdade de expressom nom se veja a salvo de coacçons judiciárias fora de lugar.
Mentres chega o mes de novembro e con el o novo traballo de Xose Manuel Budiño podemos atopar pola arañeira este blues con Ezequiel Orol e Segundo Grandío nos tempos mortos da gravación do novo disco.
A Mocidade pola Normalización Lingüística anima a acudir aos pases en galego de Nocturna, o novo traballo de animación da factoría Filmax
A partir deste fin de semana de ponte, pódese ver nas salas de cinema de Galiza o filme Nocturna, nova produción de animación da factoría Filmax especialmente dirixida á xente máis nova. A fita poderá visionarse tamén en lingua galega nun total de catro salas do país (Filmax da Coruña, Filmax Fontiñas e Multicinemas Compostela na capital galega e Multicinemas Norte en Vigo).
Como sempre que se estrea un filme nas nosas salas con posibilidade de ser visionado no noso idioma, a Mocidade pola Normalización Lingüística, sección xuvenil da Mesa, anima a todos os públicos, maiores e pequenos, a acudiren a calquera dos cinemas onde Nocturna se exhibe en lingua galega. Para a Mocidade da Mesa trátase dun acto de compromiso e reivindicación do idioma propio, nun ámbito esencial para a normalización da lingua como o cinema e, en xeral, os espazos de lecer máis frecuentados pola poboación no seu conxuntol; mais trátase tamén dun xeito de desfrutar do cinema e de exercermos o dereito básico que nos asiste a o podermos facer no noso propio idioma.
Porén, malia considerar sempre ?como unha boa noticia? calquera estrea de cinema en galego, a Mocidade pola Normalización Lingüística chama a atención sobre o escaso número de salas onde se exhibirá en galego o novo traballo de Filmax. Así, mentres que Nocturna só poderá verse no noso idioma en tres cidades galegas, poderá visionarse en castelán en calquera das sete cidades e en máis do duplo de salas. ?O galego segue así tratado como idioma de excepción e como cousa anecdótica na súa propia terra ?, sinalan desde as Mocidades da Mesa, ?ben lonxe dunha suposta ou teórica igualdade ou equilibrio co castelán?.
Principia a súa andaina eTiqueTAL.com, unha páxina para atopar parella na túa lingua
O portal Fillos.org busca poñer en contacto a mozos e mozas de Galiza e da diáspora.
O maior portal da diáspora galega, Fillos.org, presentou esta semana un novo servizo que permitirá que mozos e mozas de todo o mundo atopen amigos ou parella usando unicamente etiquetas en galego. A iniciativa eTIqueTAL.com, que conta co apoio da Secretaría Xeral de Política Lingüística, pretende contribuír á normalización da nosa lingua en internet.
Segundo explican os propios promotores, ?o web baséase no concepto da semántica, de tal xeito que cada usuario defínese a si mesmo mediante unha icona, unha frase favorita e unha serie ilimitada de etiquetas que describe todo o que lle gusta?. Posteriormente o propio sistema é o que avisa de xeito automático a outros usuarios que comparten eses mesmos gustos e posibilita o contacto privado.
O responsábel técnico do proxecto, Manuel Casal Lodeiro, subliña que a iniciativa pretende ?facer que os mozos galegos empreguen máis o galego para se relacionaren entre si na Rede, e que como en todos os nosos proxectos se reúnan nun lugar común os galegos de Galiza e da diáspora?.
A Deputación de Pontevedra decidiu continuar coa actividade da Escola de Gaitas e Percusión que rexeitara o goberno cangués tras dous anos de funcionamento.
As clases impartiranse na academia Staccato, en cálea Paz, os sábados pola mañá. O prazo de inscrición está aberto ata o día 19. O 20 terá lugar o acto de presentación ás 12.00 horas.
Tanto a matrícula como as clases son gratuítas. A Escola proporciona aos alumnos os instrumentos mentres non o adquiren pola súa conta. Ao alumno non se lle esixe ningún coñecemento previo nin de música nin de instrumento.
O deputado provincial, ex alcalde e concelleiro cangués José Enrique Sotelo, e o director da escola, Hipólito Cabezas, anunciaron onte nun hotel do centro do pobo a decisión do organismo provincial e aproveitaron para criticar ao goberno local por descartar esta oferta recorrendo ao «peregrino argumento», segundo indicou Sotelo, de que os instrumentos e os ensinos musicais non responden á tradición galega. O ex alcalde considera que o tripartito buscou unha «confrontación interesada» con tal decisión. «Nós non entendemos a cultura como un coto privado para adoutrinar ás masas», afirmou.
Hipólito Cabezas mostrou a súa sorpresa pola argumentación que serviu ao goberno cangués para pechar a escola. Afirma que tanto os instrumentos utilizados (gaita, tamboril e pandereita) como os ensinos musicais responden plenamente á tradición folclórica galega. Os estudantes inícianse cunha frauta rectificada, adaptada á escala da gaita. Os estudantes de percusión inícianse con caixas xordas antes de pasar ao tamboril e a pandereita.
Cabezas di que ninguén pon reparos a que os grupos folk toquen calquera instrumento foráneo, pero ás bandas de gaitas obrígaselles a vestir o traxe tradicional, a facer música tradicional e a utilizar os instrumentos tradicionais. Ao seu xuízo, é «algo incomprensible e manipulado». Apunta a posibilidade de que sexa potenciado por músicos que se quedaron descolgados e sen posibilidades de actuar.
A Deputación, que mantén estas escolas en Arousa, Lalín, Pontevedra e Vigo, creou a de Cangas hai dous anos. As clases impartíanse no auditorio. O concelleiro de Cultura cangués, Xosé Manuel Pazos, di que había un grave problema de espazo, problema que recoñece o director da escola. A decisión final de pechala, con todo, tomouse en comisión de goberno. As críticas dalgúns músicos tradicionais desde o mesmo día en que foi aberta foron o argumento de tal decisión. Pazos di que o ensino da gaita e a percusión está ben cuberta polas bandas existentes en Cangas.
Ruxe-Ruxe anuncia que despois de presentar o seu último traballo discográfico ?Comercial? (PAI-musica 2006) nunha intensa xira de 44 concertos ao longo de todo o país, fai unha breve parada para gravar de maneira inminente o que será o seu 6º traballo de estudio, que estará na rúa en marzo de 2008.
A despedida da xira ?Comercial? levará ao grupo a tocar os días:
31 de Outubro, Sala Irish Rover, Madrid.
1 de Novembro, Sala MostMusic, Leganés.
2 de Novembro, Sala Baranda, Barco de Valdeorras.
3 de Novembro, Castañazo Rock, Chantada.
Os Ruxe-Ruxe queren agradecer o apoio e cariño recibido por todos os promotores, asociacións, programadores e festivais, así como, moi especialmente aos grupos cos que compartiron cartel e tamén a toda a xente que asistiu aos concertos e cargou de enerxía positiva á banda ao longo de todo este 2007.
"isto somentes é rock and roll pero préstanos dabondo"
Os gaiteiros de toda Galicia celebran a súa festa en Vigo
A asociación A Buxaina e o Centro Recreativo Artístico e Cultural de Coruxo rende hoxe homenaxe ao gaiteiro. A festa da música tradicional realízase desde hai dezanove anos e ten como obxectivo destacar a figura dalgúns gaiteiros que seguen mantendo a cadea de tradición musical entre xeracións, por encima das modas e os adiantos tecnolóxicos.
A tradición remóntase ata onde un queira buscar, e xa no padrón de Vigo de 1639, constaba un veciño inscrito co oficio de gaiteiro, nun total de 519 veciños, entendidos estes como cabezas de familia, residentes nunha casa.
E é que Galicia non se pode entender sen o son dunha gaita. Romarías, «seráns» ou muiñadas foro amenizados desde sempre por estes personaxes e os seus instrumentos de fol. Durante tempo, os gaiteiros eran como os roqueros; seres relacionados coa troula e o vivir «a lume de biqueira».
A cita terá lugar a partir das sete e media da tarde, no teatro do Centro Cultural Caixanova. O aforamento volverá cubrirse porque o amor polas tradicións está moi vivo no municipio vigués.
Nesta decimonovena edición, os organizadores do evento renderán homenaxe a Manolo Viqueira e Marcelino e Pepe dá Gaita de Sarandón, figuras destacadas da música tradicional galega que seguen transmitindo os seus coñecementos de geración en xeración, desde a experiencia que lles proporciona a súa longa dedicación ao folclore galego.
As presentacións correrán a cargo de Pepe Suevos, que seguro que cargará de humor todos os seus comentarios, non en balde é unha das figuras locais máis destacadas no fino oficio de facer reir.
Pero nunha homenaxe á gaita non podía faltar a presenza da música. Nesta ocasión, o programa está cargado de oficio. Así, os espectadores poderán seguir a actuación de Anacos de Buxo, un cuarteto de música tradicional galega, formado por dúas gaitas (Xurxo Fernández e Pedro Álvarez), tamboril (Ramón Corral ) e bombo (Álex Covelo), que sacaron o seu primeiro disco en 2004; a Agrupación Folclórica Trompos Os Pes, nacida en Marín fai máis de vinte e cinco anos; e Quempallou, un grupo que traballa sobre os ritmos tradicionais galegos intentando conservar a frescura orixinal, e buscando un estilo moi bailable para goce tanto dos propios músicos como do público. Así que a festa da gaita está asegurada, tanto desde o punto de vista emotivo, como musical.
Este xoves día 11 de outubro ás 20:30 celebrarase, no Teatro Colon de A Coruña, a gala de entrega dos prestixiosos "Premios Opinión" adicados á música galega e organizados polo xornal "La Opinión".
Actuacións da gala:
Xosé Luís Miguélez, gaita + Pablo Diago, piano. Nordestinas: Guadi Galego, voz + Ugia Pedreira, voz e Abe Rábade, piano, Maite Dono, voz + Manuel Gutierrez, piano Os Cempés (nunha das derradeiras actuacións antes de despedirse como grupo)
A entrada é libre ata completar aforo, previo levantamento da invitación na sede do xornal. Para conseguir a invitación recorta o cupón que vai co xornal e entregao na sede do mesmo situada na Rúa Franxa 40-42.>
Un ano máis a gala de entrega dos PREMIOS OPINIÓN volve pulsar o estado no que se atopa o folk galego. Os premios concedidos ao longo destas seis edicións conforman un panorama do que se está a facer neste estilo musical, o que se viu reflectido nas votacións elaboradas polo xurado composto por xornalistas de diferentes medios de comunicación.
Unha novidade estilística faise evidente ao consultar o palmarés das dúas últimas edicións do galardón, no que se comproba que xurdiron novas visións musicais capaces de engaiolar a un público quizais necesitado dunha lufada de aire fresco que fixese enriquecer as opcións existentes dentro da música de raíz do noso país. A apertura de novos vieiros plásmase nunha serie de proxectos nos que salienta o traballo dun fato de artistas inquedos necesitados de romper clixés e moverse con absoluta liberdade sen sentir que optar por un camiño diferente é algo que non se debe facer. O seu labor comeza a ser recoñecido e o público refrenda o traballo mercando os seus álbumes e aportando unha interesante cifra de vendas para un pequeno mercado coma o noso.
Nesta sexta entrega dos premios o camiño marcado pola edición anterior, premiando tres obras novidosas dentro do folk galego, continuou no momento en que os gañadores como mellor disco do ano 2006 foron o trío Nordestin@s. A unión do pianista Abe Rábade e as voces de Guadi Galego e Ugía Pedreira, xa cunha traxectoria ás súas costas, conforman unha obra peculiar na que conviven con naturalidade pezas populares, aportacións propias e as pingas jazzísticas aportadas por Rábade, un músico que goza de moito prestixio e foi quen de afrontar o reto lanzado polas súas compañeiras para unirse a elas nunha singradura que cabe considerar exitosa, e que non sabemos se terá continuidade no futuro.
Os Cempés desfanse e esta é unha excelente ocasión para brindarlles unha despedida brillante, como eles merecen, logo de facer bailar a miles de persoas ao longo de todos estes anos. O seu carácter lúdico colaborou para facer de festivais auténticas festas. Recibiron na segunda edición un PREMIO OPINIÓN como terceiro mellor disco do ano por Moe a moa e agora temos ocasión de velos tocar enriba do escenario.
A presentadora do acto é Maite Cabezas, presentadora de A Revista fin de semana, programa da TVG. A cerimonia de entrega comezará ás 20.30 horas no teatro Colón e durará algo máis de dúas horas.
Comezará saíndo ao escenario o gaiteiro Xosé Miguélez para interpretar un par de pezas, acompañado do pianista Pablo Diago. Despois tocaralle o turno a Maite Dono, acompañada ao piano por Manuel Gutiérrez, que cantará cinco temas. Seguidamente tocarán Os Cempés e logo chegará a entrega de premios. Pecharán o acto as Nordestin@s.
Hoxe será un día festivo para o folk galego. A cita é no Teatro Colón da Coruña ás oito e media do serán coa entrega dos PREMIOS OPINIÓN e as actuacións de Nordestin@s, Os Cempés, Maite Dono e Xosé Luís Miguélez. Os lectores que queiran asistir á gala de entrega dos galardóns aínda poden conseguir unha invitación presentando o cupón que hoxe aparecerá nas páxinas do xornal, tal como sucedeu en días pasados.
O trío Nordestin@s naceu da unión das voces de Ugía Pedreira e Guadi Galego e o piano de Abe Rábade. Os sons jazzísticos de Rábade poñen o contrapunto a pezas tradicionais ou de composición propia con sabor mariñeiro. A temática desta obra une ao mar de Cedeira, lugar de nacemento de Galego, co de Foz, vila natal de Pedreira. A receptividade a este disco foi notable e foron quen de vender no nadal pasado dúas mil copias, un rexistro excelente para os tempos que corren na industria musical e máis tendo en conta que se moven nun estilo musical no que as vendas son limitadas. Ugía Pedreira foi a cantante do grupo Chouteira e actualmente é a voz principal de Marful, ademais de ser a directora do Conservatorio Folque de Lalín. Guadi Galego é coñecida por ser a voz de Berrogüetto e ultimamente atravesa un momento creativo intenso ao que dá saída co dúo Espido, formado con Guillermo Fernández. Pola súa banda, Abe Rábade é considerado como un dos artistas novos máis sobranceiros no eido do jazz. Uniron as súas forzas para elaborar un disco que xa vai ocupar un lugar importante dentro da música de raíz galega.
Os compoñentes do grupo amosan satisfacción por recibir o PREMIO OPINIÓN como mellor álbum de folk do 2006 e valoran que se premiou por parte do xurado "algo distinto".
-Semella que desde aquel concerto de presentación en Pontevedra e o segundo, realizado en Mera, pasou demasiado tempo ata que asentaron o seu proxecto.
-Foi premeditado. Quixemos facer poucos concertos ata a saída do disco.
-E chegado ese traballo atopáronse cunhas vendas magníficas. Esperaban tal recibimento a unha proposta novidosa no panorama musical galego?
-Esperabamos que á xente lle gustase porque era un concepto distinto e tiñamos o reforzo de cancións populares. Había unha posibilidade de chegar a un maior espectro de xente por mor das harmonías máis sofisticadas, pero nunca esperas que se venda tanto. A estas aturas levamos facturados máis de catro mil exemplares. Confiábamos no álbum porque é un proxecto sincero.
-Desde o concerto realizado no teatro Principal de Santiago, no que gravaron o disco, a proposta non parou de medrar.
-Ese concerto foi un punto de referenza e un comezo dalgo esperanzador. Notamos que o público estaba claramente con nós.
-A súa execelente acollida, xunto a doutras propostas como as de Xabier Díaz, Espido e Marful, e nestas dúas son parte importante Guadi Galego e Ugía Pedreira, amosan que existe un mercado en Galicia para un tipo de música con raíces que comeza a abrir novos vieiros?
-Si, totalmente. Cremos que a xente agora está preparada e apareceron músicos que se botaron cara adiante a realizar cousas diferentes. Tamén apareceu algunha discográfica valerosa, como no caso de Falcatruada, que editou a Nordestin@s. Danos a sensación que o público esperaba que saíse algo distinto e iso vai axudar aos artistas que realizan autoproducións porque se chegan a un número determinado de vendas poderán meter máis cartos nos seus vindeiros traballos. É moi posible que hai un lustro non sucedese o mesmo e a demanda para este tipo de propostas non acadase a mesma acollida. Agora o que debemos facer é sacarnos o complexo da lingua e cantar en galego con normalidade.
-Axudoulles ser xente xa cunha traxectoria musical ás súas costas para realizar un álbum con maior madurez?
-Que os tres tivésemos xa experiencia resultou moi importante para o resultado final. A unha persoa que comeza custaríalle máis. O mercado no que traballamos é pequeno, pero xa contabamos cun certo nome que axuda a que o trío concentre unha maior atención por parte da xente.
-Hai pouco unha das súas pezas foi escollida para aparecer nun disco recompilatorio editado nos Estados Unidos. Que pode representar ese recoñecemento no estranxeiro?
-O tema é Ari, Ari e o mérito haillo que dar á nosa discográfica, que está a currar duramente. Esas cousas sempre están ben, mais nunca sabes que van representar e que pode acontecer cunha promoción así. Ao mellor non sucede nada especial.
-Vistos os resultados e o éxito acadado cómpre falar do futuro de Nordestin@s. Falaban que non tiñan claro se habería un segundo disco. Variou algo esa idea con todo o sucedido neste tempo?
-Estamos nas mesmas. Non imos pensar moito no futuro, depende de como vaian as cousas de cadaquén, xa que traballamos noutros proxectos musicais. Veremos como evolucionan as nosas carreiras e iso é o máis bonito. O único que temos claro é que, de saír outro disco, tamén sería temático no seu contido. Podía ser do mar, como este, ou doutra cousa, mais sempre pensando nalgo conceptual. Estamos ledos da mestura realizada. Abe provén do jazz e trae ideas diferentes ás nosas, que traballamos noutra onda, e iso enriquece ao conxunto.
O grupo Berrogüetto foi o primeiro gañador dos PREMIOS OPINIÓN co seu disco Hepta. Eles, xunto a Fía na Roca e Susana Seivane, abriron o capítulo de vencedores dun premio que segue a ser a única referenza no panorama musical galego que salienta o labor dos músicos folk.
Pasaron varios anos desde a saída do anterior traballo e agora o conxunto volveu recibir o beneplácito do xurado por 10.0, unha obra que conmemora unha década no eido musical dunha banda asentada como un dos piares máis fortes na música do noso país.
-Que valoración fan desde a saída ao mercado do seu último traballo?
-En liñas xerais cremos que tivo unha boa acollida. Como adoita acontecer hai xente á que lle gusta e a outra non tanto, pero pensamos que foi acollido con bastante agarimo.
-As vendas amosan que seguen a contar cun bo número de seareiros.
-Tal como vai a industria discográfica non hai queixa. Se miramos o descenso xeral de vendas e os números que saen con esta obra vemos que, máis ou menos, mantemos o noso nivel de vendas.
-No verán actuaron bastante por toda Galicia.
-Xullo foi malo por mor da configuración dos concellos logo das eleccións municipais, pero agosto e setembro foron espléndidos. O verán resultou moi activo e sentímonos ledos porque acostuma suceder que cando non tes disco novo os concertos redúcense de xeito considerable, e non aconteceu iso. Queremos salientar a nosa presenza en países aos que non fóramos, especialmente México, onde tocamos nun festival interesantísimo de culturas en resistencia, que están en perigo de perder a súa identidade, e coñecimos xente de todo o mundo. O festival resultou moi potente e ademais, por unha vez na vida, tivemos tempo de facer turismo e México, coa súa cultura precolombina impresionante, é un país espectacular e a xente tratounos moi ben.
-Veñen de estar no Popkomm en Berlín. Como foi a experiencia nun país, como Alemaña, no que lograron un par de premios da crítica musical e adoitan ser moi ben recibidos?
-Había ben tempo que non iamos por aló e a verdade é que sempre tivemos un gran recibimento por parte do público e esta vez recuncamos con esa sensación. O evento é unha festa máis profesional que de cara ao público e a representación galega e española gustou bastante. Ademais, tivemos unha boa repercusión nos medios de comunicación.
-Esta vez tocoulles ser segundos na votación e aínda ningún artista conseguiu repetir como gañador do galardón. Iso reflicte, en certa medida, o bo momento que atravesa a música de raíz na nosa terra?
-Podería ser unha interpretación. Afortunadamente contamos cun alicerce potente e comezan a saír propostas diferentes, que amosan diversidade e calidade para o noso panorama musical. Para manter unha industria musical viva é imprescindible meter carbón humano a traballar, e que todo ese traballo se consiga plasmar no apartado artístico.
-É inevitable preguntar por ese adiado disco sobre enerxías alternativas.
-Levamos moito tempo traballando niso. O proxecto continúa adiante e non está esquecido pero atopamos atrancos e oxalá en breve teñamos novas, pero xa non damos ningunha data de saída.
-Nesta ocasión acadaron o segundo lugar na votación do xurado logo de obter o primeiro lugar na I edición dos PREMIOS OPINIÓN.
-O importante é seguir estando presentes na lista de premiados e que a xente siga a falar de nós. O outro é unha cuestión sinxelamente numérica que non ten tanta importancia.
Milladoiro realizou con Unha estrela por guía un traballo atípico na súa carreira, xa que se constituía como o primeiro disco enteiramente cantado na longa andaina da banda.
Os poemas do finado escritor Manuel María son o eixe deste traballo de encarga co que o conxunto afrontaba un reto musical. Maniféstanse decepcionados co recibimento tido a esta obra, tal como se pode comprobar na entrevista, pero o máis importante nestes momentos na vida da formación é a recuperación de Antón Seoane logo dun verán no que non tocou co grupo por mor dun problema de saúde. Na época estival, a banda non interpretou nos escenarios o disco novo, reservado polas súas características para recintos pechados.
-Como valoran o recibimento deste álbum, atípico na súa carreira musical?
-Non estamos moi ledos porque pasou desapercibido. Decepcionounos o silencio que houbo ao redor do álbum. Independentemente da valoración artística sobre a obra, que haberá, loxicamente, para todos os gustos, cremos que un disco que une a poesía de Manuel María con Milladoiro debería ter outra repercusión. Fallou moito a vontade política. Falábase de poder realizar algo no estranxeiro e ao final case nin o presentamos no país.
-Cantos concertos deste traballo deron en Galicia?
-O de presentación en Pontevedra, cuns actos organizados un chisco de tapadillo, en Santiago de Compostela e Vilalba. As actuacións pasaron sen pena nin gloria. Non sabemos o motivo, pero en Galicia viráronlle as costas a este traballo.
-Cales son os vindeiros proxectos do grupo?
-En primeiro lugar remataremos o ano de concertos, que aínda nos levará por Sevilla e Zaragoza. Logo estamos a pór música a un proxecto audiovisual de Jose Luis García Sánchez, con quen xa colaboráramos en Divinas Palabras. Volve fixar a súa atención en Valle Inclán e prepara un traballo sobre tres obras do escritor galego. Imos compoñer a música para unha delas, titulada Las galas del difunto. Tamén estamos en negociacións avanzadas para un proxecto co Eixo Atlántico no que conectariamos a Portugal e Galicia musicalmente e colleriamos referenzas dos dous países para elaborar un disco. A máis longo prazo barallamos ideas para o 2009 porque se van cumprir trinta anos de vida de Milladoiro e queremos realizar algo un pouco singular para conmemorar como é debido ese aniversario tan especial.
O Colectivo en Defensa da Gaita (CDG) síntese unha vez máis indignado e ofendido ante as recentes declaracións realizadas por D. Xosé Lois Foxo (Director da Escola Provincial de Gaitas e da Real Banda de Gaitas da Deputación de Ourense) con relación á chamada Liga Galega de Bandas de Gaitas e a súa futura denominación anunciada por el mesmo, sendo o promotor desta competición de bandas pseudo-galegas, que semellan máis de Escocia que de Galicia. Segundo palabras do señor Foxo, o vindeiro ano desaparecerá a Liga Galega para pasar a Liga Ibérica, nome curioso que chama a atención do CDG.
As denominacións de orixe (pensemos no xamón ibérico, por exemplo) son lugares ou áreas de fabricación, elaboración ou extracción dun determinado producto que, pola súa singularidade, é representativo dun lugar concreto. Se unha liga como ésta, que dende a súa creación fomenta formacións semellantes ás escocesas, pasa a denominarse en pouco tempo Ibérica, non só constitúe o fracaso deste campeonato en Galicia (recurrir a fórmulas a nivel estatal e non só galego como ata agora é sinal de deterioro e esgotamento dun proxecto que comezou sendo viable ata hoxe), senón que xustifica o agardado desexo do señor Foxo por constituíla como unha denominación de orixe máis e espandila polo resto do Estado, como un auténtico virus.
E é realmente sorprendente como hai xente que pretende vivir deste conto musical que dura xa moitos anos e que o CDG denuncia constantemente á cidadanía galega e non galega dende hai tempo. Non cómpre unha denominación de orixe para as gaitas, señor Foxo. Son case todas galegas (lembremos que hai algunhas inventadas por vostede que non o son, as denominadas gaitas marciais ou marcianas para nós, empregadas na maioría das bandas que participan nesta Liga). A futura Liga Ibérica de Bandas de Gaitas non é, por suposto, de orixe galega. Só faltaba iso. A súa orixe é, sen dúbida, escocesa. Quen pretenda enganar ós cidadáns con artimañas deste tipo non o conseguirá nunca. Nin con isto nin con nada.
A Banda de Gaitas Tradicional Airiños de Fene festexou, o pasado 29 de setembro, 20 anos de traxectoria marcados pola seriedade no traballo, a honradez da súa proposta musical e mais a dignidade na súa transmisión
Nuns tempos nos que o máis sinxelo e doado sería ás correntes "de moda", ás subvencións e ó mercantilismo, eles decidiron apostar por unha proposta de música tradicional de calidade e respectuosa co legado recibido dos nosos maiores, sen complexo ningún á hora de empregar os instrumentos propios do noso país. Airiños de Fene conta cun traballo discográfico publicado que, xa no seu propio título, reivindica a autenticidade e enxebreza do que é a súa proposta musical: Identidade.
O presidente de Airiños de Fene, Valentín García, e o seu Director Musical, Miguel Doval, ofrecéronnos a súa persoal ollada sobre o pasado e o presente da agrupación:
O proxecto de formar unha banda de gaitas en Fene, ¿de que xeito comezou?
Valentín García: A idea de reunir os rapaces e rapazas das distintas escolas de música e baile tradicional de Fene, nunha aventura musical común, partiu de Ramiro Couce; cun proxecto inicial, talvez demasiado ambicioso, que era o de formar unha banda de gaitas de todo Ferrolterra. Así naceu Airiños de Fene.
¿E a partir de aí?
Valentín García: A partir de aí a banda viviu dous períodos ben diferenciados. O primeiro deles podémolo situar temporalmente entre o momento mesmo da súa fundación e o ano 1992; nese tempo, os compoñentes foron perfeccionando a súa técnica e preparando o que despois sería o noso repertorio musical. Unha vez conseguido un suficiente nivel de calidade iniciouse o seguinte período e chegou o momento de amosarlle ao público o froito deses case cinco anos de esforzado traballo e dedicación.
O número de actuacións e os seus resultados, desde esa presentación ao público, ¿foi satisfactorio?
Valentín García: Plenamente. Temos actuado por toda Galiza, en distintos lugares do estado español e tamén en Portugal e Francia. O noso traballo, que levamos adiante dun xeito honesto, serio e con dignidade, tivo o seu recoñecemento coa consecución (en dúas das súas edicións) do premio á mellor banda de gaitas tradicional de Galiza no concurso organizado pola RTVG. Tamén fomos convidados para participar, no ano 1992, nos actos de inauguración da Exposición Universal de Sevilla.
Deses lugares de fóra de Galiza nos que tivestes a oportunidade de ofrecer a vosa música ¿onde foi mellor acollida a vosa proposta?
Miguel Doval: Sen dúbida ningunha, no Festival de Lorient. Aquilo é un punto e á parte dentro da música tradicional, tanto polo xeito en que o ven eles como polo que o vemos nós. Na nosa primeira visita, chegabamos alí pensando que era un festival máis; pero tivemos a grata sorpresa de comprobar que, desde o primeiro ata o último dos asistentes, todos gozan escoitando unha gaita. É verdadeiramente impresionante. Mesmo cando estás afinando os instrumentos, algo que aquí resulta un pouco pesado, alí hai xente que está a escoitar atentamente todo o proceso ao mellor dúas ou tres horas seguidas. É case como estar noutro mundo.
Vinte anos dan para moito, pero ¿que foi o máis positivo?
Miguel Doval: Para min foi o traballo compartido con tanta xente. Hoxe en día, cando me atopo con algúns dos antigos compoñentes da banda, lembro as moitas e boas experiencias vividas con eles. Ademais, sinto unha especie de orgullo co feito de que moitos deles sexan hoxe intérpretes de prestixio, aos que Airiños de Fene lles serviu de "rampa de lanzamento" e de referente no respecto debido ás nosas raíces musicais.
Algo no que sempre insistides, incluso ao escribir o voso nome, é en que sodes unha banda de gaitas "tradicional". ¿Por que esa insistencia na definición?
Miguel Doval: En primeiro lugar temos que explicar que a formación de banda non é algo tradicional dentro da nosa música, é unha formación actual que naceu un pouco como froito da necesidade de dar saída artística ao gran número de intérpretes cos que, afortunadamente, contamos hoxe en día en Galiza. A partir desa aclaración, e en contraposición a outro tipo de propostas enganosas, definímonos desde o comezo como banda tradicional porque empregamos os intrumentos tradicionais deste país.
Non precisamos imitar modelos estéticos alleos, nin incorporar instrumentos foráneos, para ofrecer unha proposta de calidade.
No que se refire ao número compoñentes da banda ¿que tal andan as cousas na actualidade?
Miguel Doval: As agrupacións como a nosa pasan todas por momentos moi bos e por outros máis complicados. Agora mesmo contamos cunha "canteira" de músicos máis que aceptable ao tempo que mantemos enganchados a algúns dos máis veteranos para que axuden a "tirar do carro".
Na Xuntanza de Gaiteiros que organizades anualmente hai unha persoa, grupo ou colectivo homenaxeado. Pero nesta XIX edición esa homenaxe é significativamente especial, ¿non?
Valentín García: Un pouco (risas). Ao cumprirse os vinte anos da posta en marcha de Airiños de Fene decidimos que os homenaxeados debían ser todos aqueles que forman ou formaron parte da banda ao longo de todo ese tempo. Por iso convidamos a todos os que, nalgún momento, participaron activamente e deron vida a esta agrupación. Todos eles son os homenaxeados.
Despois de que os responsables de Airiños de Fene nos falaran do pasado e do presente da banda, fixémoslle a mesma pregunta a tres dos grandes músicos convidados á XIX Xuntanza de Gaiteiros. Estas foron as súas respostas:
¿Como valorades a traxectoria musical de Airiños de Fene?
Xabier Díaz: Valorar unha historia tan extensa é bastante complicado, porque é moita a xente que ten participado nesa aventura. Penso que o mellor balance que se pode extraer é o do número de músicos que hoxe gozamos dunha certa "visibilidade", dentro do panorama musical galego, e que somos fillos desa entidade. É de xustiza recoñecerlle o traballo e o esforzo de todos estes anos.
Dani Bellón: Eu incorporeime á banda no ano 1995, con Miguel Doval como director, e síntome moi orgulloso de todo o que aí aprendín. Na miña etapa con Airiños de Fene coincidín cunha xeración de instrumentistas moi interesantes, cos que foi un pracer traballar. O que podo valorar como máis importante é a paixón pola tradición musical que a banda conseguíu transmitir lles sempre aos seus compoñentes.
Xesús Vaamonde: Levar vinte anos traballando e que a cousa siga a funcionar penso que é dabondo significativo. Ademais, o feito de continuar posicionándose claramente como
unha banda que emprega soamente instrumentos tradicionais paréceme moi correcto xa que, por desgraza, segue a ser necesario deixar as cousas claras e rexeitar as copias, sucedáneas e descaradas, de modelos que todos coñecemos e que non son os nosos.
Xa podedes recoller as vosas invitacions para a Homenaxe ao Gaiteiro, de luns a venres de 20:15 a 22:00 no Centro Cultural de Coruxo.
Este ano os homenaxeados son Manolo Viqueira e Marcelino e Pepe da Gaita de Sarandón, figuras senlleiras da nosa música tradicional que seguen transmitindo os seus coñecementos de xeración en xeración.
Unha gran pedra con gravados rupestres coñecida como A Laxe do Barón, na parroquia de Forzáns, Ponte Caldelas, atrae a atención dos especialistas do grupo de investigación A Laxe dá Irena desde hai varios meses. Este petróglifo é unha rocha de superficie irregular, de granito de gran medio groso, que sufriu a acción de canteiros en dous dos seus lados, pero que ten o privilexio de ser, polo menos por agora, a roca con gravados prehistóricos máis grandes de Galiza. As dimensións da superficie visible desta roca -que non está descuberta do todo- son de vinte metros de eixo norte a sur e de quince metros deste a oeste. é dicir, a superficie gravada alcanza os 180 metros cadrados, superando ao gran petróglifo de Monte Tetón, en Tomiño.
O equipo de especialistas que estuda A Laxe do Barón está coordinado polo arqueólogo Antonio da Peña e o historiador Buenaventura Aparicio. Éstos contaron coa colaboración dos propietarios da leira.
Os gravados que conserva esta roca divídense en dous grupos principais. O primeiro correspóndese á fase máis antiga, databa a principios da Idade do Bronce. Nun comunicado, os portavoces da Laxe dá Irena explicaron que «está integrada por numerosas e variadas combinacións de círculos concéntricos e restos moi desgastados doutras borradas pola erosión, puntos, trazos indefinidos e unha curiosa rede de surcos anchos que percorre a metade nordeste da masa rochosa». Ademais, hai un mínimo de oito representacións de cuadrúpedos. Este detalle é importante porque xunto cos próximos xacementos de Aguasantas e Valongo, en Cotobade, «constitúen a máxima expansión cara ao interior dun tema iconográfico que na súa variedade clásica apenas se afasta da área de influencia das Rías Baixas», segundo os historiadores. A esta mesma fase débense atribuír un par de pequenas pegadas de pés humanos calzados, esculpidos na roca.
A segunda fase é máis recente. Esta serie de gravados probablemente daten de distintas épocas desde a Idade Media incluída. Entre os temas identificables áchanse deseños en Ou ou en ferradura, algún cadrado e numerosas e variadas cruces, ata algunhas cunha peana circular. Os arqueólogos resalta un «curioso motivo soliforme con cruz interna que, se consideramos a súa asociación ás cruces, é posible que puidese tratarse da imaxe dunha custodia».
Difícil interpretación
Pablo Novoa Álvarez foi o primeiro en chamar a atención sobre a importancia das figuras do petróglifo de Forzáns en 1994. Entre os motivos máis rechamantes, pola súa escasa frecuencia, refírese ás pegadas de pés. Marco V. García Quintela e Manuel Santos Estévez consideran que se trata de signos utilizados na investidura dos reis dos castros. Unha hipótese que non convence aos investigadores da Laxe dá Irena, quen a clasifican como «suxestivo», pero tan válida como outra calquera por exemplo rituais iniciáticos hoxe perdidos. Os especialistas deste grupo inciden nas rústicas escaleiras e a prominencia superior da roca como a posibilidade de que este xacemento formase un espazo ritual, no que arriba de todo hai unhas grandes cazoletas ou recipientes, «cuxa finalidade se nos escapa», segundo este grupo.
Os portavoces da Laxe dá Irena solicitaron a protección coordinada deste xacemento a Patrimonio, o Concello e os donos da leira.
O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia vén de anular o proxecto que o concello de Mondoñedo tiña presentado para potenciar a vertente turística das Covas do Rei Cintolo. Tratábase de crear unha aula xeolóxica na que se explicarían as particularidades do paso subterráneo, e de adaptar a entrada ás profundidades da terra ós visitantes menos aventureiros mediante a instalación de ramplas e iluminación.
O xuíz rematou así cun debate que viña durando 6 anos, que enfrontaba a partidarios da apertura como forma de revitalizar a economía do concello lugués mediante o turismo e os defensores dun proteccionismo que impida estragos irreparables neste paraxe natural.
Todo comezou co proxecto presentado polo ex alcalde mindoniense, o 'popular' Luis Rego no ano 2001. As cifras de visitantes que se manexaban daquela eran espectaculares, xa que pretendían chegar nada menos que ós 40.000 turistas ó ano.
A polémica chegou de seguida, coa oposición da Federación Galega de Espeleoloxía, que aseguraba que este proxecto prexudicaría gravemente a cavidade. En 2003, a Consellería de Medio Ambiente licitaba as obras da aula xeolóxica no exterior da cova, e dunha rampla de acceso con iluminación para o interior. A Federación respondeu cun recurso contencioso contra a Consellería que daquela dirixía José Manuel Barreiro.
Os espeleólogos denunciaban ademais que se ían realizar obras nun espazo no que se está a tramitar a declaración de Monumento Natural, e como tal, debería ser administrado pola Xunta e non por un concello.
As obras non se chegaron a iniciar.
O xuíz paralizou o proxecto ata que se chegase a unha resolución xudicial, que finalmente lle deu a razón ós argumentos dos espeleólogos. Dende o TSXG lembran que o pasaxe subterráneo está baixo a Ordenanza Reguladora de Solo non Urbanizable de Protección de Espazos Naturais, que só permite a "explotación racional" dos recursos mentres non se atente contra os valores que se protexen.
En palabras da asociación ecoloxista Amigos da Terra, isto supón que "se permite a explotación turística, pero non a construción de ningunha clase de edificación dentro da limitación do espazo".
Peche por orde do xuíz
O proceso xudicial trouxo consigo o peche preventivo das covas. Isto foi un duro golpe para os veciños, que viron descender un dos principais motores turísticos do concello. A corporación municipal non conseguiu chegar a un acordo para que a Federación retirase a súa denuncia.
Co cambio de goberno, as circunstancias tamén mudaron. O novo alcalde, o nacionalista Orlando González, manifestou a súa intención de non levar a cabo as obras de acondicionamento da entrada das covas, e xa contactou cos espeleólogos, co fin de retomar o diálogo para compaxinar a súa conservación cunha explotación turística respectuosa.
Restos arqueolóxicos e fauna única
Ademais das impactantes formacións de estalactitas e estalagmitas, pouco frecuentes en Galicia pola escaseza de pedra caliza baixo os montes galegos, o labirinto que forman as covas do Rei Cintolo posúe outros alicientes que a fan única.
Durante o verán de 2002, unha expedición arqueolóxica da Universidade de Santiago atopou restos da presencia humana, que poderían ter máis de 3.000 anos. Os achados son restos de ósos e cerámica, e tamén gravados nunha das galerías.
En canto á fauna, a cova acolle varias especies animais de interese para a ciencia. Non só alberga unha importante colonia de morcegos, senón o fondo dos lagos acolle a un crustáceo moi pouco frecuente, o Iberobathynella ortizi.
Os dous conservatorios de música tradicional do País inician o curso con cadansúa crise
Non arrinca ben o curso 2007/2008 para os dous únicos conservatorios galegos de música tradicional. En Lalín o Conservatorio Folque está coa matrícula suspendida e non ten clara a súa continuidade. Pola súa banda, en Vigo problemas coa contratación do profesorado están a atrasar o comezo das clases no Conservatorio de Música Tradicional. A aprendizaxe folk está agora mesmo na corda frouxa.
Os problemas no Conservatorio Folque de Lalín comezaron xa este mes de xullo. Foi daquela cando o rexedor local, Xosé Crespo, do Partido Popular, reclamaba publicamente axuda á Consellaría de Cultura, en mans do BNG, para manter o centro que abrira en 2000 como unha iniciativa municipal. Crespo xa fixera esta mesma reclamación en febreiro do pasado ano, pedíndolle ao departamento autonómico que achegase 18.000 euros anuais, o que suporía a metade do custo do profesorado. En total, o concello inviste cada ano 66.000 euros en manter esta oferta, e segundo asegura o alcalde ?resúltanos cada vez máis complicado manter o centro?. No mes de agosto, a situación complicábase cando, ?por cuestións burocráticas co concello?, e máis concretamente por vacacións que impediron ?realizar as reunións pertinentes para estruturar o próximo ano académico do centro?, aprazábase o prazo de matriculación. A suspensión continuou ao longo de setembro, e o día 29 deste mes o grupo municipal do BNG de Lalín alertou sobre o perigo de que o concello perda este equipamento. Segundo manifestou o portavoz desta formación, Francisco Vilariño, existe a posibilidade de que o centro se traslade a outro concello, e denunciou ?o total escurantismo? nas negociacións que se desenvolven arredor deste tema e a responsabilidade do alcalde na situación do conservatorio.
Cuestións profesionais
Fóra dos cruces de acusacións políticas, desde o Conservatorio explicaban este primeiro de outubro que ?o equipo docente segue en reunións con Padroado Cultural de Lalín por temas relacionados co orzamento do centro?. Para alén da problemática sobre a participación da Consellaría no conservatorio, Ugia Pedreira, directora do centro, denunciaba nun comunicado que se publicou o primeiro de outubro que ?desde o ano 2000 non se ten variado este orzamento?, e que foi o traballo desenvolvido a maiores polo equipo docente e máis pola Asociación do Conservatorio Folque o que permitiu que o centro fose crecendo. Propostas coma o Ciclo Trad e a Aula Folque Infantil de Pontevedra, a organización do circuíto 4x4 ou outras actividades repercutiron ?nunha mellora laboral do equipo docente e en múltiples posibilidades para o alumnado que ten desexo de profesionalizarse no sector?. A maiores, Asociación do Conservatorio de Música Tradicional e Folque propón neste texto ?un novo proxecto de centro onde haxa salarios dignos, onde se poidan introducir máis materias no proxecto curricular, onde o centro sexa entendido como único, exclusivo sen comparación con outro, onde o centro sexa integrado na comarca a nivel de programación cultural?. Unha iniciativa que, salientan, ?está aberta para Lalín e outros concellos interesados de Galicia?. A cuestión mantense, polo momento, aberta e cunha tensa agarda que fai presaxiar novas. Ante a complexidade das negociacións polo momento abertas, os representantes do centro declinaron comentar a situación, e emprazaron os medios para os vindeiros días.
Inestabilidade en Vigo
Nun grado aínda maior, en Vigo a problemática laboral dos profesores aparece como unha cuestión fundamental no atraso no comezo das aulas, que foi adiado ata novembro. Nesta cidade, o conservatorio naceu en 1996 e depende da Escola de Artes e Oficios (antiga Universidade Popular). O centro deu pé ao desenvolvemento de iniciativas tan destacadas coma a Fundación Son de Seu e a súa orquestra, así como a unha destacada nómina de artistas. Desde o concello explicaron que este atraso ten como causa fundamental o proceso de contratación que busca legalizar a situación dos docentes, que ata o de agora contaban con contratos anuais. A concelleira de Educación, Laura López Atrio, asegurou que non se prevé suprimir ningún curso e que mesmo están a barallar unha ampliación da oferta formativa. Malia a isto, o pasado un de outubro desenvolveuse unha primeira concentración de usuarios que temen pola viabilidade do centro. Neste encontro, no que participaron representantes de Educación, explicouse que o problema é que actual normativa non permite manter o sistema de contratación temporal de docentes, unha situación que a corporación asegura que é herdada do anterior goberno. Desde o concello explicaron xa que contan cunha alternativa para legalizar o profesorado que non chegaron a concretar, pero desde os usuarios convocaron xa unha nova xuntanza para o vindeiro día 17 co lema ?Por unha escola con futuro?. A pesar de todos estes contratempos, e no medio a incerteza reinante, desde o un de outubro a preinscrición para os cursos de música tradicional da Escola de Artes e Oficios mantense aberta.
A situación deu aínda unha reviravolta onte, tres de outubro, cando o propio alcalde, Abel Caballero terzou no tema e recoñeceu que o concello non está en situación de garantir a continuidade do equipo docente. A maiores, sinalou que se están a barallar varios nomes para ocupar a dirección da escola de Artes e Oficios e, polo tanto, do ensino de música tradicional na cidade. Na actualidade este posto atópase vacante. É de supor que unha mudanza nos ensinantes daría en novos atrasos e en que se intensifiquen as propostas. Nin o Concello nin o coordinador dos cursos do conservatorio, Rodrigo Romaní, comentaron nada sobre a situación e a súa posible evolución. A expectación, mentres, increméntase segundo van pasando os días sen que se resolvan estes problemas.
Os responsables municipais non saben aínda como afrontar a difícil situación que atravesan preto da metade do persoal do claustro da Universidade Popular.
«Están a ver os servizos xurídicos da Concellaría de Educación que modalidades hai de contrato e como facemos para que esta xente continúe o seu traballo normal na docencia», explicou onte o alcalde. Con todo, advertiu que non está en condicións de garantir a súa continuidade, a pesar de que persoalmente lle gustaría.
Director
Sobre o nomeamento dun director para o centro, Caballero asegurou que se designará a unha persoa e que nestes momentos barállanse varios nomes.
A idea é que o elixido permaneza varios anos á fronte da Escola de Artes e Oficios, por iso é polo que se estude de forma detallada. Na actualidade a Universidade Popular pasa por un período de transición tras o cesamento o pasado luns do director Jacinto Martín. Nestes momentos, e mentres non se cobre o cargo, a supervisión corre a cargo do novo xefe do servizo municipal de Educación, Rafael Ojea.
Boa parte dos 23 profesores que integran o persoal da Escola enfróntanse ao cambio por lei no modelo de contratación.
Fórmulas
O feito de que se eliminasen os contratos por obra e servizo o pasado mes de marzo obriga agora ao Concello a buscar outras fórmulas para garantir a súa continuidade.
Entre tanto, o inicio das clases de atrasou para o día 17 e descoñécese se nesa data xa poderán impartir as súas materias os afectados.
A situación causou certo malestar no centro pola falta de previsión.
Entre os ensinos implicados figuran encadernación, música moderna, palillos, pintura, zanfona, gaita, violín folk e canto popular.
Outro dos motivos do malestar é a falta de director, ao non ser esta a primeira vez que a Escola se enfrenta a esta situación.
Desta vez toca na Galiza, e escollemos como emprazamento a mesmísima montaña dos Ancares lugueses. Será o sábado 24 de Novembro no Albergue Campa da Braña, no Concello de Cervantes.
A dinámica será semellante á das outras tres edicións: cea-confraternización, concerto dun grupo de pandereteiras galegas e outro de "pandereteres asturianes". Logo, foliada (tamén de confraternización ;-D) ata altas horas da madrugada, e durmida opcional no propio albergue.
Está confirmada a participación de Polavila, alumnas de Juanjo Fernández e auténticas herdeiras da tradición de pandeira ancaresa.
Restan por confirmar os últimos detalles, pero garantimos uns prezos (incluíndo só cea, ou cea, durmida e almorzo) moi "populares".
O dito, reservade o 24 de Novembro nas vosas axendas, foliadeiros e foliadeiras do mundo!!!
O programa da RADIO GALEGA Lume na Palleira especializado en música Folc e Tradicional ven de ampliar a súa oferta e de mudar a RADIO GALEGA MÚSICA, ainda que segue emitindo tamén na RADIO GALEGA.
O seu director e presentador segue a ser Emilio Españadero Paz.
Os seus horarios serán:
Os sábados de 16:00 a 18:00 na RADIO GALEGA MÚSICA con emisión conxunta de 16:05 a 17:00 na RADIO GALEGA
Os domingos de 15:00 a 16:00 na RADIO GALEGA MÚSICA.
As frecuencias de escoita da RADIO GALEGA MÚSICA son:
SANTIAGO 104.2
FERROL 106.3
A CORUÑA 92.1
A COVA (centro.prov.Lugo) 96.6
OURENSE 95.6
LUGO (Capital) 106.2
PONTEVEDRA 101.4
XIABRE 88.0
VIGO (Domaio) 90.8
A comunidade ?hardcore? mobilízase por solidariedade cos integrantes do grupo Ictus
A Sala Zona de Bueu acollerá este sábado un concerto de catro grupos e dous picadiscos que busca recadar cartos que axuden aos integrantes do grupo de hardcore Ictus.
Os grupos Prap´s , Kogito, Última Sacudida e The Señoritos, xunto a DJ Gavu e DJ David Graña porán a música nesta noite na que os roqueiros dan toda unha lección de solidariedade.
O 2 de agosto pasado o grupo lugués Ictus percorría Europa nunha xira na que xa presentaban temas do seu cuarto disco gravado antes do verán, un accidente nunha autopista de Bielorrusia rematou traxicamente coa xira colocando en estado de máxima gravidade ao seu batería, Mejuto, cun traumatismo vertebral que o mantivo inconsciente moito tempo e completamente paralizado. Desde entón a comunidade musical do hardcore e o punk tense envorcado en diversas mostras de apoio moral e económico para axudar nos gastos médicos e de intendencia que todo isto lles causou.
O de Bueu é o segundo concerto destas características despois do celebrado en Llodio o pasado 21 de setembro.
Como ben saberedes existe unha fonda preocupación polo futuro do Conservatorio folc da Escola de Artes e Oficios de Vigo, xa que non hai data para o comezo do novo curso.
Esta situación de inseguridade repitese ano tras ano cando chega á época de contratación dos mestres, pero este ano hai un problema engadido...cambio de normativa.
Até este ano para evitar a concatenación de contratos os mestres eran contratados polos meses do curso e despois mandados ao paro, para ao comezo do curso seguinte voltar sacar un novo procedemento de contratación por méritos e volver contratar novamente.
Así tiñan a Xaquín Xesteira, Anxo Pintos, Chisco, Alfonso, Xosé Liz,...
Pero a normativa tense modificado:
Se un primeiro contrato estaba vixente a partir do 15 de xuño de 2006, data de entrada en vigor da nova normativa, os traballadores que nun periodo de trinta meses estivesen contratados durante un prazo superior a vintecatro meses, con ou sen solución de continuidade, para o mesmo posto de traballo coa mesma empresa, mediante dous o máis contratos temporais, sexa directamente ou a traverso da sua posta a disposición por empresas de traballo temporal, coas mesmas ou diferentes modalidades contractuais de duración determinada, adquirirán a condición de traballadores fixos.
(art. 12. dous do R.D. Lei 5/2006).
Resumindo: A administración ten un problema, non pode ter contratada para un mesmo posto a unha persoa se pasa contratado ao menos 24 meses nun periodo de 30, tería nese caso que facela interina e sacar o posto a proceso selectivo para cubrir a praza fixa... cousa que non debe interesar...hai cartos para outras cousas pero non para a Escola de Artes e Oficios.
Semella que houbo falta de previsión pola Administración e non tiñan preparada ningunha solución alternativa.
Á concentración de onte acudiu a concelleira de educación para informarnos en persoa:
-É unha situación herdada da anterior Corporación...claro
-Vender a moto do moi preocupada que estaba...
-As clases comezarán en novembro (non puido concretar máis a pesares de que é os prazos administrativos teñen pinta de alongar máis o proceso)
-Hai unha solución legal para a contratación dos mestres, pero non podía dicila !¡, veu dicir o Xefe de Servizo que non a entenderiamos...Impresionante!! (rebumbio xeral na sala)
-Ía ter unha reunión posterior cos mestres para informalos da situación...seica os mestres tampouco sabían nada.
A miña impresión é que esta mobilización colleunos sen ter moita idea de como solucionar o tema e sen saber como van respirar mestres e alumnos as distintas posibilidades de contratación neste ano dos mestres.
Acordouse continuar as mobilizacións centrandonos na continuidade das clases, a necesidades de que estas escomecen o antes posibel sen máis retrasos, unha maior claridade no que está a suceder e na mellora das condicións da Escola.
Vindeira mobilización: 17 de outubro
(día de escomezo das clases para o resto de aulas da Escola de Artes e Oficios),
ás 20:00 diante do Marco (rúa Principe),
desta vez con instrumentos
A equipa docente do CMTF segue en reunións co Patronato Cultural de Lalín por temas relacionados con o orzamento do centro. Desde o ano 2000 non se ten variado este orzamento e todo o conseguido a maiores polo CMTF foi fruto de autoxestión a raiz de organizar a Asociación do CMTF, plataforma que sirveu para mellorar e ampliar o proxecto de centro dentro e fora de Lalín.
Para exemplos o Ciclo Trad de Pontevedra, a Aula Folque Infantil de Pontevedra, o Encontro de Zanfona de Narón, o Encontro galego de acordeón diatónico, A mostra de Pandeireta e pandeiro en Pontevedra, o deseño do Circuito 4×4, o convenio de actividades paralelas con a Dirección Xeral de Creación e Difusión cultural da Xunta de Galicia? todo elo foi, traballo de xestión da Asociación do centro. Isto por un lado repercutiu nunha mellora laboral da equipa docente e en multiples posibilidades para o alumnado que ten desexo de profesionalizarse no sector.
Agradecemos tambem ao patronato o orzamento adicado nestes 7 anos para mercar unha mínima instrumentación para a Escola Folque Infantil, a amplificación, a zanfona de estudio, o acordeón diatónico de estudio, algo de bibliografia e fonoteca, ademais da logística propria do centro en si.
Desde a As. do CMTF propoñemos un novo proxecto de centro donde haxa salarios dignos, donde se poda introducir mais materias no PCC, donde o centro sexa entendido como único, exclusivo sen comparación con outro, donde o centro sexa integrado na comarca a nivel programación cultural, ? Este novo proxecto está aberto para Lalín e outros concellos interesados de Galiza, é unha factoria musical independente para a creación sobre os pilares da música tradicional galega.
Agradecemos a fidelidade e interese do noso alumnado ó cal lle gardamos grande respeito e cariño . E queremos comunicar-lles que serán os primeiros/as en coñecer os movimentos da Asociación arredor deste tema ben pola pag.web ben por un mail persoal.
Ciclo de Cine de Medio Ambiente do 3 de outubro ao 3 de novembro.
Naturnova, o Centro Interactivo de Educación
Ambiental de Caixanova, organiza un Ciclo de Cine de Medio Ambiente, con proxeccións todos os mércores e sábados ás 20:30 horas.
Os títulos, relacionados con distintos aspectos ambientais, son:
- Nómades do vento: 3 e 6 de outubro. É un espectacular documental sobre as aves migratorias.
- Xénese: 9 e 13 de outubro.
Trátase dun filme sobre a orixe da vida e o universo.
- Deep Blue: 17 e 20 de outubro. Unha viaxe todo o máis profunda dos océanos.
- Baraka: 24 e 27 de outubro. Narra a evolución da Terra e da Humanidade.
- Os espigadores e a espigadora: 31 de outubro e 3 de novembro. Conta a historia de personaxes que viven do que a sociedade desaproveita.
Todas as proxeccións realizaranse no Auditorio do Centro Social Caixanova, con entrada por Velázquez Moreno, 18.
A venda de entradas será en Naturnova, Velázquez Moreno, 20.
A entrada ordinaria ten un prezo de 2 euros, pero se ofrece a opción de obter conxuntamente unha entrada para visitar Naturnova por 1 euro máis.
Luar na Lubre levounos da man por "O son do Ar" no 1988 para despois asomarnos á "Beira Atlántica". Con eles, vivimos o "Plenilunio" e voltamos ao "Cabo do Mundo". Agora, no 2007, Bieito Romero e os seus retornan abrindo hourizontes e mentes cun álbum intenso e extenso (14 composicións gravadas en cinco meses). Desta vez, a súa proposta é pasearnos polos "Camiños da fin da terra". A vindeira semana, presentarán esta nova obra a piques de chegar ás tendas de discos. 
A Universidade Popular inicia o curso sen profesores na metade das materias
Os esforzos de repoboación do monte queimado en Cotobade son inútiles, xa que os incendios facilitaron a proliferación desta especie foránea.
Hoxe mobilización:
Hai que saber tomar as cousas con humor...
A Mocidade pola Normalización Lingüística anima a acudir aos pases en galego de Nocturna, o novo traballo de animación da factoría Filmax
A Deputación de Pontevedra decidiu continuar coa actividade da Escola de Gaitas e Percusión que rexeitara o goberno cangués tras dous anos de funcionamento. 
Os gaiteiros de toda Galicia celebran a súa festa en Vigo
Hoxe será un día festivo para o folk galego. A cita é no Teatro Colón da Coruña ás oito e media do serán coa entrega dos PREMIOS OPINIÓN e as actuacións de Nordestin@s, Os Cempés, Maite Dono e Xosé Luís Miguélez. Os lectores que queiran asistir á gala de entrega dos galardóns aínda poden conseguir unha invitación presentando o cupón que hoxe aparecerá nas páxinas do xornal, tal como sucedeu en días pasados.
O grupo Berrogüetto foi o primeiro gañador dos PREMIOS OPINIÓN co seu disco Hepta. Eles, xunto a Fía na Roca e Susana Seivane, abriron o capítulo de vencedores dun premio que segue a ser a única referenza no panorama musical galego que salienta o labor dos músicos folk. 
Milladoiro realizou con Unha estrela por guía un traballo atípico na súa carreira, xa que se constituía como o primeiro disco enteiramente cantado na longa andaina da banda. 
GAITAS E XAMÓN IBÉRICO
A Banda de Gaitas Tradicional Airiños de Fene festexou, o pasado 29 de setembro, 20 anos de traxectoria marcados pola seriedade no traballo, a honradez da súa proposta musical e mais a dignidade na súa transmisión 
O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia vén de anular o proxecto que o concello de Mondoñedo tiña presentado para potenciar a vertente turística das Covas do Rei Cintolo. Tratábase de crear unha aula xeolóxica na que se explicarían as particularidades do paso subterráneo, e de adaptar a entrada ás profundidades da terra ós visitantes menos aventureiros mediante a instalación de ramplas e iluminación. 
Os dous conservatorios de música tradicional do País inician o curso con cadansúa crise
Os responsables municipais non saben aínda como afrontar a difícil situación que atravesan preto da metade do persoal do claustro da Universidade Popular.
Como ben saberedes existe unha fonda preocupación polo futuro do Conservatorio folc da Escola de Artes e Oficios de Vigo, xa que non hai data para o comezo do novo curso.
A equipa docente do CMTF segue en reunións co Patronato Cultural de Lalín por temas relacionados con o orzamento do centro. Desde o ano 2000 non se ten variado este orzamento e todo o conseguido a maiores polo CMTF foi fruto de autoxestión a raiz de organizar a Asociación do CMTF, plataforma que sirveu para mellorar e ampliar o proxecto de centro dentro e fora de Lalín.
Ciclo de Cine de Medio Ambiente do 3 de outubro ao 3 de novembro.