| Semieiro das ideas que non deixan durmir, dos pensamentos que se remexen por sair. |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Lela |
|
Ser alento dos teus pulmóns,
e saír facéndoche vibralas cordas,
agarimando a túa gorxa.
Ser modelado ao teu gusto pola lingua,
esnaquizarme en fíos de verbas entre os dentes,
tanxer con dedos de ar os teus beizos ,
e rematar suicidándome,
como un parto,
como unha expulsión
do teu Edén interior,
na forma de unha cantiga.
Cecais un Lela, mestura da túa voz
e da tenrura dun home.
Ser canción nada de ti, do teu interior,
do teu celme de muller terra,
de terra femia ,
desa fermosura inmensa de muller
que so poden ter as nosas bravas.
Adicado, por que si, por que me peta, as nosas Uxía e Ugia, e a nosa Guadi, voces fermosas en mulleres fermosas dunha terra tamén , como as súas mulleres, brava e fermosa.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
