| Semieiro das ideas que non deixan durmir, dos pensamentos que se remexen por sair. |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Venus |
|
 Venus
Venus xurdiu, púdica, entre as ondas dun mar inquedo, apoiada cos pes espidos nunha cuncha. Venus navegou ceibe, ate que unha ninfa envexosa tentou cubrila cun manto, tentou agochar a beleza dun corpo espido coa beleza dun manto de ouro; un burca de tea e metal para ocultar unha desnudez fráxil , etérea , sensual .
Venus atracou a súa nao nunha praia esquecida, brindando ao sol a súa fermosura de xénero, os seus seos cor leite, o seu pube dourado.
E o sol envexou aos humanos por ter mans e poder tocala, beizos e bicala, por ter ollos que se extasiasen na súa ollada.
E o mar rompeu en escuma, bruou de arrepentimento por deixar partires a esa Venus de curvas perfectas, esa perla de nácar iridescente.
E a lúa sorriu compracida, por ficar sen competencia nun ceo aborrecido.
Venus chegou, tras do asubío dun imberbe varón, suxeitado polos brazos dunha femia ciumenta, incapaz de ver a xenerosidade coa que a deusa regalaba o seu corpo de muller a unha humanidade ponzoñenta e mortal.
E as portas abrironse a un val, que daba a un mar, no que batía a escuma e os ventos alancaban por agarimar unha pel espida , namentres, icona de beleza, a fonte da eterna xuventude cinguía o van da deusa .
|
|
|
|
|
|
|
