Meu navío leva ao vento
no mastro eterno da noite
o treu do meu pensamento.
Leda vai a nao
na proa unha frol:
a rosa albariña
do meu corazón.
Amiguiña, crara estrela,
dáme a aguillada de un bico
para apurrar a gamela.
Leda vai a nao,
et sic.
Por navegar ao desvío
varei a miña chalana
no teu corazón-baijío.
Leda vai a nao,
et sic.
Os agros van de ruada.
Vinde ruar pol-as ondas
levarés a herba mollada.
Leda vai a nao,
et sic.
O faro de Corrubedo
co seu ollo largasío,
ai amor, púxome medo,
Leda vai a nao,
et sic.
Deitouse o mar, foise o vento,
no mastro da noite albean
os liños do pensamento
Leda vai a nao
abordo un amor;
é granada a rosa
do meu corazón.
1927
Fermín Bouza-Brey,
Nao senlleira, 1933
Bouza-Brey, Fermín, 1980,
Obra literaria completa, Santiago: Edicións do Cerne
