monte alto

Durmía baixo un faro,
baixo as horas, a noite intermitente.
A primeira cousa que me deu medo foi a indiferencia
da Torre, a exactitude da luz
ao vencer o ceo escuro, o seu cálculo
para sinalar as tebras.
(Ía poñer, a manía de sempre, que nacera en brazos dun cíclope:
como se o faro fose un cíclope, ou o cíclope un faro).
Frente á casa, de mañá, había leiras,
e o leite quentaba as maos, traía
aínda o calor da vaca
a través do metal.


Xabier Cordal, 2001, A vella peneira a noite, A Coruña: Baía Edicións