|
|
|
|
| Do policial clásico á novela negra |
|
Xornalista e escritor, Aníbal Malvar é autor de varias novelas de serie negra e tamén guionista de cómic en colaboración con Rober G. Méndez. Á de mosca é a historia da desaparición dunha rapaza compostelana e dun fotógrafo e ex axente dos servicios secretos que vai na súa procura. O que semella unha fuxida adolescente acaba convertida nunha complexa trama de narcotráfico.
 O que semella unha fuxida adolescente sen maior trascendencia acaba convertida en Á de mosca nunha complexa trama de narcotráfico enleada cos preparativos para o golpe de Estado do 23-F. O lector irá descubrindo todo iso ó tempo que o fai o investigador, que non deixa de abraiarse ao descubrir o que hai detrás de cada teón. Esas sorpresas -a do protagonista e a do lector- non sería posible sen a habilidade para ordear a súa historia que amosa o autor. Non faltan nesta novela a calidade estilística -nótase as centos de horas de voo en prensa-, a habilidade para manexarse con diferentes rexistros idiomáticos -segundo clases sociais e profesións- e para dar vida ós escenarios nos que sitúa a acción, así como a detallada documentación, que vai destilando ó longo da obra sen caer nesas erudicións rinchantes nas que caen outros autores. Todos estes elementos bastarían para facer de Á de mosca unha boa novela negra, é dicir, unha boa obra literaria, pero o xeito no que artella ás persoaxes convírtena nalgo máis. O sentimental do fotógrafo, quen aínda cre nunha amistade que supón a entrega total; o escepticismo do Gualtrapa, debuxada coma unha boa persoa maleada por unha morea de anos na espionaxe, e, sobre todo, a figura preponderante do Vello, quen vai movendo todos ás persoaxes coma se xogase con eles coma se os movera nun mapa de campaña militar de hai tres séculos, fan de Á de mosca unha obra que vai resistir o paso do tempo sen precisar tratamento para a taraza, o bichiño que se come os libros malos.
Ficha do libro
Título: Á de Mosca
Colección: Edición Literaria Negra
Ano de publicación: 1998
ISBN: 978-84-8302-210-8
O autor
Aníbal C. Malvar (Aníbal Calvo Malvar) (A Coruña, 1964) xornalista, traballa actualmente en El Mundo. Como narrador ten publicadas as seguintes obras: Soño do violinista (1990), libro de relatos e poemas; Un home que xaceu aquí (1993), novela; A man dereita (1994), novela; Unha noite con Carla (Xerais 1995), novela, Premio Xerais 1995; e Á de mosca (Xerais 1998), novela. Como guionista de cómic e en colaboración con Rober G. Méndez ten publicado A irmandade dos lectores tristes (1994) Flores desde Hiroshima (Xerais 1995) No nome da amada morta (Xerais 1996) e A maldición dos Velasco (Xerais 1999).
Para leer máis
Sobre o autor na Wikipedia
Sobre o autor en Praza das Letras
Un conto de Malvar
|
|
|
|
|
| Á de mosca |
|
|
|
|
|
|
| Crime e espazo rural |
|
Din que Xurxo Borrazás é un dos escritores máis sobresaíntes da narrativa galega aparecida na última década do século XX. Esa presenza sobranceira edificouse coa potencia dunha escrita innovadora e audaz na que as fronteiras das estruturas e os xéneros perden contundencia e convidan a explorar terras novas e inquietantes. Criminal non é unha historia. Criminal é a suma das voces que poden dar conta dunha historia.
 Chucho Monteiro volve á súa aldea, na parroquia de Lendo (A Laracha), e lle pide ó seu irmán que lle deixe vivir coa súa familia. Desde diferentes puntos de vista, e con moitas regresións temporais, vai narrando os asasinatos cometidos por Chucho, e analizando a súa situación persoal, as súas teimas e as súas circunstancias. Criminal é a novela que consolidou a Xurxo Borrazás. Ou libro, que reúne nunha narración elementos de carácter onírico e realista, é un exemplo de concisión estilística, na que se empregan as palabras necesarias. Recibiu o Premio da Crítica Española no ano 1994 e o Premio Arcebispo San Clemente en 1995.
Ficha do libro
Título: Criminal
Editorial: Sotelo Blanco
Ano de publicación: 1994
ISBN: 84-7824-218-X
Observacións: Premio da Crítica Española, 1994.
O autor
Xurxo Borrazás Fariña naceu en Carballo en 1963. É licenciado en Filoloxía Xermánica e adícase á docencia do inglés. Empezou escribindo poesía, pero axiña pasa á narrativa, comezando con Cabeza de chorlito (1991). Xa nesta primeira obra súa se atopan as liñas que aparecerán con frecuencia nas súas novelas: os xogos metaliterarios e pluridiscursivos. En 1994 gaña o Premio da Crítica Española e o Premio Arcebispo San Clemente con Criminal, onde a voz do narrador destaca pola súa polifonía.
 Os distintos camiños narrativos contan coa súa faciana material: o espazo é móbil, aberto, o espazo ándase, emprégase, devindo unha dimensión máis da follada de subxectividades (máis que suxeitos). Por outra banda, o tempo tamén vai deixar de ter unha organización tradicional, ou sexa, cronolóxica ou obxectiva, e aparecerá fragmentado, artellado tamén en capas. Especialmente en Eu é (1996), a aproximación desestruturada ou evidentemente subxectivizada do espazo e do tempo axudará a esvaecer as fronteiras entre o real e o onírico ou ficcional. Pero ademais, concretamente nesta obra, será a inclusión de personaxes literarios ilustrados (a literatura dentro da literatura) o que acentúa a explosión de capas de realidade.
Dous anos despois publica Contos malvados e en 1999 O desintegrista, para conseguir con Na maleta (2000) un novo recoñecemento, ao obter o Premio Losada Diéguez en 2001. Nela abórdase a esperanza inútil nunha felicidade transcendente, cun obxecto concreto situado fóra dun mesmo, dos personaxes, no caso.
A heterodoxia volve anegar a súa narrativa un ano máis tarde con Pensamentos impuros, e é Ser ou non a obra talvez máis politicamente incorrecta ou transgresora. Achega a reflexión sobre o propio exercicio da escrita, sobre o sexo e sobre a fisura entre o rural e o urbano (evidenciando a conflitividade ou estridencia na identidade galega ao ser formulada e vivida en termos dicotómicos). En Ser ou non relátase o seu propio proceso de creación, constituíndose, logo, como un xogo metaliterario, aspecto que xa se intuíra no seu primeiro libro. A inscrición no movemento posmoderno é ineludible pola fragmentación do discurso e da mesma historia, así como pola súa vontade experimental. Porén, os matices, a sofisticación da súa creación, afastaríano da concepción basta do mundo, propia da posmodernidade inconsciente. No segundo, achéganse as elucubracións do xurado dun certame a propósito da obra gañadora, a que o protagonista escribe. Con esta superposición discursiva aprovéitase para facer crítica e desmitificar os procesos editoriais (máis que o sistema literario en si). Pola actitude descrida, neste libro albiscáronse riscos un tanto nihilistas.
O punto de vista empregado na súa obra é masculino e a psicoloxía dos personaxes homes é considerada mellor definida que a dos personaxes femininos: as mulleres sempre aparecen máis afastadas do lector e rodeadas dun aura de misterio. En xeral, os perfís deixan rever o inconsciente, o que evidencia falta de liberdade (interior) dos personaxes: estes son presos de si mesmos. (Praza das Letras)
Para leer máis
Sobre o autor na Wikipedia
Sobre o autor na Biblioteca Virtual Galega
Sobre o autor en Praza das Letras
Sobre a novela no xornal La Voz de Galicia
Entrevista co autor no xornal La Voz de Galicia
Entrevista co autor no portal Cultura Galega
Entrevista co autor no portal Vieiros
|
|
|
|
|
| Criminal |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
