Rosalía cédelle a voz ao pobo galego, quere retratar con dignidade o verdadeiro espírito do pobo e canta a meniña gaiteira ao comezo e fin do libro:
A paisaxe dignificada está moi presente:
E así outorgalle a voz ao emigrante en "Adiós ríos, adiós fontes":
Un exemplo do costumismo deste libro dos Cantares está no poema "Un repoludo gaiteiro" que na rede ten unha curiosa presenza na galipedia digna de visitar. tamén é curiosa esta versión sorprendentemente subtitulada cantada por Amancio Prada:
A temática socialpatriótica é a máis ampla no libro:
Mais o eu lírico de Rosalía tamén aparece en Cantares como augurando á Rosalía de Follas Novas
Finalmente o poema a Alborada que cobra un valor simbólico ao pechar o libro:
