Hai días que, simmplemente, non son,
días grises de escuma azul,
doentes e adoecidos,
adormilados, insomnes;
días sen senso, días perdidos.
Hai días que doen cando nin fan
nin son;
días que escupen a súa estupidez
á faciana rota
de arlequíns blancos e negros
de transparentes bágoas
e bágoas sen senso...
Hai días que non son
nin deberían ser,
hai días que perden a cor,
hai días...
hai días... |
