As miñas obrigas laborais e familiares impídenme (moi ao meu pesar)sumarme ao homenaxe tabernario que dentro nun anaco terá lugar por diferentes cidades de Galicia (Santiago, A Coruña, Tui, Lugo) para celebrar o centenario de don Álvaro Cunqueiro.

Como dicía, eu hoxe non podo estar, pero si tiven a sorte de acudir á homenaxe previa que tivo lugar o pasado 26 de novembro en Santiago de Compostela, onde disfrutamos dos pratos e dos textos do máxico escritor. Do que alí pasou xa contaron os amigos Pantagruel,Laconada, e o propio Manuel Gago, un dos organizadores do evento.

A falta dunha cunca de viño a man, o pincho daquel día, un delicioso capón á figueira con verduriñas.

Seguro que moitos de vós coñecedes Guimarães, unha das vilas máis fermosas de Portugal, e que se atopa aproximadamente a unha hora de Valença do Miño (por autoestrada), o que a convirte nunha moi boa opción para pasar o día, ou unha relaxante fin de semana, como fixemos Makeijan e máis eu fai uns días.

Despois de pasar a noite nunha Pousada, en pleno centro histórico, o domingo pola mañá subimos ao Monte Latito, onde visitamos o Palacio dos Braganza, a capela de San Miguel e o Castelo de San Mamede.

De baixada, deixámonos levar polas pequenas rúas sen rumbo fixo, e facendo tempo antes do bacallau que tiñamos pensado xantar, fómonos fixando na cantidade de locais de hostalaría, que, como non pode ser doutro xeito, hai na parte antiga da cidade. Moitos deles, pequenos pero cunha decoración moderna que invitan a entrar.

Así foi como atopamos unha fermosa viñoteca, na que decidimos probar os viños da zona... aínda que non conseguimos que nos explicaran gran cousa sobre eles, todo hai que dicilo! Pero cal non foi a nosa sorpresa cando, pensando se deberiamos pedir algún petisco para acompañar o viño nos trouxeron estes figos.

Penso que pagamos algo máis de catro euros, un pouco caro para o que son os prezos alí, pero que nós pagamos ben contentos tendo en conta o petiscto que nos puxeran.

Debido as diferenzas irreconciliables xurdidas nos últimos tempos, e que se puxeron de manifesto na última xantanza celebrada apenas fai uns días, hoxe, 1 de abril faise efectiva a disolución definitiva do grupo grupo de afeccionados á cociña coñecido coma os Blogastrónomos.

Esta decisión colectiva, non ten porqué influir na continuidade de cada blog individualmente, nin impedirá que puntualmente podamos coincidir os, dende xa, antigos membros en actividades enogastronómicas.

De todos os xeitos, e para que non xurdan suspicacias e malentendidos, queremos que quede claro que entre nós non existe ningún problema personal, senon que a disolución se debe á dificultade que, para xente tan diferente e con intereses tan diverxentes, supón o funcionamento como grupo.

Eu son unha desas persoas insolidaria e egoísta que está feliz pola recente prohibición de fumar en lugares públicos. Unha, porque como non fumadora, estaba xa un pouco farta de ter que aturar os fumes dos demais cada vez que quero saír da casa. E dúas porque como nai dun neno pequeno, agora podo, por fin, ir a onde quero con el. Por exemplo a tomar un viño. Porque as cousas como son, salvo algunha cafetería e as panaderías-pastelarías, apenas había locais onde poder tomar un bo viño (polo menos en Pontevedra), sen fumes.

A Parrilla queda relativamente cerca das nosas casas. E é, sen dúbida, un dos mellores bares de Pontevedra para tomar uns viños, uns bos viños, mellor dito. Servando, alma mater do local, é un perfecto guía para esa tarefa; viños que vai acompañando de pinchos fríos ou quentes que, de xeito continuo, van saíndo da cociña.

Así que estabamos desexando que cambiase a lei, para poder tomar un viño en A Parrilla cando imos co noso neno, de camiño para a casa.

Por certo, que a foto é cativa, pero é que foi feita co teléfono mentras intentaba que RM non botase man da tortilla e do queixo, os primeiros pinchos que nos puxeron ese día.

Uxío Novoneyra nº1.Pontevedra

[1] 2 [3] [4] [5] [6] [7] [8] ... [43]