| A debilidade é grande e a tarefa ardua, pero a necesidade histórica de construir unha alternativa global ao capitalismo é mais evidente e urxente que nunca. |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Todo o apoio ao pobo palestino! |
|
ALTO AOS BOMBARDEOS SOBRE GAZA
A resistencia ao intento de limpeza étnica no pequeno barrio palestino de Sheikh Jarrah, en Xerusalén, coa expulsión das súas casas de cidadáns e cidadás árabes israelís, detonou unha faísca que se estende por toda a Palestina histórica: a resistencia heroica e histórica alcanza agora todos os recunchos, a despeito da brutal violencia sionista. E a solidariedade internacional avanza.
Desde Gaza, a resistencia enviou un recado para tentar cesar a ofensiva brutal en Xerusalén. Agora, a estreita e empobrecida Franxa, baixo cerco criminal hai case 14 anos, sangra unha vez máis. Desde o 10 de maio, os dous millóns de palestinos que viven en Gaza están baixo o bombardeo masivo sionista.
Acurralado, Israel postergou 30 dias unha audiencia sobre as expulsións en Sheikh Jarrah, o que demostra a forza da resistencia. Se non se aplaca, pode impedir de feito a continuidade dese proceso, non só no barrio senón en toda Palestina. Hai varios outros lugares que enfrontan a mesma situación, como Silwan, tamén en Xerusalén. E hai ameazas de expulsión tamén en cidades ocupadas en 1948 durante a Nakba.
Desde que o 2005 o Estado sionista retirou os 8.000 colonos que vivían en asentamentos na estreita Franxa -por entender que era moi custoso en termos militares mantelos e o retorno non compensaba-, o camiño estaba aberto para os masacres, sen risco de alcanzar a eses colonos. En 2006, Hamas venceu democraticamente as eleccións e pasou ao comando da estreita Franxa. Israel decretou pouco despois o bloqueo asasino que impón aos palestinos de fame, frío, miséria, unha “dieta forzada” nas palabras dunha dirixente sionista. O cerco conta con axuda da ditadura exipcia. O resultado é que a metade dos nenos enfronta desnutrición crónica. E a partir de decembro de 2008, bombardeos e masacres.
Entre aquel final de ano e o comezo de 2009 ocorreu a primeira ofensiva violenta por parte de Israel, que se tornaría normal. Foron 1.400 mortos en pouco máis de 30 días. A infraestrutura destruída -escolas, hospitais, casas, servizos básicos- nunca puido ser reconstruída. En 2012, novo ataque, por unha semana, e 150 vidas palestinas perdidas, ano en que a ONU afirmou en informe que a crise humanitaria eran tan dramática que Gaza se tornaría inabitável en oito anos (até 2020).
E en 2014, durante 51 días de bombardeos e operacións terrestres, 2.200 palestinos foron masacrados, entre eles 530 nenos. En 2018, o Día da Terra palestina –o 30 de marzo- marcou o inicio da Gran Marcha do Retorno. Francotiradores sionistas e as súas bombas non perdoaron nin sequera a médicos, enfermeiros e xornalistas, pola contra, tíñanos na mira. Até o 31 de decembro do mesmo ano, máis de 159 mortes e 20.000 feridos. Con todo ese histórico, moita xente en Gaza perdeu pernas, brazos, visión.
Unha vez máis, a falsa alegación é que responden o partido político Hamas, cando en realidade é unha acción máis como parte da continua limpeza étnica que se iniciou coa Nakba; a catástrofe palestina que supuxo, coa expulsión das súas terras de 75% da poboación palestina, a creación do Estado de Israel co apoio expreso das grandes potencias do momento, a URSS e os USA.
Os actuais bombardeos cuentan, unha vez máis co apoio tacito ou expreso da maioria das potencias imperialistas, os EEUU e a UE, que algúns como o goberno “progresista” español esconden tras unha suposta “equidistancia”. Como se pode ser tan hipócrita para comparar as armas dun dos exércitos mellor armados do mundo coas pedras e os foguetes artesanais palestinos?.
O pobo palestiniano levanta a reivindicación fundamental de retorno ás terras de onde foron e continúan sendo expulsados. Na estreita franxa, en torno de 80% dos case dous millóns de habitantes son oriúndos de aldeas destruídas na Nakba. Integran, por tanto, o continxente de cinco millóns de refuxiados nos países da contorna, Libano, Siria e Xordania. Aínda co agravamento da represión israelí, a resistencia segue.
O apoio dos gobernos e da UE aos bombardeos fai necesario a unidade das forzas políticas, sociais e sindicais, que impulsen a mobilización polo illamento do Estado Sionista de Israel, ate o seu illamento comercial e diplomático total.
Solidariedade incondicional co pobo palestino e a súa lexítima resistencia, ao mesmo tempo que repudia leste outro bombardeo israelí!
Por un Estado único palestino, libre, laico, democrático e non racista, con dereitos iguais a todos e todas que queiran vivir en paz co pobo palestino. |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
