| A debilidade é grande e a tarefa ardua, pero a necesidade histórica de construir unha alternativa global ao capitalismo é mais evidente e urxente que nunca. |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Por unha educación presencial segura e con garantías |
|
Se algo demostrou a pandemia é a ineficacia do capitalismo para resolver os problemas sociais que, agora máis que nunca, necesitan dunha resposta contundente. Vimos con estupor no estado español, que o goberno supostamente do cambio permitiu que se preste unha maior atención e estudo a situacións que, en teoría, non son tan urxentes, por exemplo, o fútbol ou a apertura total do país con fins turísticos, sen, por suposto, garantías sanitarias de ningún tipo. Mentres, nos medios de comunicación séguena se preguntar como é posible que haxa tantos surtos. E con todo, a resposta é fácil.
Doutra banda, tiveron máis de 5 meses para temas fundamentais que se terían que estudar con máis tempo e coidado, por exemplo, algo que incumbe a toda a sociedade; a educación.
Isto, por suposto, non é casual. O abandono da educación pública neste país era algo patente moito antes do estalido da pandemia do Covid-19, privatizacións e recortes. Interésalles máis un país de ?terraceo? e fútbol, onde os mozos apenas teñan opción a un traballo digno a non ser que emigren, que ter un país cunha educación pública seria de onde saian mozos/as preparadas.
Na Galiza da Xunta de Feijoo e o PP a situación é igual de mala que no resto do estado, onde as políticas privatizadoras, que cada vez son máis directas e agresivas, deixaron á educación pública e os seus axentes, é dicir, profesorado e funcionariado de todo o sector educativo, xa sexa primario, secundario ou ben universitario e FP, sen oportunidade algunha para enfrontarse a unha volta ao cole totalmente diferente.
Non debemos, por tanto, culpar nin loitar só contra as medidas estatais, senón tamén contra os gobernos autonómicos que desfán e fan ao seu parecer, máis polo seu propio beneficio e interese que polo ben da clase maioritaria da sociedade, e todo isto co silencio cómplice do goberno central.
Cabe agora preguntarse? Como se enfronta isto? Que solucións necesita esta problemática tan estrutural e complexa? Pasa por propor un plan de loita que non ceda até conquistar os protocolos que permitan unha volta ás aulas con garantías.
Este plan de loita consiste, en primeiro lugar, na celebración de asembleas decisorias nos centros de estudos, onde sexan os propios estudantes e o conxunto da comunidade educativa, as persoas activas da loita e as vítimas dunha volta ao cole sen garantías sanitarias serias, quen decidan e voten o plan de loita.
En segundo lugar, a construción de plataformas unitarias de organizacións estudantís, sindicais, ANPAs, Asociacións Veciñais, que desenvolvan as xornadas de loita.
? Por un plan de resgate para a educación pública.
? Reversión de todo o privatizado.
? Baixada de ratios, medidas de seguridade e non á fenda dixital.
? Recursos para garantir materiais, profesorado e infraestructuras.
? Ni un chavo para a privada e concertada: nacionalización dos seus recursos.
? Unidade das loitas na defensa dos servizos públicos. Pola saude do conxunto da clase obreira.
? Folga indefinida ata que se garantice un curso seguro.
? Permiso remunerado para nais e país traballadores/as. |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
