| A debilidade é grande e a tarefa ardua, pero a necesidade histórica de construir unha alternativa global ao capitalismo é mais evidente e urxente que nunca. |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Acordo da Administración pública: Nin emprego, nin dereitos |
|
O SOCORRO MUTUO DE GOBERNO E SINDICATOS ASINANTES
Despois de anos de destrución de postos de traballo, rebaixas de salarios, perdida de direitos e desmantelamento sistemático dos servizos públicos en todas as administracións públicas, desde os servizos sociais pasando polo transporte colectivo (RENFE), correos, ensino, sanidade... , CCOO, UXT e CSI-F asinaron un Acordo para a ?mellora? do emprego público na Administración.
Unha propaganda que falsea a realidade e encobre miles de postos de traballo perdidos
Como veñen denunciando diversas organizacións sindicais (SAGAP;COBAS;CUT....), máis aló de toda a propaganda mediática, en rigor, o acordo o único que recolle é unha imprecisa oferta de emprego público (OPE) e outra, máis imprecisa aínda, taxa de 100% de reposición en sectores prioritarios para o 2017, todo iso ?respeitando os límites e regras de gastos estabelecidos? . Iso que están a vender como ?unha gran medida?, non é máis que, no mellor dos casos, sacar a OPE as xubilacións do ano pasado, o que supón unha renúncia expresa a recuperar as prazas perdidas desde o início da crise, e seguir sen repor, é dicir perdendo, o 50% das prazas nos sectores, segundo eles, non prioritarios.
Con respecto á redución da temporalidade, expoñen facer ?fixos? a unhas 250.000 prazas que, eles calculan, reducirán a temporalidade nun 90% deixándoa nun 8%. Pero segundo un dos sindicatos asinantes, a temporalidade nas administracións afecta ao redor de 700,000 postos. Estas prazas levan na súa maioría ocupadas durante anos, porque a Administración incumpre as súas propias normas e leis, permitindo que miles de postos de traballo estean en fraude de lei e durante estes anos, ademais, non convocou OPEs adecuadas á realidade que se vive dentro da Administración. Isto permítelle adelgazar o persoal ao seu antollo, ter ao persoal da zeca á meca, roubándolles dereitos anos tras anos; así pode reducir o déficit público, e ?mellorar a economia? á conta dos e as traballadoras da Administración.
Agora coa conivencia das direccións sindicais asinantes do pacto, o Goberno falsea as cifras de temporalidade, tenta lavarse a cara ante a opinión pública, argumentando que a situación de precariedade e recortes así como a deterioración dos servizos públicos, non é tal como denúnciana os traballadores/as organizadas en Mareas, Marchas,... , que están fartos: son eles os que garantiron, moitas veces á conta da súa propia saúde, que o sistema público non se derrubou.
O Pacto, contra o que se pretende vender mediáticamente, non garante a centenares de miles de traballadores/as, nin a conversión de interinos a fixos, nin a súa consolidación. Todos e todas terán que pasar por unha oposición e ao final non saben se poderán continuar na súa praza despois de levar en moitos casos máis de 20 anos traballando para a Administración! A única forma de que este pacto fóra en benefício dos e as traballadoras, e así poder prestar un bo servizo público que todas e todos pagamos cos nosos impostos é que todo o persoal temporal pasase a fixo como determina a lei.
O pacto asinado, ademais, profunda na mobilidade xeográfica e funcional, así como na continua perda de poder adquisitivo dos salarios.
É obvio que con este Acordo, o Goberno e as Centrais Sindicais asinantes, pretenden ratificar os retrocesos do ?ERE encuberto? que ao longo de todos estes anos de crises, desde o goberno de ZP ata os actuais, viñéronse aplicando, a maior gloria das privatizacións e desmantelamento das conquistas sociais chamadas ?Estado do Benestar?.
Un Pacto Social entre o Goberno e burocracia sindical para sosterse mutuamente
?A recuperación comezou?; agora hai que estabilizar os datos económicos, facendo as ?reformas estruturais? que faltan. Pero é un goberno en minoría no Parlamento, que non pode facer como ata agora, gobernar a golpe de decreto; senón que precisa do ?diálogo?, do ?pacto?, para sacar adiante as súas medidas. Por iso este pacto é, segundo o Ministro Montoro, ?unha importante contribución á completa recuperación económica do país?.
Está claro que o goberno necesita despexar o perigo de ver as rúas con protestas sociais e necesitaba un balón de osíxeno despois das sentenzas de Estrasburgo e Vigo, ao equiparar os dereitos dos traballadores/as da Administración aos da privada, coa fervenza de demandas contra a Administración, que está a obrigar a pagar millóns de euros en indemnizacións por despedimentos, que se aforraron durante todos estes anos e as posibles demandas futuras.
Por iso Rajoy apela ao Pacto social, a recuperar unha sorte de novos Pactos da Moncloa, mentres dá pasos no mesmo sentido mantendo os Pactos de Toledo (para as pensións), agora o da Administración Pública e prosegue co laborioso intento do Pacto pola educación. Son os Pactos que as reformas estruturais que a Unión Europea e o FMI esixen, a poder ser, mantendo a paz social.
CCOO, UXT e CSIF necesitan ?ofrecer algo? aos traballadores/as, aínda que sexa fume que sirva para tentar gañar tempo e soster o seu cada vez máis escasa credibilidade. E precisan das axudas financeiras do Estado, imprescindibles para soster os seus monstruosos aparellos. Pero esa ?axuda? hai que gañarlla demostrando a utilidade social do investimento que neles fai o Estado, aínda que o acordo sexa unha chapuza que valla para aquilo do ?suxéitache mentres cobro?. Unha sorte, en esencia, de ?socorro mutuo? entre a burocracia sindical e o Goberno, a costa (como sempre) dos dereitos e as condicións de emprego dos traballadores/as.
Rexeitar o Acordo e recuperar a rúa para poder recuperar os dereitos
O Acordo subscrito é un ?acordo marco?, cuxa aplicación agora hai que negociala en todos os niveis da Administración, desde a central ata a autonómica, pasando pola local e deputacións. Sen dúbida que esa negociación non estará exenta de tensións, porque o Goberno seguirá aplicando o seu criterio do ?control do déficit? acordado coa Unión Europea, de respecto a ?os límites e regras de gastos estabelecidos? e desde o respecto a toda a iniciativa privada, os amigos do Goberno, que fan os seus negocios medrando ao redor das Administracións. E CCOO, UXT e CSI-F xa se sabe onde se sitúan, pero terán que pelexar as migallas que poidan rebañar para dar visos de bondade a esta infamia que asinaron, a este ERE encuberto que co seu beneplácito coou o Goberno.
Imos a un escenario de posibles ?mobilizacións comparsa? para negociar mellor o pacto social e o Acordo vergoñoso, no medio do inevitable perigo de que miles de traballadores/as dediquen todos os seus esforzos a preparar unha oposición-lotaría que lles ?garantir? o posto de traballo ante a situación de paro masivo. Esa venda de ilusións é a maior canallada deste Acordo, mentres os traballadores/as resígnense a seguir perdendo postos de traballo, dereitos e salarios e dediquen o seu empeño a unha oposición lotaría, mais asegurada estará a paz social e ata unha boa veta de negócio das academias.
O Acordo é un pau para os traballadores/as, e pretender embelecer o feito ou minimizalo non é máis que dar indulxencias aos burócratas que o asinaron, a estes correveidiles do Goberno que asinan para os traballadores/as o que non se van a aplicar para eles mesmos.
Nós/as queremos dirixirnos aos traballadores/as que saíron á rúa a defender a estabilidade no emprego e a recuperación de dereitos, aos/as que desde o SAGAP, COBAS, CUT, CXT, CIG, desde as bases de CCOO ou UXT, ou non afiliados, rexeitaron este Acordo. Non podemos darnos por vencidos!. Todos/as os que o rexeitamos debemos unir forzas, facer unha fronte sindical de rexeitamento, que prosiga cunha intensa e extenso labor de explicación de leste Acordo-fraude; que chame a non perder a rúa e a mobilización. O próximo mes temos dúas datas xa marcadas para saír á loita, o 1º de Maio e o 27 de Maio coas Marchas da Dignidade. Ténsenos que ver en ambas as aos traballadores/as das Administracións públicas, loitando co resto dos traballadores/as, por pan, traballo, teito e igualdade, pero reclamando o noso e de todos/as, que polo traballo estable, a recuperación de dereitos e salario dicimos NON AO ACORDO.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
