| A debilidade é grande e a tarefa ardua, pero a necesidade histórica de construir unha alternativa global ao capitalismo é mais evidente e urxente que nunca. |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| Diante do 1º de Maio: DAR CONTINUIDADE ÁS MARCHAS DO 22M |
|
ORGANIZAR A FOLGA XERAL
BOTAR A RAJOY E A TROIKA
Ao berro de "o que non sae na TV non existe", o Goberno e os medios de comunicación conxuráronse para someter a un enorme apagamento informativo ás Marchas pola Dignidade e a multitudinaria manifestación do 22M. Os días seguintes só falaron dos choques coa policía, burdamente manipulados e presentados como unha intolerable mostra de "kale borroka".
Pero o apagamento mediático e as ridículas cifras oficiais de manifestantes só mostraron que o país oficial camiña por unha banda e o país real por outro. O 22M foi unha demostración masiva do profundo descontento da poboación traballadora e un clamor multitudinario contra o Goberno da Troika.
O 22M foi á marxe e por riba das grandes burocracias sindicais de CCOO-UXT e de aparellos políticos como o PSOE, o partido-recambio do PP. Sen máis medios que o tesón militante de miles de activistas, o 22M foi unha riada obreira e popular que esixiu a dimisión de Rajoy.
O 22M manda unha mensaxe inequívoca aos de arriba: igual que sucedeu noutras partes do mundo, pódese botar ao goberno desde a rúa. Non temos por que esperar catro anos regulamentarios sufrindo agresións salvaxes dun Goberno rexeitado pola inmensa maioría.
O 22M manda outra mensaxe inequívoca á burocracia de CCOO-UXT: tamén se pode facer sen eles. Toxo e Méndez mostraron onde e con quen están cando, o mesmo día que empezaban as Marchas, fotografáronse co Goberno e a patronal para asinar xuntos polo "diálogo social". Non lograron impedir, con todo, que numerosos/as afiliados/as participasen na manifestación e sumásense ao berro de "Non hai, non hai outra maneira, ou coa patronal ou coa clase obreira".
As Marchas, no seu camiño, foron perfilando todo un programa de loita, convertendo en berros masivos a esixencia de dimisión do Goberno, de emprego e de teito, de non pago da Débeda, de ruptura coa UE e o Euro, de folga xeral.
O desafío que temos agora e que o 1 de Maio pon no candelero, é como dar continuidade ás Marchas e elevar o tiro das protestas. E isto sinala un camiño: organizar unha folga xeral con continuidade, apoiada na base e en alianza cos movementos sociais, para conseguir:
· subsidio para todos / as parados / as
· a derrogación da reforma laboral
· a suspensión do pago da débeda pública aos banqueiros
· a retirada da Lei Gallardón contra o dereito das mulleres ao aborto.
E se o Goberno non cede, só cabe mandalo onde debe estar: á cola do INEM.
Esta é a gran tarefa que debe protagonizar o sindicalismo de clase e alternativo, levándoa á base e convocando a todas as forzas para conseguilo.
Acude ás manifestacións da CIG, que na Coruña sairá da Pza de Vigo ás 12 h.
Eleccións europeas 2014
UNHA CANDIDATURA DOS TRABALLADORES/AS POLA RUPTURA COA UE E EURO
En Corrente Vermella pensamos que non hai máis camiño nin máis garantía que a loita, que se pode e débese derrubar gobernos desde a rúa e que a gran tarefa hoxe é unificar as loitas e preparar a folga xeral.
Sabemos tamén que estas eleccións non poden nin van cambiar ningunha estrutura de poder, na UE nin aquí, e que se se convocan é, ante todo, para darlle unha verniz democrático a unha andrómena antidemocrática dominado polos grandes bancos, multinacionais e gobernos como o de Merkel.
Pero pensamos así mesmo que non se pode separar a loita das batallas electorais e que, mentres haxa unha físgoa, hai que utilizalo para defender as reivindicacións, dar publicidade ás loitas e defender unha saída favorable á clase traballadora.
Hai candidaturas como a de Esquerda Unida (EU) coa que é necesario unir forzas na rúa fronte ás agresións do Goberno, pero ás que non podemos dar apoio electoral porque se nega a romper coa UE e o euro e acepta as súas regras, porque ten un pacto de sangue coa burocracia de CCOO e porque aspira a gobernar co PSOE, como en Andalucía, ao prezo de someterse e de aplicar as políticas da UE "por imperativo legal". E tampouco podemos dar apoio electoral a "Podemos" porque a súa gran diferenza con EU non é outra que o estilo e a lista electoral.
Hai outras candidaturas que defendendo coma nós a necesidade de enfrentar a Unión Europea e o Euro, alem de exixir o direito a decidir dos pobos, non podemos darlles o noso apoio porque abertamente rexeitan a imprescindible unidade da clase traballadora, por riba das fronteiras nacionais, cun programa de loita polo socialismo.
É por isto que quixemos levantar unha candidatura formada por loitadores da clase obreira e da mocidade, que estea sen ambigüidade pola ruptura coa UE e o euro. Unha candidatura cuxa forza virá dada, máis aló dos votos que consiga (que serán valentes e de gran valor), pola implicación de activistas e loitadores e pola súa capacidade para levar á base unha mensaxe de loita e ruptura.
Queremos unha candidatura:
- Que se reclame con orgullo da clase traballadora, identifíquese cos seus sufrimentos, as súas loitas e as súas reivindicacións.
- Que non oculte que non se pode aplicar ningunha reivindicación seria contra a crise sen vernos obrigados a romper coa UE e o euro. Deixar de pagar a Débeda pública aos banqueiros, derrogar a reforma laboral ou das pensións, repartir o traballo sen rebaixar os salarios ou expropiar á banca, son reivindicacións incompatibles coa pertenza á Unión Europea. A UE non é algo "neutral" que podamos pór ao noso servizo, senón unha máquina de guerra para acabar cos nosos dereitos e someter aos pobos, en beneficio do capital financeiro.
- Que levante, fronte á UE, a bandeira da loita unida por unha Europa dos Traballadores e os Pobos.
- Que non poña as súas esperanzas nos resultados electorais senón na forza da mobilización, na organización e a conciencia dos de abaixo. Que non se corte en defender que se pode e débese botar a Rajoy desde a rúa, sen ter que esperar ás próximas xerais. Que non transixa coa burocracia de CCOO-UXT, os Toxo e os Méndez.
- Que defenda que o pobo de Cataluña ten todo o dereito a decidir o seu futuro libremente. Porque os traballadores e as traballadoras non temos ningún interese nunha España unida á forza, senón que queremos unha unión libre de pobos libres, unha unión de repúblicas ibéricas. Non queremos a Monarquía nin este réxime ao que lle chaman democracia e non o é".
Chamámosvos a todos / as que sentides identificados con estas ideas a que nos axudedes a dar vida á candidatura.
|
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
