| A debilidade é grande e a tarefa ardua, pero a necesidade histórica de construir unha alternativa global ao capitalismo é mais evidente e urxente que nunca. |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| En defensa dos direitos políticos e sociais |
|
por umha fronte da clase traballadora e o pobo
O PP convocou as eleccións do 21 O para desviar as constantes mobilizacións da poboación cara o xogo electoral onde pouco ou nada vaise resolver, e tentar avaliar nas urnas o que é rexeitado na rúa, as políticas de recortes e privatizacións.
O goberno de Rajoy, e con el a Xunta de Feijoo, esta atrapado entre as presións da UE para desenvolver mais ataques á poboación traballadora, e as mobilizacións. Na sua desesperación esta adoptando a liña da represión e criminalización da resposta social, como o 25 S ou coa detención e agresión o Secretario Xeral da CIG Ferrol. Os ataques aos direitos sociais e laborais da clase traballadora levan da man o recorte nos direitos políticos para frear á poboación.
Estes recortes traducense nun proceso de ?recentralización? do estado, cun ataque frontal ás CC AA e nomeadamente ás nacións oprimidas, que ven cercenados os seus direitos nacionais para engordar mais o capital central. Este proceso ten efectos demoledores nunha nación como Galiza, que históricamente ten sufrido nas suas carnes a lacra da emigración, a causa dumha desindustrialización planificada desde o Estado.
O rexime da Monarquia estase a descoser polas costuras das nacións, que desde a Diada Catalá é un dos buratos polos que entra a mobilizacion de sectores da poboación; mobilizacion que cada dia mais vai confluindo coas da clase traballadora e os pobos do resto de Europa contra as mesmas políticas.
Nestas condicións chega o dia das eleccións, onde ademáis dos partidos do xogo do bipartidismo, presentanse duas formacións que disputan ser a alternativa de esquerdas, o BNG e a Alternativa Galega de Esquerdas (AGE). Ambas suliñan que vivemos nunha situación de ?emerxencia? social e procuran o voto como a saída, a ?revolución polo voto? como din AGE, para despois non profundizar no que significa esas palabras frente á Union Europea e o rexime do 78.
A situación de emerxencia social, política e económica ven definida por unha Unión Europea capitalista, que so serve para destruir as conquistas sociais dos pobos; e un rexime monárquico que desde a súa institución mais elevada ate o poder xudicial, estan implicados na corrupción, nas políticas de axuste e nos recortes de direitos.
Unha verdadeira alternativa ten que partir do rexeitamento da Unión Europea e do rexime da Monarquía, alem dos gobernos que aplican as suas políticas, é dicer, que só derrotando ao Goberno de Rajoy e rachando a Union Europea se pode avanzar na verdadeira transformación da sociedade, na Europa dos Traballadores/as e os pobos.
Para elo, mais alo dos resultados electorais, hai que defender un verdadeiro programa que situe as bases dunha Saida Obreira e Popular contra a Crise que parta do non pagamento da debeda, da súa auditoria, da nacionalización da banca e as industrias chaves e as privatizadas baixo control obreiro, da reducción da xornada sen reducción de salario para traballar todos/as, da recuperación dos servizos privatizados baixo control social, dumha política fiscal progresiva na que ?pague quen mais ten?,...
Para CV a alternativa so pode vir da unidade da clase obreira e o pobo, da construcción dumha Fronte Clasista para a Defensa dos seus Direitos Sociais e Políticos, que fortaleza a sua autoorganización pola base, baixo tres eixos fundamentais: un, a exixencia da derrogación de todas as medidas de guerra social desatadas polo PPSOE, dous, a defensa de todos os direitos da poboación traballadora, en especial o direito á autodeterminación da Galiza como expresión da sua soberania, tres, a confianza que só a mobilización unitaria e sostida da clase traballadora pode derrotar os planes dos gobernos e a Union Europea.
Non esta en xogo um mero ?recambio? na Xunta, senon o futuro das vindeiras xeracións, hoxe abocadas o paro e a emigración. A alternativa para superar a situación de ?emerxencia? non colle na perspectiva na que todos se moven, dumha reactivación económica baixo parámetros da propriedade capitalista dos medios de producción, senon da sua expropiación, que é o que significa o berro anticapitalista: ?a crise ca pague quen a criou, o capital?. Por iso, novamente a clase obreira, os asalariados/as, van ficar sen representación no parlamento.
Porque sabemos que a abstención é umha resposta pasiva á gravidade da situacion, é que chamamos nestas eleccións tramposas a manifestar o rexeitamento co voto nulo e a preparar as mobilizacions que, de seguro, van vir nos vindeiros meses.
|
|
|
|
|
| 1 Comentario(s) |
|
|
|
|
| Deixa o teu comentario |
|
|
|
|
|
