Arrogantes con Arxentina, lacaios con Merkel e Sarkozy
A decisión do goberno arxentino de nacionalizar o 51% das accións de YPF, filial de Repsol, desencadeou unha crise e unha campaña de ?patrioteirismo? ante o "agravio do que fomos obxecto". O PP saíu á palestra insistindo en que "o ataque a Repsol é un ataque a España e ao seu goberno".
Ante estes feitos, desde Corrente Vermella queremos sinalar:
1.- O conflito en Arxentina con Repsol nin comeza nestes días nin se limita a un conflito co goberno arxentino. A presenza de Repsol na Arxentina remóntase ó 1999 onde YPF foi vendida polo Presidente Menem no que foi a orxia privatizadora dos anos 90, e que terminou no Corralito.
Todos estes anos estiveron marcados por constantes enfrontamentos entre esta multinacional e os traballadores e sectores populares arxentinos, que sufriron a entrega do sector petroleiro arxentino a Repsol.
Miles de despedimentos e traballadores presos por negarse a ser condenados á fame son o primeiro prezo que pagou o pobo arxentino pola entrada de Repsol. Foi a presión dos traballadores e o pobo arxentino o que obrigou ao Goberno da Kirchner a chegar máis lonxe do que quería.
2.- YPF supón para Repsol o 50% da súa produción total de hidrocarburos, perto da metade das seus reservas e un terzo dos seus beneficios. Nestes anos, á vez que Repsol-YPF saqueaba os xacementos arxentinos e acumulaba pingües benefícios, a produción foi decaendo. A produción petroleira reduciuse nun 23% entre 2003 e 2011. Outro tanto sucedeu co gas, pasando de 46 mil millóns de metros cúbicos no 2003 a 42 no 2011. Esta diminución da produción ha ir obrigando a Arxentina a dedicar cada vez máis recursos á importación de combustibles e enerxía. ?Do autoabastecimiento que se conquistou a mediados da década dos ?80 coa YPF estatal, pasouse á importación co modelo das multinacionais privadas". (Avanzada Socialista, xornal do PSTU de Arxentina)
3.- A xestión da multinacional Repsol, así como os seus investimentos non atenden a máis criterio, como toda multinacional, que ao da produción para a ganancia, a optimización dos beneficios. Entre 1999 e o 2011 Repsol YPF investiu en Arxentina 8 mil millóns de dólares, mentres obtivo unhas ganancias netas de 16 .500 millóns de dólares, dos cales repartiu entre os seus accionistas 13 mil millóns. Estas son as contas do saqueo que Repsol someteu a Arxentina ao longo de todos estes anos. Durante este período ha ir baleirando os xacementos sen outra preocupación que non fose ter a recado os beneficios dos accionistas do Repsol.
4.- O Goberno de Rajoy sae en defensa da "empresa española" cando en realidade o accionariado de Repsol é maioritariamente estranxeiro. Os accionistas españois xusto alcanzan o 27%, entre A Caixa (un 13%), o BBVA (4%) e a construtora SACYR (o 10%, comprado cun crédito de 46 bancos, entre os cales o Santander, a banca francesa, británica e holandesa). O denominado 'free float', o capital flotante que cotiza en bolsa, supón o 62,21% do accionariado, boa parte de cuxos títulos (o 42% do total) está en mans de fondos de investimentos norteamericanos e británicos (JP Morgan Chase Bank National Association EEUU- Chase Nominees Ltd. GB-, State Street Bank and Trust -EEUU-), aos que hai que engadir o 10% da mexicana PEMEX ou o 3,32 do banco francés BNP-Paribas.
5.- Por máis que Rajoy déase golpes de peito ?patrióticos?, o papel de Repsol na Arxentina mostra o rol das multinacionais "españolas" en América Latina.
Así como os outros imperialismos, o español e as súas multinacionais (Repsol, Telefónica, Santander, BBVA, Inditex, Acciona...) son sinónimo de saqueo das riquezas dos pobos e explotación da clase traballadora. O exemplo de Repsol, apoiando a ditaduras como a de Obiang en Guinea Ecuatorial ou a de Kazajastán ou ao goberno de Perú, onde foi denunciada pola organización Survival Internacional, é un exemplo de que non existe un imperialismo ?humanitario e civilizatório?, o europeo, e outro ?militarista e ditatorial?, o ianqui.
Cando se cualifica ás multinacionais españolas como "piratas", a algunhas delas como Repsol, en rigor habería que chamarlles corsarios, porque rouban cunha bandeira pero entregan a maioría do botín a outros.
6.- A campaña patriótica do Goberno mostra a "valentía" do covarde, ameaza con declarar unha guerra comercial á Arxentina para defender os intereses dos bancos e empresas investidoras mentres se converteu no capataz da Merkel e Sarkozy, o executor do espolio do país vía o pago da ilexítima e inmoral débeda pública.
Que saqueen aos traballadores e o pobo, que non gañemos para recortes e reformas, que teñamos seis millóns de parados, que miles de familias sexan desafiuzadas e botadas como animais á rúa, que a mocidade non teña presente nin futuro, non merece deste goberno nin o menor xesto de resistencia ao vórtice dos bancos alemáns, franceses e españois. Pero se Arxentina plántase e reclama o que é seu, os seus recursos petroleiros, entón organízase unha campaña patriótica ao grande. Estes "patriotas" levan a bandeira na billetera. Son patriotas da banca, das multinacionais para quen defenden e gobernan, á conta do saqueo dos traballadores e os pobos, sexan arxentinos ou do Estado español.
7.- Resulta vergoñento ver desde a "esquerda" ofrecer, como fixo no nome do PSOE Rubalcaba, o seu apoio a Repsol e ao Goberno do PP. Vergoñento ver ao dirixente da UXT, Antonio Deusa, Secretario Xeral da Federación de Industria esixir do goberno "unha resposta contundente" e advertir que se non se fai hai o perigo dun "efecto contaxio" no resto de empresas españolas que operan en Arxentina.
Os dirixentes uxetistas, que non puxeron nin en dúbida sequera o saqueo que supón para o país o pago dos intereses da débeda pública aos bancos, sacan peito "patriótico" para defender a Repsol.
8.- O goberno arxentino, que di ?expropiar? Repsol, en realidade o que está a facer é se converter en socio do seu grupo industrial Petersen, propietaria do 25% de YPF, que non ve tocadas as súas participacións. O obxectivo real do goberno arxentino non é nacionalizar YPF de conxunto, para poñela ao servizo do pobo traballador, senón facerse coa maioría das accións para explotar os recursos aparecidos nas provincias de Neuquen e Mendoza, e non é nada descartable que acabe substituíndo a Repsol por outros expoliadores capitalistas, chineses ou de onde sexan.
9.- Os traballadores/as, os mozos, os sectores populares que estamos a sufrir nas nosas carnes a consecuencia dos recortes, do saqueo da débeda, dun goberno que goberna para as multinacionais e a banca, non podemos por menos que repudiar o intento de asociar a nacionalización de Repsol a un "ataque a España".
O pobo arxentino ten dereito a recuperar os seus recursos e a dispor deles, ten todo o dereito a botar de alí a Repsol e a todas as multinacionais que foron e son parte do saqueo do pobo. E lonxe de repudiar esa acción lexitima, hai que empezar a esixir aquí o mesmo camiño, a suspensión do pago da débeda e a expropiación da banca e as industrias craves e baixo control dos traballadores/as, para pór todos eses recursos ao servizo dun plan de rescate dos traballadores e o pobo, que reorganice a economía e acabe co desemprego.
Fóra Repsol e todas as multinacionais españolas de Arxentina
O petróleo e o gas son arxentinos
Fora a campaña patriotera do goberno Rajoy e do PSOE
17 de abril de 2012 |
