ABAIXO O PLAN DE GUERRA SOCIAL DE RAJOY
1º DE MAIO DE LOITA E NOVA FOLGA XERAL...
...agora de 48hs... agora con Europa
O pasado día 29 millóns de traballadores/as manifestamos na folga e na rúa o noso rotundo rexeitamento á reforma laboral, aos recortes e aos plans de ?guerra? social do goberno. Nunca un Goberno acadou tanto rexeitamento en tan pouco tempo. Por máis que se empeñen os propagandistas do goberno, a folga tivo un seguimento masivo e mostrou o repudio da clase obreira aos plans deste goberno da Merkel e Zarkozy, a estes ?homes de palla? da banca e as grandes fortunas. Nin as ameazas de despedimento e as chantaxes nas empresas, nin o despregamento policial vergoñento ou as detencións impediron a folga.
Rajoy cultivou en poucos días dous paus, as eleccións andaluzas e a folga xeral. Pero este Goberno, como o seu predecesor, mostran a vontade de se inmolar se é necesario. Un día despois da folga presentaron os Orzamentos Xerais do Estado máis restritivos dos últimos 30 anos. O recorte de gastos anunciado supón unha nova onda de despedimentos de traballadores/as de Concellos e na administración pública e unha nova subida de impostos. Supón ademais a ?intervención? dos Concellos converténdoos en meros xestores dos plans trazados desde o goberno. E mentres aplican novas medidas de ?guerra? social contra os traballadores e o pobo conceden unha amnistía fiscal aos defraudadores.
Rajoy goberna coa levita e sotana. Coa levita dos banqueiros declara unha guerra social aos traballadores e ao pobo e como as curas pregoam logo a resignación.
Ben saben que na loita, como na guerra, a propaganda é unha arma importantísima. Por iso compasan as súas medidas cunha febril actividade de propaganda, para tentar convencer que nin as folgas nin as protestas sociais serven para nada. Din que como estamos inmersos nunha gran crise, non hai outra saída que resignarnos aos recortes, ás reformas laborais, á baixada de salarios e ao despedimento fácil e barato.
Minten sobre o carácter desta crise, minten sobre os responsables desta crise e minten sobre a saída á mesma. Cando se di que non hai diñeiro para crear emprego, que non hai diñeiro para que as familias en paro teñan un subsidio, que non hai diñeiro para a sanidade ou a educación pública mentres aos ollos de todos, liberan de impostos ás grandes fortunas e non escatiman recursos millonarios para saír ao rescate dos banqueiros, hai que dicirlles que amenten.
Esta crise non responde a ningún designio divino, nin brotou como os repolos, é a crise do seu sistema capitalista e cando falan de ?saír da crise? o que están a dicir é saír eles!, salvarse eles! e salvar o seu sistema! sobre as costas dos traballadores e o pobo.

Suspensión do pago da débeda aos banqueiros e auditoria pública!
Necesitamos dun plan de Rescate dos traballadores

Están transformado unha xigantesca débeda privada de banqueiros, grandes empresarios e especuladores, en débeda pública de todos e para pagar desa débeda acométense os recortes, sóbense os impostos e declárallenos unha guerra social aos traballadores.
Cada día neste país, gástanse 110 millóns de euros en pagar os intereses dunha débeda que os especuladores e os bancos criaron.
Estamos a falar de que os intereses dun só día desa débeda superan con fartura todo o recorte da educación madrileña para o 2012. Estamos a falar de que co que paga de intereses desa débeda nun só mes, resolveríase o problema da vivenda para máis de 16.000 familias. Estamos a falar que co que se pagou nun só mes de intereses poderíase pagar un subsidio de 1000 euros ao mes a máis de 3.300 mil parados. Diso estamos a falar
Por iso o verdadeiro dilema non é se hai recursos ou non, o verdadeiro dilema non é outro que ou traballamos e comemos ou pagamos a súa débeda. Ese é o dilema
Temos que dicir moi alto: NON IMOS PAGAR A VOSA DÉBEDA COA FAME DOS TRABALLADORES/AS E O POBO. Non aceptamos pagar a vosa crise. Abaixo o plan de guerra social de Rajoy e a Unión Europea!
Fronte ao fatalismo e a resignación que queren impornos, hai que dicir a millóns de traballadores, que si se pode!, que si hai saída!, que a loita polo emprego, por salarios dignos, pola vivenda, pola educación e a sanidade pública teñen un punto de partida de común, que é deixar de pagar esa infame débeda, suspender o pago da mesma e esixir unha auditoria pública que ispa a fraude e sinale aos seus responsables. Queremos que todos eses recursos millonarios póñanse ao servizo do único plan de rescate que está a faltar, un plan de rescate dos traballadores e o pobo.
Porque Si hai saída e si se pode! hai que batallar porque nas folgas e a loita hai que levantar esa bandeira da suspensión do pago da débeda como o principal estandarte ao redor do que construír unha saída obreira á crise.

1º de maio de loita e nova folga xeral

Por iso quen, como Toxo e Méndez, seguen crendo que van facer o de sempre e agora o Goberno vailles a chamar correndo a negociar equivócanse de xeito total. Dixéronllo ben claro desde a Unión Europea, a reforma é insuficiente e ten que endurecerse máis. E o que o Goberno lles puxo sobre o seu ?man tendida? é un novo pau, os Orzamentos Xerais do Estado.
Toxo e Méndez aférranse a un modelo capitalista que ademais de inxusto, imposto neste seis últimas décadas sobre o saqueo de continentes enteiros, sucumbiu coa crise. Non se decatan, ou non se queren decatar, que estamos noutra situación. Que o sindicalismo do "diálogo social", dos pactos, nunha guerra social non ten xa espazo. Cortáronlles a billa, aquí non hai máis espazo que o do sindicalismo de clase para loitar ou o de ser meros homes de palla da patronal.
Cando Toxo e Méndez chamaron á Folga, a folga xeral estaba xa convocada en case a metade do Estado, convocárana os sindicatos vascos, galegos, canarios e o sindicalismo alternativo tiña convocada unha xornada estatal de loita o día 29. Os dirixentes de CCOO e UXT coméronse esta Folga Xeral contra a súa vontade e vanse a ter que comer máis. A guerra social dunha parte e a resposta obreira doutra, vailles a colocar ante a clase obreira fronte a un dilema de ferro: ou cos dirixentes á cabeza ou coa cabeza dos dirixentes.
Esta folga xeral non é o final de nada, non é máis que un ensaio xeral, é o principio do camiño. No momento que nos tocou vivir non hai lugar para as medias tintas, non é a hora nin dos timoratos, nin do Don Tancredo, desta os traballadores/as ou saímos pola porta grande ou pola enfermaría. Para impor o non pago da debeda, para botar atrás a reforma laboral e os recortes, para impor un plan de rescate dos traballadores e o pobo... máis que nunca a loita é o único camiño e nela hai que seguir.
O 1º de Maio debe ser unha verdadeira xornada estatal de loita, con manifestacións masivas. Hai que esixir desde todas as organizacións sindicais, desde os Comités de Empresa, desde as asembleas unha nova Folga xeral de 48 horas. E hai que demandar das organizacións sindicais de toda Europa e en especial da CES que preside Cándido Méndez, unha folga xeral en toda Europa porque en todo o continente os traballadores enfrontamos os mesmos plans de recortes e reformas e en todos os lugares rexeitámolo como mostra as folgas xerais de Portugal de Grecia, de Bélxica e agora Italia.

2 de abril de 2012