A vacaloura ou escornabois (Lucanus cervus) é un escaravello da familia Lucanidae de gran tamaño, considerado o maior de Europa. Por aquí tamén os coñecemos coma ?Coscos?.
Adoita vivir en bosques onde hai abundantes carballos, alimentándose do zume das árbores e de zume de froitas maduras. Poden voar, alcanzando velocidades de ata 6 km/h.
Sei que agora están protexidos pois están en perigo de extinción. O outro día apareceunos un na casa e aproveitamos para facerlle unha foto.
Na cultura popular galega os cornos da vacaloura, por similitude cos cornos dos animais domésticos ou os dentes cairos do porco ou do xabaril ou os esporóns dos galos, todos eles armas de defensa, son considerados amuletos protectores contra as meigas e o mal de ollo . Lévanse no peto ou colgados sobre o peito, dentro dunha bolsiña; no caso dos pícaros/as, un destes cornos atado no pulso protéxeos contra o enganido (raquitismo).

Non teño medo ós teus ditos
nin medo do teu meigallo
que ando cunha vacaloura
e catro dentes de allo.

Usados con este fin protector coñécense tamén como licorno e alicorno.
A auga de cocer flores e follas de sabugueiro, fiúncho e ruda cun corno da vacaloura obtense un feitizo de amor:

Crese tamén que as femias poden aforca-los pitos coas mandíbulas, de onde reciben o nome popular de escornapitos.