| A ESCRITURA É A PINTURA DA VOZ (Voltaire) |
|
Escribir para crear un mundo, para encher páxinas coa vida que ves, que vives, que soñas...
Ler historias doutras vidas,doutros lugares,doutros sentimentos. Ler para aprender, para comprender, para gozar coa lectura, para soñar... |
|
|
| O meu perfil |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| RIMA VII de Gustavo Adolfo Bécquer |
|
 Del salón en el ángulo oscuro,
de su dueño tal vez olvidada,
silenciosa y cubierta de polvo,
veíase el arpa.
¡Cuánta nota dormía en sus cuerdas,
como el pájaro duerme en las ramas,
esperando la mano de nieve,
que sabe arrancarlas!
¡Ay, -pensé-, cuántas veces el genio
así duerme en el fondo del alma
y una voz, como Lázaro, espera
que le diga: "Levántate y anda"!
Pois si, SI, gústame Bécquer, gústame dende os doce ou trece anos cando no instituto tocounos estudalo e ler as RIMAS Y LEYENDAS,claro que eu daquela era unha nena soñadora e romántica á que os poemas de Bécquer lle caían como anel ao dedo. Pero teño que recoñecer que aínda hoxe releo e recito con gusto moitos deles, coma este. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
